Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 2. KİTABI
❝Elleri bedenimde ki gücünü kaybederken korku ile ondan ayrıldım ve ellerimi yanaklarında yara olduğundan dolayı boynunun iki yanına koyup korku ile ismini fısıldadım. "Savaş Mir.." Gözleri yarım bir şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Bölümden Kesitler 💫
❄️
Kendine eziyet ediyordu. Bana içinde gizlediği savaşı gösteriyordu. Ellerini her an daha sıkı tutarken ona aslında ellerinde ki kanın benim için bir önemi olmadığını göstermek istiyordum. Önemi vardı.. Çok büyük bir önemi vardı.. Ama eğer onun canı bunun için yanıyorduysa ben önemi yokmuş gibi davranmaya hazırdım. İçimde ki esini satmaya hazırdım.
Bana bakışlarında en ufak bir değişim olmadan bakarken parmak ucumda yükseldim ve kalbinin üzerine dudaklarımı bastırdım. Başını bana doğru eğdiğini hissederken bir süre kalp atışlarını hissettim, sonra ise ortamda ki sessizliği bozmadan başımı omzuna koydum.
Başını yüzüme eğip sert sesinden ödün vermeden "Esin." Dediğinde ne diyeceğini az çok tahmin ettiğim için ona yaklaştım ve ellerinde ki ellerimi çözüp ellerimi bedenine sardım.
Bir kaç saniye sakin olmaya çalışarak kalıp sonradan sert bir nefesi ciğerlerine çektiğinde buz gibi bir sesle konuştuktan sonra beni kenara çekti ve banyoya girdi. "Bir daha sakın içinden gelmeyen şekilde davranma."
Arkasından gözlerim anından dolarken arkamı döndüm ve kapıyı aralık olarak kapatmasını umursamadan pencereye doğru ilerledim. Bir lafı ile ölmek isteyecek kadar kendimi kötü hissetmem normal miydi..? Onun bir lafı ile ölmek istemem normal miydi..
Gözümden bir damla yaş akarken sessizliği bölen su sesi ile elini yüzünü yıkadığını anlamıştım. Gecenin ayazı ve bulunduğumuz yerin yüksek kesim olması etrafın buz tutmasına neden olurken çıplak kollarıma sarıldım ve pencereye doğru ilerledim.
Dışarısı zifiri karanlıktı. Önümüzde bir çok ağaç vardı ve köpek sesleri ilerleyen her dakikada daha çok artıyordu. Su sesinin kesilmesi ve savaşın banyodan çıkması ile göz yaşlarımı ellerimle silerken istifimi bozmadan camdan bakmaya devam ettim.
Savaş hızlı adımlarla kapıya doğru ilerlediğinde kapıyı açması ile bakışlarım onu buldu. Üzeri çıplaktı ve hava çok soğuktu. Kendine bu kadar önemsiz davranması ile gözlerimi devirirken bahçeden tahminlerime göre yakacak odun aldı. Evin içi anında soğuk hava ile dolarken bedenimi saran ürpertiyi umursamadan savaşın masanın üzerine attığı telefonunu elime aldım ve feneri açıp onun peşinden çıktım.
Eğer ışık olursa daha rahat hareket edebileceğini düşünüyordum. Dışarı çıktığım an "İçeri geç hasta olursun." Dediğinde lafını dinlemedim ve soğuktan titreyen diz kapaklarım ile ona doğru yaklaştım. Neredeyse çenem soğuktan titrerken savaş daha da acele ile davrandı ve ağzının içinden homurdandı. "Şimdi bir köpek gelse görürüm seni. İnat etme de git içeri!" Çok doğru söylemişti. Bir köpek gelse içeri gitmek yerine boynuna atlardım. Tıpkı şuanda yapmak istediğim gibi..
