Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 2. KİTABI
❝Elleri bedenimde ki gücünü kaybederken korku ile ondan ayrıldım ve ellerimi yanaklarında yara olduğundan dolayı boynunun iki yanına koyup korku ile ismini fısıldadım. "Savaş Mir.." Gözleri yarım bir şe...
Gözlerimde ki yaşlar sessiz sedasız akarken Savaş başını eğdi ve gözlerini sıkıca kapattı. Sakinliğini birden ağzından sert bir soluk alarak kestiğinde başını birden kaldırdı ve ona attığım korku dolu bakışları es geçip arkamda ki koluma uzandı. Ona direnmeye kalksamda izin vermedi ve sertçe kolumu eline aldı. Konuşmakta zorlanarak "Esin!" Dediğinde yüzümde ki donukluk ve korku ile ondan ayrılmak için sert bir hamle yaptım. Fakat izin vermedi ve gözlerinde bana yabancı olan bir ifade ile bakıp sesinde ki korkuyu ve acıyı gizlemeden konuştu. "Bambaşka olacak şey ne!?"
Ağzımdan ufak bir hıçkırık kaçarken korku ile "Gitmek istiyorum" dediğimde beni kendine daha çok çekti ve sesinin gür çıkmasını umursamadan tekrarladı. "O bambaşka olacak şey ne!" Gözlerimden akan yaşlarla korku ile "H-hiç.." Diyerek yalan söylediğimde gözlerinde ki canavarın ateşi harlandı ve sakin olmaya çalışarak sert bir dilde konuştu. "Konuş Esin.. Yapmaktan çekinmediğin ama söylemeye gelince korkup kaçtığın şey ne söyle!"
Gözlerimden yaşlar akarken ağzımdan kaçan hıçkırıklarla sinirle "Hiç bir şey diyorum sana!" Diye konuştuğumda bedeninde ki öfke iki katına çıktı ve kalbimin korku ile atmasını sağlayacak bir ifade ile konuştu. "Söyle!" Sabrım taşarken ağzımdan kaçan hıçkırıklarla "Biliyorsun zaten! Neyi duymak istiyorsun ki!?" Diye bağırdığımda yüzünde büyük bir durgunluk oluştu. Yüzünde ki öfke büyük bir intikam duygusuna dönüşürken benden duygularını saklamaması beni iyi hissettiriyordu.
Ortamda ki derin sessizlik beni korkuturken ağzımdan kaçan ufak hıçkırıklar sessizliği bıçak gibi kesiyordu. Bakışları boşluktayken başını bana kaldırdığında gözlerinde gördüğüm çaresizlik canımı yakmıştı. Gözlerinin içinde can bulan her bir duygu kalbimde yeni yaralar açarken sessizce mırıldandı. "Yaptın da değil mi?"
Kalp atışlarım acı ile bedenimde ki sessizliği bölerken ona olumsuzca bir telaşla baktım ve ellerimi yanaklarına koyarken sesimde ki sahipsizliği gizlemeden konuştum. "Amacım o değildi.. Çünkü biliyordum. Sen yaşıyordun." Başımı olumsuzca sallarken devam ettim. "Amacım Parsı kendimden uzaklaştırmaktı." Bana anlamazca bakarken ellerimi omuzlarına indirdim ve içimde ki korkuyu gizlemeden konuştum. "Bana hem zarar vermesi, hemde iyiliğimi ister gibi davranması ikide bir yoluma engel çıkartıyordu."
Kulaklarımda 'Yaşadığın veya gördüğün şeyleri Barışa anlatıp onun da dengesini bozmak için mi?' deyişi yankılanırken içimde ki nefretle konuştum. "O beni gerçek bir deli gibi görüyordu! Barışla beraberken her şeye rağmen senin yaşadığını birbirimize söyleyip gülerken beni Barışın dengesini bozduğumu söyleyerek aşağılıyordu!" Göz yaşlarım daha da hızlanırken kısılan sesimle konuştum. "Savaş ben anlatamadım." Ağzımdan bir hıçkırık kaçarken ona bu yaşıma kadar yaşadığım şeyleri gizlemeden baktım ve içimde ki acı ile konuştum. "Ben kendimi hiç bir zaman kimseye anlatamdım!"
