Geçmişin Yaraları (BxB & Yarı Texting)

71

*Batuhan'dan*

"Neden telefonunu kapattın Batuhan?"

Emir'in sorduğu soru karşısında ne diyeceğimi bilemeyerek sessiz kaldığımda Emir yattığı yerden doğrularak yatağa oturdu ve kızarmış gözlerini gözlerime sabitledi. Onun bana böyle acı içinde bakmasıyla beraber gözlerimi yumarak başımı önüme eğdim çünkü Emir'i böyle görmek canımı yakıyordu.

"Özür-"

"Sesini duysam yeterdi."

Emir'in sözümü kesmesiyle beraber gözlerimi açtıktan sonra başımı kaldırarak ona baktığımda Emir burnunu çektikten sonra sertçe yutkundu.

"Nerede olduğunu, neler olduğunu söylemene gerek yoktu. Sesini duysam yeterdi. Geleceğim desen yeterdi. Geri döneceğini bilsem, beklerdim ki ben seni."

Emir'in sözleri kalbimdeki suçluluk duygusunu ve vicdan azabını arttırırken boğazıma oturan yumruya inat konuşmaya çalıştım.

"Not-"

"Mesaj bile yeterdi Batuhan."

Emir'in titreyen sesiyle beraber nefesimi yavaşça dışarı vererek bakışlarımı Emir'in gözlerinin arasında dolaştırdım. Şu anda karşımda kırgın küçük bir çocuk vardı ve bu çocuğun bir açıklamaya ihtiyacı vardı.

Bu çocuğun teselli edilmeye ihtiyacı vardı.

"Özür dilerim Emir'im. Sadece senin de benimle beraber yıpranmanı istemedim. Tıpkı senin babanla tek başına yüzleşmen gibi bende annemle tek başıma yüzleşmek istedim. Senin babanla buluşmaya gittiğini duyduğumda bende çok endişelenmiştim."

Emir yaptığım açıklamayla beraber burnunu hafifçe çektiğinde onun bu hali karşısında dayanamayarak ellerimi kaldırıp Emir'in yüzüne yerleştirdim ve elimden geldiğince narin bir şekilde onun yüzündeki gözyaşı kalıntılarını silmeye başladım.

"Ama sen en azından benim nerede olduğumu biliyordun."

Ellerim Emir'in yüzünden çekerken başımı hafifçe onaylarcasına salladıktan sonra derin bir nefes alarak gözlerimi Emir'in gözlerine çevirdim.

"Evet, biliyordum ama bunu Akın sayesinde öğrendim Emir. Sende bana babanın yanına gittiğini söylememiştin. Hatta babanın yanına gittiğini bilmeyi bırak, babanın bizi takip ettiğini bile söylememiştin."

Sözlerim Emir'in bakışlarını benden kaçırmasına neden olduğunda ben bir an olsun bakışlarımı Emir'den çekmedim.

"Üzülmeni istemediğim için sana onu gördüğümü söylememiştim."

"Emir'im..."

Emir ona seslenmemle beraber bakışlarını bana çevirdiğinde bakışlarımı onun gözlerine çevirerek dikkatle Emir'in gözlerinin içine baktım.

"Bende tıpkı senin gibi seni üzmek istemediğim için sessizce evden çıktım. Geriye bir not bıraktım ama sen o notu görmemişsin."

Emir söylediklerimle beraber merakla bana baktığında derin bir nefes alarak ellerimden birini Emir'in birbirine girmiş saçlarının arasına soktum ve onun saçlarını yavaşça geriye doğru ittikten sonra elimi aşağı indirdim.

"Notu nereye bırakmıştın?"

Emir'in sorusuyla beraber bakışlarımı yatağın yanındaki komodine çevirerek başımla komodini işaret ettim.

"Buraya, komodinin üstüne bırakmıştım."

Konuşurken bakışlarımı Emir'e çevirdikten sonra yavaşça oturduğum yerden kalkarak komodinin etrafına bakmaya başladım. Sonuçta not yer yarılıp da yerin içine girmiş olamazdı. Elbet buralarda bir yerlerde olmalıydı.