Geçmişin Yaraları (BxB & Yarı Texting)

68

Herkese merhaba.

Bölümü okumadan önce söylemeliyim ki bu bölümü ikinci yazışım ve ilk yazdığım bölümle bunun arasında oldukça fark var. Yani neredeyse bölümü tamamen baştan yazdım diyebilirim. Bu yüzden de bu bölüm normalden daha fazla yazım hatası, noktalama hatası vb. şeyler içerebilir çünkü dikkatlice düzenlemeye vaktim kalmadı ve bende sizi bekletmek istemedim.

Umarım bu durumu ve hatalarımı anlayışla karşılarsınız.

Bir de unutmadan sizlere sormak istediğim bir soru var. Kafamdaki senaryonun ilerleyen bölümlerinde Emir'le Batuhan'ın birlikte oldukları bir kısım daha var ancak ben bunu açık açık yazmalı mıyım yoksa sadece birlikte olduklarını belirterek devam mı etmeliyim emin değilim.

Emir'le Batuhan'ın ilk kez birlikte oldukları anı yazdığım bölüm benim yazdığım ilk smut bölümüydü. Yani bu kısmı yazmada iyi olup olmadığımı bilmiyorum. Bu yüzden de siz bana ne derseniz, ben onu yapacağım. Yaz derseniz açıkça yazarım (Ama beğenip beğenmeyeceğinizin garantisini veremem), yazma geç derseniz de zamanı geldiğinde sadece birlikte olduklarını belirtip geçerim.

Bana bu konu ve kitabın tamamı hakkındaki düşüncelerinizi dürüstçe ama kırıcı olmayacak şekilde belirtirseniz sevinirim.

İyi okumalar...

***

*Batuhan'dan*

Ellerimi üzerimdeki montun ceplerine sokarken bakışlarımı ona yani anneme çevirerek tereddütlü gözlerle ona baktım.

"Eve tek başına gidebileceğine emin misin? Saat epey geç olmuş."

Annem söylediklerimle beraber yüzüne yerleştirdiği hafif gülümsemeyle başını onaylarcasına salladı.

"Giderim ben oğlum. Sen beni merak etme."

Annemin söyledikleriyle beraber bende başımı yavaşça onaylarcasına sallayarak derin bir nefes aldım.

"Pekâlâ, madem öyle diyorsun..."

Ne söylemem gerektiğini bilemeyerek bir süre sessiz kaldığımda istemsizce bakışlarımı ondan kaçırarak önünde durduğumuz caddeye çevirdim ve dalgın bakışlarımı caddenin üzerinde dolaştırdım.

Ah bir an önce eve gidip Emir'in kollarında uykuya dalmak istiyordum.

Ev dediğim anda aklıma gelen şeyle beraber bakışlarımı tekrar anneme çevirdim ve aklıma takılan soruyu ona yönelttim.

"Bu arada teyzemlerde kalıcı olarak mı kalıyorsun?"

Annem başını hafifçe onaylar biçimde salladığında yüzümde oluşmak isteyen memnuniyetsiz ifadeye zar zor engel oldum.

Gerçekten eski hayatıma dair özlemediğim şeylerden biri de gereksiz ve boş konuşan akrabalardı.

"Evet. Hasan ölünce o evde tek başıma duramadım."

Başımı onaylarcasına sallayarak bakışlarımı annemden kaçırdım. Açıkçası ne söylemem gerektiğini bilmiyordum. Evet, o benim annemdi ama ben eski ben değildim ve ikimizin arasındaki o samimiyet neredeyse yok olmuş bir haldeydi.

"Anladım."

Dalgın gözlerle etrafımızdakileri izledikten sonra derin bir nefes alarak bakışlarımı tekrar anneme çevirdim ve soğuktan dolayı kuruyan dudaklarımı dilimle ıslattıktan sonra konuşmaya başladım.