Geçmişin Yaraları (BxB & Yarı Texting)

49

"Emir-"

Konuşmaya çalışan Batuhan'ın sözünü keserek konuşmaya başladığımda son birkaç gündür içimde sakladığım düşüncelerimin dışarıya dökülmesine izin verdim.

"Sana annemin yanına gitmem gerektiğini söylediğim gün aslında sana senin de benimle gelmeni istediğimi de söyleyecektim ama gelmek istememenden ve beni reddetmenden korktum."

Batuhan'ın gözlerindeki ifade söylediklerimle beraber anbean değiştiğinde onun gözlerindeki ifadeyi çözmeye çalışırken konuşmaya devam ettim.

"Ancak az önce söylediklerinle beraber senin de benimle gelmek isteyebileceğini düşündüm."

Söylediklerim Batuhan'ın karmakarışık bir ifadeyle bana bakmasına sebep olduğunda onun benimle gelmek istemeyeceğini düşünmeye başlamıştım ve bu düşünce canımı yakıyordu.

"Yine de eğer gelmek istemezsen bunu sorun etmem Batuhan. Sonuçta benimle gelmek zorunda değilsin ve-"

"Gelirim."

Benim tereddütle çıkan sesimin tam karşıtı olarak Batuhan'ın oldukça net ve kararlı çıkan sesi beni şaşkınlığa uğrattığında ne diyeceğimi bilemeyerek ona baktım.

"Ha?"

Ağzımdan çıkan kaba sese engel olamadığımda benim bu kaba tepkim Batuhan'ın yüzünde bir gülümseme oluşmasına neden olmuştu.

"Seninle gelirim Emir'im. Niye gelmek istemeyeyim ki?"

Batuhan'ın sorusuyla birlikte bakışlarımı kaçırdığımda açıkçası onun benimle gelmek istemeyeceğini düşünme nedenim oldukça basitti ancak bunu ona söylemek benim için bir o kadar da zordu.

"Yani ne bileyim... Ben düşündüm ki... Sen... Yani senin aile konusunda hassas olduğunu biliyorum ve annemin yanına gitmemizin seni üzebileceğini düşündüm."

"Emir..."

Batuhan'ın titrek sesini duymamla beraber bakışlarımı ona çevirdiğimde Batuhan'ın dolu gözlerle bana baktığını görmemle başımdan aşağı kaynar sular döküldü.

Batuhan'ın dolu gözleri onun üzüleceği hakkındaki düşüncelerimde haklı olduğumu bana kanıtladığında gözlerimi sıkıca yumdum.

"İşte tam da bu yüzden sana bunu hiç sormamalıydım. Seni üzmemeye çalışırken üzdüğüm için özür dilerim Batu'm."

Konuşmamı tamamlamamla beraber yanağımda hissettiğim elle gözlerimi açarak bakışlarımı Batuhan'a çevirdiğimde onun bana bakarak gülümsediğini gördüm. Batuhan'ın yüzündeki ifade beni şaşırtırken Batuhan bana bakarak konuştu.

"Bazen bazı şeyleri o kadar çok düşünüyorsun ve bunu her yaptığında da yanlış sonuçlara varıyorsun ki sana şaşırmadan edemiyorum hayatım."

"Ne demek şimdi bu?"

Sorumla beraber Batuhan yüzüme koyduğu eliyle hafifçe yanağımı okşadıktan sonra elini yanağımdan çekti.

"Bu kadar çok düşünceli biri olmayı bırakmalısın demek Emir'im. Seninle beraber gelmemi istiyorsan sadece bana gelip gelmemek istediğimi sor yeter. Çünkü bu kadar ince düşünceli olmak sana zarar vermekten başka bir işe yaramaz."

Duyduklarımla beraber istemsizce bakışlarımı kaçırdıktan sonra konuşmak için dudaklarımı araladım ama ne söyleyeceğimi bilemediğim için başladığım cümlemi yarıda bıraktım.