Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 2. KİTABI
❝Elleri bedenimde ki gücünü kaybederken korku ile ondan ayrıldım ve ellerimi yanaklarında yara olduğundan dolayı boynunun iki yanına koyup korku ile ismini fısıldadım. "Savaş Mir.." Gözleri yarım bir şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya Bölümden Kesitler..💫
Yarın ki bölüm için 1K yorum 110 oy 📌
❄️
"Sana ihtiyacımız var. Yardım et bize. Bize ve Savaşa yardım et. Kaybettiklerimizi bir sen verebilirsin bize"
Kalbim nedensizce kimden geldiği bile belli olmayan numara ile delilerce atmaya başlarken karşı taraf mesajı gördüğümü anlamış olsa gerek direk beni aramaya başladı. Telefonun çalma sesi ile Açılay bana bakmaya başlarken şuanda bu telefonu açmamın doğru olmayacağını bildiğim için telefonumu tamamen kapattım ve yine barışı çoktan sakinleştirmiş olan savaşa bakışlarımı çevirdim.
Savaş sanki baba rolünü üstlenmiş gibi öyle bir sarılmıştı ki barışa.. Onlara bakınca bile özel günümden olsa gerek gözlerim doluyor ve içimde aşamadığım hisler oluşuyordu. Daha önce birbirlerine bu kadar sıkı ve içten sarıldıklarını görmemiştim. Barışın yüzüne düşmüş olan siyah tutamları ve savaşın dağılan asi tutamları ile birbirlerini ayırt etmekte dahi zorlanırken açılayın elini kolumda hissettiğimde olduğum yerde sıçradığım anda elini yanağıma koydu ve akmak üzere olan göz yaşımı sakince sildi.
Yüzünde o kadar durgun bir ifade vardı ki ona ne diyeceğimi dahi bilmiyordum. O da videoyu izlemişti. İzlemişti ve Barışların yanında olan o anlarımızı görmüştü. Belki bazı insanlar için bu durum hafife alınabilirdi ama benim böyle bir özelliğim yoktu. Yani insanların gözünün içine baka baka bana daha önce tatamadığım duyguları yaşatan adam ile özel sayılabilecek kadar benim için gizli bir şey biri tarafından görülmüş, o da yetmezmiş gibi kayıt altına alınmıştı. Ve biz daha önce hiç öyle bir sınır aşmamıştık. Delicesine arzulasak bile sadece birbirimizden uzaklaşmaya çalışmıştık.
Şimdi ise ben abisi ile o anları yaşamak isteyen ve dahası elinden gelse yaşayacak bir kadın olarak ona bakarken dürüst olamıyordum. Biliyordum bu bir kaç güne sıradan bir hal alacaktı ama şuan içimde o kadar karmakarışık duygular vardı ki.. Kalbimde öyle bir yara vardı ki.. Zihnimde saniyeler önce oturtturduğum kadın o kadar diriydi ki sadece ağlamak ve uyumaya çalışmak istiyordum.
Açılay sanki bütün duygularını göz yaşımı silerek anlatmaya çalışırken başını omzuma koyduğu an bedenim kaskatı kesildiğinde göz yaşlarımı geri göndermeye çalıştım. Artık en ufak bir şeye karşı tahammülsüzleşmiştim. En ufak bir şeye zihnimde ki düşünceler birbirine savaş açıyordu. Hala yara olarak kapansa da üzerime çıkmayan bir leke gibi yapışmış olan hisler vardı.
Sert esen rüzgâr ile bedenimden bir titreme geçerken Açılay'ın cazip teklifi ile olumlu anlamda başımı salladım. "Odaya çıkalım mı?" Barış ve Savaşın yalnız kalmasını amaçlayarak ayağa kalktığımda açılay her zamanki gibi kolumun altına girdi ve benden daha kısa ve aynı zamanda daha küçük bir bedene sahip olmasının avantajını bana daha da sıkı ve kolay sarılarak çıkarttı.
