Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 2. KİTABI
❝Elleri bedenimde ki gücünü kaybederken korku ile ondan ayrıldım ve ellerimi yanaklarında yara olduğundan dolayı boynunun iki yanına koyup korku ile ismini fısıldadım. "Savaş Mir.." Gözleri yarım bir şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Bölümden Kesitler..💫
❄️
Benim için duran zaman ile nefeslerimyavaşlarken elimi güç almak ister gibi yan balkonla aramızda olan kolona koydum. Rakibin yüzünde iğrenç bir gülümseme oluşurken savaşın soğuk kanlılığı beni çıldırtıyordu.
Sanırım o kafesten çıktığında benden çekecek çok şeyi vardı! Bu heyecan bana fazla geliyordu. Savaşın öyle hareketsizce durması ile saçma bir şekilde bu sakinliği aslında beni rahatlatırken rakip ona doğru yaklaşıp yüzüne bir yumruk geçirmek için bir hamle yaptığında savaş elini bile oynatmadan kendini savundu ve geri adım attı.
Adamın yumruğu havada asılı kalırken adam sinirle bir kez daha vurmaya kalktığında savaş yeniden geriledi. Her bir hamlede kopan çığlıklar beni rahatsız ederken savaşın neden bir hamle yapmadığını anlamıyordum. Adam üst üste yumruklarını savurup savaşa denk getirmeye çalışırken Savaş büyük bir hızda elini bile oynatmadan kendini geri çekerek savundu.
Anlayamıyordum.. Neden bunu yapıyordu, neden kendini savunmaktan başka bir şey yapmıyordu.. Anlayamıyordum. Rakip daha ilk dakikalardan omuzlarını indirmeye başlarken bakışlarım direk savaşı buldu. Savaş o kadar rahattı ki nefesleri bile dışarıdan hissedilmeyecekboyuttaydı.
Adamı yoruyordu.. Bilerek enerjisinin tüklenmesini sağlıyordu.. Belki de ona gözlerimin önünde zarar vermek istemiyordu.. Bu düşünce ile rahatsızcakıpırdadığımda savaş adamın yaptığı basit hamlelerden ustaca uzaklaşıyordu.
Savaşın sabrının sonuna geldiğini hissederken adam Savaşın üzerine atlayacakken Savaş ayağını kaldırdı ve ona oldukça güçlü bir tekme atıp sırtının tellere çarpmasını sağladı. Milletin çıkarttığı sesler dikkatimi dağıtmaya başlarken savaş adamın kalkmasına dahi izin vermeden ustaca sert yumruklarını adamın yüzüne indirmesi ile bütün dikkatimi savaşın yüzüne verdim.
Yüzünü adama gösteriyordu.. Adam yüzünü görüyordu.. Bilerek yapıyordu.. Savaş adama bir şeyler fısıldayıp büyük tekmeleri yüzüne savururken adamın yüzü şimdiden tanınmayacak hale gelmişti.
Adam olduğu yere yığılırken birden büyük bir çığlık koptu ve ışıklar kafesin etrafında yanmaya başladı. Savaş başını bana doğru kaldırıp gözlerimde ki korkuyu arar gibi bakarken daha çok yaklaştım ve içimde ki duyguları gizlemeden baktım. Üzerinde ki kapüşondan yüzü gözükmese de onun bir duruşundan ve hangi zamanda nereye bakışından çok şey anlayabiliyordum.
