Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 2. KİTABI
❝Elleri bedenimde ki gücünü kaybederken korku ile ondan ayrıldım ve ellerimi yanaklarında yara olduğundan dolayı boynunun iki yanına koyup korku ile ismini fısıldadım. "Savaş Mir.." Gözleri yarım bir şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya Bölümden Kesitler 💫
️❄️
"Yine nerelere daldın..?" Savaşın sesli bir nefes alıp konuşması ile elini daha sıkı tutup onu kendime çekerken bana karşı koymadı ve bir iki adım yaklaştı. Şuanda Pars'ın camdan bize olan bakışlarını dahi umursamıyordum. Umursayamıyordum.
Yüzüme çarpan nefesi ile ruhumu avuçları arasına verirken aslında ona teslim olduğumu bildirmek istiyordum. Yüzlerimizin arasında ki o kısa mesafeyi kapatmak isterken savaş sanki bunu anlamış gibi bir bakış attı ve beni rüyadan uyandıracak şekilde mırıldandı. "Şuanda Pars'ın göz hapsindeyken bunu yapman doğru olmayacak biliyorsun değil mi?"
Her ne kadar doğru konuşsa da omuz silktim ve aynen onun gibi bir ifade ile konuştum. "Bazen kimse umrumda olmuyor biliyor musun?" Bana tek kaşını kaldırarak bakarken içimde günlerdir sakladığım duyguları açığa çıkarttım. "O kadar doğru geliyorsun ki bana.. Yanlışlarınla doğru geliyorsun.. Bakışınla, bir sözünle, bir dokunuşunda ki mesafe ile doğru geliyorsun.. İçeride söylediklerinle doğru geliyorsun.. Ruhuma dokunup kanımda ki zehiri sözlerinle, bakışlarınla, dokunuşlarınla alabilecek kadar doğru geliyorsun.."
Bakışlarında bambaşka ışıltılar oluşurken bakışlarım yüzünde hızlı ve doya doya geziyordu. "Çok doğru söylüyorsun. Kırıcı olsan bile yolundan şaşmıyorsun. Benim abim beni başıma ne geldiğini bilmeden akıl Hastanesi'ne tıktı, sen ise beni oradan çıkartıp ailene iyileşmem pahasına yalanlar söyledin. Beni bir tek sen anladın. Her kararımda bir tek sen arkamda durdun. Beni bir tek sen önemsedin. Sen sevdin.. Şimdi benim yanımda varlığını gösterip ama aslında beni varlığımla cezalandıran bir adam için bizim doğruluğumuzdan bahsetme. Çünkü biz bütün yanlışın içinde doğru olmayı başardık.."
Söylediğim sözler onda anlamını bilmediğim pırıltıları oluştururken Pars için 'Beni varlığımla cezalandıran' dediğim an yüzü ciddi bir hale büründü. "Bebeğim.." Ses tonu kalbimi ezip geçerken oldukça sakin ve durulmuş hislerimle "Hı..?" Diye sorarca mırıldandım.
Ortamda ki yumuşak hava benden bakışlarını kaçırması ile bozulurken bizi direk mutfak kapısını açıp mutfağa soktu. Bakışlarım sakinlikle yüzünde gezerken ani bir şekilde bana döndü ve dudaklarıma kısa fakat oldukça derin bir öpücük bıraktı. Dudaklarımda ufak bir tebessüm oluşurken ona iyice yaklaştım ve yüzümü boynuna gömüp sıkıca sarıldım.
Ellerini kibarca iki yanıma koyduğunda boynuma derin bir öpücük bıraktı ve beni kendinden ayırdı. Ellerimi kaldırıp güzelce saçlarını geriye gönderirken sakince mırıldandım. "Akşama kadar kendini daha çok toparlaman lazım." Onun akşam gidecek olmasını kabul etmem hoşuna gitmiş olacak ki dudakları bir kıvrım kazandı ve elimin birini tutup avucuma koca bir öpücük bıraktıktan sonra sessiz kaldı ve masaya geçip oturdu.
