Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 2. KİTABI
❝Elleri bedenimde ki gücünü kaybederken korku ile ondan ayrıldım ve ellerimi yanaklarında yara olduğundan dolayı boynunun iki yanına koyup korku ile ismini fısıldadım. "Savaş Mir.." Gözleri yarım bir şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya Bölümden Kesitler..💫
❄️
Savaş gittikten kısa bir süre sonra Açılay ile Savaşın 'Geç gelmeyeceğim' lafına karşı muhteşem bir sofra hazırlamıştık. Her saniye Açılayla aramızda ki bağ daha da güçleniyordu. Çok eğlenceli bir tarafı vardı. Bakışlarla en etkili yöntemlerle konuşmayı öğrenmiştik neredeyse.
Mutfağa giren Barış yine tam modunda bizimle uğraşırken peşinden Selinin gelmesi ile anında ortamdan soyutlandım ve elimde ki salata tabağını masaya götürmek için adımladım.
Masayı düzenleyip tekrar mutfağa geçerken Selin'in üzerimde ki bakışları bana batıyordu. Geçmişte bana karşı olan dostanitutumu beni sakin tutan tek şeydi. Bakışlarında bir aşağılama, küçük görme vardı.
Barışın telefonu çalıp aramızdan ayrılırken ağzımın içinden sessizce konuştum. "Başlıyoruz.." Bunu mırıldanmıştım çünkü bakışları bile 'Bela geldi' der gibiydi. Selini görmezden gelip enerjik bir şekilde Açılaya bakışlarımı çevirdiğimde Açılay bana güzel bir bakış attı ve tam konuşacağım sırada konuştu. "Bu gün beraber baktığımız gelinlikleri abime göstereceksin değil mi?"
Yalandı. Biz Açılay ile gelinlik falan bakmamıştık. Fakat karşımda ki kız insanları kontrol etmeyi çok iyi biliyordu. Dudaklarımdan ufak bir kıkırtı kaçarken onaylarca baktım ve konuşmak yerine sessizlik oyunumuza ayak uydurup öğrendiğim kadarıyla ona ayak uydurdum. "Gece beraber gösteririz." Selini amacım dışlamak değildi. Asıl amacım bana bulaşmamasıydı. Ona böyle davranarak hiç bir şey elde edemeyeceğini göstermek istiyordum.
"Elinde tutmak için bu kadar zahmete girmen beni güldürüyor. Yumurta kırmayı bile bilmeyen kızın şimdi sofralarca yemek yapması.." Sakin olacaktım. Ve bir lafımla onu susturacaktım. Ona doğru dönüp yüzüme alt edici bir ifade koyarken net bir şekilde konuştum. "Ben elimde tutmak için uğraşmam. Evleneceğim adamın gönlünü hoş tutmak için uğraşırım. Ha.. Sen Barışa öyle yapıyorsan bilmem ama ben benim olan birini elimde tutmam zaten. O direk benimdir."
İçimde ki hırs ile kendimi zaptetmekte zorlanırken yüzünün aldığı şekil umrumda bile değildi. Ne sanıyordu acaba? Onun iki lafı ile gaza gelip Savaşa karşı cephe alacağımı mı? Hem elde tutmak da neydi?! İnsan hiç aşık olduğu birini elinde tutmak için uğraşır mıydı? Evleneceği adamın ellerinden kayacağını bile bile evlenir miydi!?
Gelen kapı sesi ile savaşın dediği vakite daha on - yirmi dakika olduğu için umursamazken Selin'in kapıya doğru ilerlemesi ile Açılay onu göz hapsine aldı. Savaş genelde dakik konuştuğu için erken geleceğini düşünmüyordum.
