Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 2. KİTABI
❝Elleri bedenimde ki gücünü kaybederken korku ile ondan ayrıldım ve ellerimi yanaklarında yara olduğundan dolayı boynunun iki yanına koyup korku ile ismini fısıldadım. "Savaş Mir.." Gözleri yarım bir şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya Bölümden Kesitler..💫
Bundan sonra günde iki bölüm gelmesi attığım bölümlere bağlı..🤍
️❄️
Olduğu yerde bana yaklaşırken bakışları her bir göz yaşımda takılı kaldı ve mırıldandı. "Ne olsun isterdin Esin?"
Bu huyunu hiç sevmiyordum. Ne dememi istiyordu ki..? Daha ne kadar net olabilirdim!? Ona sessiz kalıp bakışlarımı boşlukta gezdirirken yüzüme doğru eğildi ve göz yaşlarımdan öperken tekrar mırıldandı. "Evlenelim mi isterdin?"
Sorusu ile kalp atışlarım hızlanırken bağdaş kurduğum bacaklarımı kendime doğru çektim ve savaşın bacaklarının hafifçe diz kapaklarım üzerine gelecek şekilde ona yaklaştıktan sonra ona 'İsterim' demeye cesaret edemediğim için ellerini daha sıkı tuttum ve "Sen ister miydin?" Diye mırıldandım.
Dudaklarında ufak bir sırıtış oluşurken net bir şekilde "Her şeyden daha çok isterdim.." diye mırıldandı. Dudaklarımda oluşan tebessüm ile başımı hafifçe omuzuma yatırıp içimde ki heyecan ile soğumaya başlayan ellerimle ellerini sıkıca tutup konuştum. "O zaman bende çok isterdim.."
Bunu demem ile dudaklarında ki sırıtış genişlerken kaşlarını hafifçe kaldırdı ve "Ne yapsak acaba..?" Diye sanki beni heyecanlandırıp, utandırmak hoşuna gitmiş gibi konuştu. Omuzlarımı heyecanla kaldırıp ellerine tutunurken midemde ki kelebekleri görmezden gelmeye çalışarak heyecanlı bir ses dudaklarımdan kaçtı. Savaşın yüzünde ki sırıtış iyice genişlerken sesli ve huzur dolu bir nefes alıp bakışlarımı saniyelik tavana çıkarttıktan sonra ona baktım ve olabilirmiş gibi ellerini daha da sıkı tutup daha önce konuşmadığım bir ses tonu ile konuştum. "Sonu seninle bitsin de.. Gerisi ile ilgilenemiyorum."
Yüzünde ki sırıtış aynen yüzümde ki ifade gibi genişlerken aklıma gelen şey ile yüzüm düştü. Hala bir sürü bilinmezlik vardı. Hala biz eksiktik. "Ne oldu..?" Savaşın yumuşacık sesi ile sesli bir nefes alırken bakışlarımı gözlerine çıkarttım ve ellerinde ki ellerimi az da olsa gevşetip konuştum. "Peki hala içinde bulunduğum bilinmezlik ne olacak? Ben anlayamıyorum.. Yani benim tanıdığım savaş Alpi bir saniye bile dibimdetutmazdı.. Düşman taraf olduğu belli olan adama onca zaman sabretmezdi."
Beni birden dizine oturtururken derin bir nefes aldı ve sırtını rahatça başlığa yaslarken yapıcı olmaya çalışarak konuştu. "Alp yanımızda duruyor çünkü onu yanımızdan uzaklaştırdığımız an yapacağı şey belli. Ya başımıza bir bela daha açacak ya da bize direk bela olarak dönecek." Doğru söylüyordu.. Fakat tanımıyordu onu yeteri kadar. Ya da çok iyi tanıyor, onun için bazı önlemleri önden alıyordu.
Bakışlarını saçıma çevirirken elini kaldırdı ve saçımı kulağımın arkasına sıkıştırırken gözlerime saniyelik bakıp konuştu. "Hâlâ ismini dahil yüzünü bile görmediğin adam ise önümüzde ki bir kaç ay bize bağ olamayacak durumda." Mekanda yaşananlardan bahsettiğini anladığım an ellerim buz keserken üzerinde ki bu korkutucu sakinlik ile kısa bir an nefesimi tutmaya başladım. "Yani anlayacağın şu günlerde ki sakinliğin tadını çıkartmalıyız.."
