Geçmişin Yaraları (BxB & Yarı Texting)

59

*Emir'den*

"Batuhan lütfen kapıyı aç."

Hissettiğim çaresizlikle beraber alnımı odamın kapısına yaslayarak ellerimi kapının pervazlarına koyduğumda ne yapacağımı şaşırmış bir haldeydim.

Batuhan'ı zar zor eve gelmeye ikna ettikten sonra onun kendini odama kilitlemesiyle beraber öylece kalakalmıştım çünkü onu oradan nasıl çıkartabileceğimi bilmiyordum.

"Yalnız kalmak istiyorum Emir."

Batuhan'ın yorgun ve kısık sesini duymamla beraber gözlerimi sıkıca yumarken sakinleşmeye çalışarak derin bir nefes aldım. Elbette onu yalnız bırakmayacaktım.

Onu bu haldeyken nasıl yalnız bırakabilirdim ki?

"Tamam yine yalnız kal ama en azından kapıyı kilitlemeden yalnız kal."

Yumduğum gözlerimi açarak gözlerimin hemen önündeki kahverengi kapıya bakarken sakinliğimi korumaya çalışıyordum çünkü eğer sakinliğimi koruyamazsam Batuhan'la bir uzlaşmaya varamayacağımızı çok iyi biliyordum.

"Emir..."

Batuhan'ın kapının hemen ardında olduğunu belli edercesine yakından gelen sesiyle beraber ellerimi de kapının üstüne yasladım.

"Batuhan lütfen... Lütfen kapıyı aç ve yanında olmama izin ver."

Kapının hemen ardından gelen burun çekme sesiyle beraber sertçe yutkunurken onun ağladığını bilmek kalbimin sıkışmasına ve nefesimin kesilmesine neden oluyordu.

"Biraz yalnız kalmak istiyorum... Yalnız kalıp düşünmem ve kafamı toparlamam lazım ama sen yanımdayken bunu yapamam Emir."

Alnımı kapıdan çekerek Batuhan'ın görmeyeceğini bile bile başımı iki yana salladım ama buna rağmen kapıdan bir milim olsun uzaklaşmadım.

"Hiçbir şey düşünmek zorunda değilsin Batuhan. İstemediğin sürece onunla görüşmeyeceksin."

"Anlamıyorsun."

Batuhan'ın yorgunluğunu belli eden zayıf ve titrek sesi boğazıma bir yumru oturmasını sağladığında sertçe yutkunarak o yumrudan kurtulmaya çalıştım.

"Anlat o zaman Batu'm. Anlat ki bende senin neler hissettiğini anlayabileyim."

Kapıdan gelen tıkırtılarla beraber onunda kapıya yasladığını tahmin ederken alnımı tekrar kapıya yasladım.

"Anlatsam da anlayamazsın ki."

"Bunu denemeden bilemeyiz Batuhan. Ben-"

Yaslandığım kapıdan gelen kilit sesiyle şaşkınca kapıdan ayrıldığım sırada aniden açılan kapıyla beraber şaşkınca olduğum yerde kalakaldım.

"O kadının söylediklerini kafamdan çıkartamıyorum, tamam mı!?"

Batuhan'ın bağırmasıyla beraber istemsizce bir adım geriye doğru gittiğimde Batuhan'da benimle aynı anda bana doğru bir adım atarak bana yaklaştı.

"İstediğin oldu mu!? Bak açtım işte kapıyı!"

"Batuhan-"

Batuhan'ın bağırmaya devam etmesiyle araya girmeye çalıştığım sırada Batuhan öfkeyle beni omuzlarımdan geriye doğru itti.

"Neden beni rahat bırakmıyorsun!?"

Aldığım darbeyle olduğum yerde hafifçe sarsıldığımda duyduklarımdan sonra kalbimde hissettiğim sarsıntının aksine toparlanmam oldukça kolay oldu.