Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 2. KİTABI
❝Elleri bedenimde ki gücünü kaybederken korku ile ondan ayrıldım ve ellerimi yanaklarında yara olduğundan dolayı boynunun iki yanına koyup korku ile ismini fısıldadım. "Savaş Mir.." Gözleri yarım bir şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya Bölümden Kesitler..💫
❄️
Gözlerimden akan yaşların her biri kalbi yaralanmış adamımın omzunda kururken kendimi tutmaya ve ağlamamaya çalışıyordum. O sahiden çok yara almıştı. O sahiden çok kötü şeyler yaşamıştı, yaşatmak zorunda kalmıştı, hala yaşıyordu.
Anlattığı her şey kalbimi o kadar çok acıtmıştı ki onun omuzlarında ki yükü ve hislerini göz önünde bulundurmadan verdiğim tepki ile belki de canını çok yakmıştım. Ama onun canını yakmak için değildi bu tepkim.. Sadece kendimi o kızın yerine koymuştum. Fakat bunu bana savaş az da olsa onu anlayabilmem için anlatmıştı. İçinde yıllardır tuttuğu yarasını bu gün bir kez daha kanatmıştı.
Başımı hafifçe kaldırıp dizimi ona doğru hafifçe kırarken bakışlarım yüzünü buldu. Gözlerinde saklı olan adam canımı çok yakıyordu. Onu böyle görmek beni kahrediyordu.. Ellerimi hafifçe yanaklarına çıkarttığımda akmak üzere olan göz yaşını sakinlikle sildim ve soğuk kanlı davranarak göz yaşlarımı geri gönderdim.
O bunca yıl bu yükle nasıl yaşamıştı, nasıl ayakta durmayı başarmıştı bilmiyordum.. Fakat artık aklımda ki sorunun cevabını almıştım. 'Onu bu kadar güçlü kılan şey neydi gözümde?' diye sormuştum ilk zamanlarımızda.. O gözümde güçlü kılınan bir adam değildi, o sahiden güçlü bir adamdı.
Açılay ve Savaş arasında ki çözemediğim bağı yeni yeni anlıyordum. Barışın emindim ki hiç bir şeyden haberi dahi yoktu. Bazen Savaşın Barışa olan karşı gereksiz olduğunu düşündüğüm sert tutumlarına da hak vermeye başlamıştım.
Açılay bir genç kızın kaldıramayacağı, bir kadının ise yaşamaması gereken ve hiç hak etmediği bir şeyi yaşamıştı. Savaşlar küçükken Savaş bütün sorumluluğu üzerine aldığı sırada, henüz hayatı öğrenmeye fırsat bulamadığı sırada dövüşlerde ki başarısı ile beraberinde ailesi ile uyarılmıştı. Ve başına her ne kadar bana anlatmasa da anlattığı kadarından fazlası olduğunu görüyordum.
Açılay t*cavüze uğramıştı.. Fakat gerisini anlatamıyordu. Anlatamadıkça da sanki boğazında bir yumru varmış gibi nefes dahi almakta zorlanıyordu. Yanaklarında ki ellerimi tenine iyice sabitlerken bakışlarını yüzümde içinde ki acıyı gizlemeden gezdirdi. İçinde büyük bir pişmanlık vardı. Ve bu pişmanlığın nedeninin sırf Açılay'ın başına gelen o olay olmadığını biliyordum.
"Senin hiç bir suçun yok ki.. Sen sadece onlara daha güzel bir hayat sunmak için çabalamışsın.." Ağlamaklı sesimi normal tutmayı başardığımda gözünden bir damla yaş yanağına ineceği sırada buna izin vermedim ve gözünde ki yaşı sildim. Sahilde hiç kimse kalmamış ve rüzgar olabilirmiş gibi daha da şiddetlenmişti. Kayalara çarpan deli dalgalar sanki savaşın içinde ki fırtınayı farketmiş gibi daha seri bir şekilde kayaları buluyordu.
