Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 2. KİTABI
❝Elleri bedenimde ki gücünü kaybederken korku ile ondan ayrıldım ve ellerimi yanaklarında yara olduğundan dolayı boynunun iki yanına koyup korku ile ismini fısıldadım. "Savaş Mir.." Gözleri yarım bir şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya Bölümden Kesitler..💫
Yarın da iki bölüm gelmesi bu bölüme bağlı 🌟
️❄️
Nefesimin kesildiğini hisseder gibiydim.. Olduğu yerde öylece dururken sarı saçları yüzüne geldiği an başını hafifçe hareket ettirdi. Ona doğru yaklaşıp çatılan kaşlarım ile Pars'ın yüzüne bakarken ellerimi kaldırdım ve kollarını tutarken "Pars?" Diye sorarca konuştum.
Kollarını kaldırıp aynen benim gibi kollarımı tutarken "Oturalım mı abicim?" Diye yumuşak bir sesle sorması ile ona yaklaştım ve "Önemli bir şey mi var?" Diye tedirginlikle sordum. Elinin birini kaldırıp yanağıma koyarken beni kolunun altına çekti ve odanın ucunda ki koltuğa doğru bizi ilerletti.
Koltuğa oturduğumda ellerimi avucuna aldı ve yüzünü tamamen ifadesizleştirip konuştu. "Şimdi sana bir şey soracağım ama düzgün cevap vereceksin. Kaçmak da yok.. Neyse onu söyleyeceksin. Hiç bir durumda korkmanı gerektirecek bir şey de yok ortada.." Böyle konuşması beni daha kötü hissettirirken gözlerinin içine korku ile baktım ve titreyen sesimi umursamadan "Önemli bir şey mi oldu?" Diye sordum.
Bana doğru iyice yaklaşıp yüzünde ki ifadesizliğe rağmen binbir anlam gizli olan ses tonu ile konuştuğunda kalbim hızlıca atmaya ve ellerim buz kesmeye başladı. "Bu Alp.. Önceden ya da şimdi.. Sana bir şey mi yaptı?" Dolan gözlerimden yaşlar anında akarken Pars'ın gözlerinde ki ifadesizlik anında yok oldu ve gözlerinde ki gizli canavarı ortaya çıkartmaktançekinmeyip "Esin.." diye uyarıcı bir tonlama ile konuştu.
Göz yaşlarımı durdurmakta zorluk çekerken Savaşın ve Parsın birlik olup öğrenmeye çalıştıklarını anlamıştım. Dediği gibi bir şey olmasa bile ondan gözlerimi kaçırırken dudaklarımdan bir hıçkırık kaçtı. Gözlerine bakmayı korkumdan dolayı reddederken içinde ki duyguları gizlemeden buz kesen ellerimi sıkıca tuttu ve "Abicim.." diye canı yanarca konuştu.
Anlımı Pars'ın omzu ile boynu arasında ki noktaya yaslarken gözlerimi sıkıca kapattım ve bunu anlatmak zor olduğu için derince yutkundum. Savaş sanki ona anlatırsam kendimi şimdikinden daha kötü hissedeceğimi düşünmüş gibi bana parsı yollamıştı. Kalbimde ki acı büyürken akıllarında kurdukları şeyleri tahmin dahi etmek istemiyordum.
"Bana bir şey yapmadı.." dudaklarımın arasından çıkan kelimeler zorlandığımı belli ederce çıkarken Pars'ın dizinde ki koluna ellerimi koydum. Boşta kalan elini saçlarıma götürüp okşarken sanki bunu demem onu rahatlatmışgibi hareketlerinikısıtlamadı.
"Ne oldu o zaman güzelim..?" Yumuşacık sesi ile konuşmasıyla ağzımdan bir hıçkırık kaçarken saniyeler sonra korkakça konuştum. "Bir şey olmadı.." saçlarımın arasına dudaklarını bastırırken kolundaki ellerim ile ona daha sıkı tutunmamla bedeni yeniden kasıldı ve "Doğruyu söyle.." diye kızgın bir ifade ile konuştu.
