Geçmişin Yaraları (BxB & Yarı Texting)

51

*Emir'den*

"Belki de benim seninle içeri gelmemem daha doğru olur Emir."

Hemen yanımda duran Batuhan'ın söyledikleriyle beraber bakışlarım ona döndüğünde Batuhan gergin bir ifadeyle önünde durduğumuz kapıya bakıyordu.

"Bunu da nereden çıkarttın şimdi?"

Batuhan sorumla beraber bakışlarını bana çevirdiğinde gözlerinde tereddütlü bir ifade vardı ve ben onun neden bu kadar tereddüt ettiğini anlayabiliyordum ama aslında Batuhan'ın bu kadar tereddüt etmesine gerek yoktu çünkü annemin bizi öğrendiğinde vereceği tepkiyi çok iyi biliyordum.

"Yani sonuçta annenin bizim geleceğimizden hatta senin geleceğinden dahi haberi olmadığını söyledin. Bu yüzden de belki annen seninle yalnız vakit geçirmek isteyebilir diye düşünüyorum."

"İstemez."

Bakışlarımı Batuhan'dan çekip önümüzde duran kapıya çevirdiğim sırada onun söylediklerine itiraz ettiğimde Batuhan'ın şaşkınca bana baktığını göz ucuyla görebiliyordum.

"Ne?"

Bakışlarımı tekrar Batuhan'a çevirdikten sonra hafifçe gülümseyerek onu biraz olsun rahatlatmaya çalışırken sakince konuşmaya başladım.

"Anneme bir sevgilim olduğunu söylediğim andan itibaren seni görüp seninle tanışabilmek için bilgisayarının başına koşar ve en yakın tarihe bilet alıp senin yanına gelir Batu'm."

Söylediklerim Batuhan'ın daha da fazla şaşırmasına neden olduğunda yüzümdeki gülümsemenin büyümesine engel olamadım.

"Ciddi misin? Yapar mı bunu gerçekten?"

Başımı onaylarcasına sallarken annemin gerçekten de söylediklerimi yapacağına neredeyse adım kadar emindim.

"Yapar çünkü sen ona anlattığım ilk kişi olacaksın Batuhan ve lisede olanlardan sonra annemin istediği tek şey benim mutlu olmam."

Sözlerime kısa bir ara verdikten sonra bedenimi tamamen Batuhan'a çevirdikten sonra yüzümdeki gülümsemeyi bozmadan konuşmaya devam ettim.

"Ve eminim ki annem seni ona anlattığım sırada sadece yüzümdeki ifadeden bile sana olan sevgimi rahatlıkla görecektir. Eh bunu gördükten sonrada onu durdurmam neredeyse imkânsız olur."

Konuşmamın sonlarına doğru hafifçe omuzlarımı silktiğimde Batuhan hiçbir tepki vermeden sessizliğini koruyarak beni dinliyordu.

"Üstelik senin de benimle geldiğini ama içeri girmeyip geri döndüğünü öğrenirse 'Neden onu da yanında getirmedin?' diye beni baya azarlayacaktır."

Bakışlarımı Batuhan'ın gözlerinin arasında gezdirdikten sonra hala onun tereddüt ettiğini görünce bir elimi uzatarak onun üst koluna yerleştirdim ve hafifçe onun kolunu okşadım.

"Yani artık bu kadar endişelenmeyi bırak Batu'm. Emin ol her şey çok güzel olacak."

Batuhan birkaç saniye daha sessizliğini koruduktan sonra sertçe yutkunarak dudaklarını yaladı ve yanımızdaki kapıya kısa bir bakış attı.

"Pekâlâ, madem öyle diyorsun..."

Batuhan bakışlarını kapıdan çektikten sonra derin bir nefes alarak gözlerini sıkıca yumup açtı ve bedenini kapıya doğru çevirdikten sonra bir kez daha sertçe yutkundu.

"Ben arkamı dönüp koşmaya başlamadan önce bas şu zile."

Batuhan'ın bu haline hafifçe güldükten sonra bende onun gibi kapıya döndüm ve elimi uzatarak zile bastım.