Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 2. KİTABI
❝Elleri bedenimde ki gücünü kaybederken korku ile ondan ayrıldım ve ellerimi yanaklarında yara olduğundan dolayı boynunun iki yanına koyup korku ile ismini fısıldadım. "Savaş Mir.." Gözleri yarım bir şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya Bölümden Kesitler..💫
❄️
Hep beraber uzun uzun sohbet etmiştik. Her türlü konuyu konuşmuştuk. Bu geceden sonra herkes birbiri ile daha da yakınlaşmıştı. Şimdi ise elimde ki bardağı tezgaha bırakmış ve yukarı -savaşın yanına- doğru çıkmaya başlamıştım. Parslar dün gece giderken bizi de götürmek istese de parsı bir şekilde ikna etmeyi başarmıştım.
Elbisemin eteği yere değmese de eteğimi elimde toplarken günün yorgunluğu ile yüzüme gelen saçları geri çektim ve ufak tokaları merdivenlerden çıkarken tek elimle çıkarttım.
İçeri girer girmez bakışlarım savaşı bulurken boynunda ki kravatı çıkartmaya çalışırken görmemle dudaklarımda bir tebessüm oluştu. Elimde ki tokaları komidinin üzerine bırakıp anında onun yanına ilerlerken ortamda ki sessizliği bozdum. "Çok güzeldi değil mi..?" Mırıldanmam ile "Öyleydi.." diye sakince konuşurken ellerini kibarca boşluğa doğru indirdim ve kravatını çözerken tek kaşımı kaldırarak günün etkisinden çıkmadan mırıldandım. "Hem bu aralar Parsta çok değişti.."
Bakışlarını yüzümde hissederken kravatını çıkartmam ile kravatı omzuma astım ve yakasının düğmesini açarken devam ettim. "Önceden olsa yan yana durmamıza bile izin vermezdi.." İkinci düğmesini açmaya başlarken keyifle konuşmasına karşı düşüncelerimle derin bir nefes aldım ve bir an duraksadıktan sonra tekrar düğmesini açmakla uğraştım. "Belki anlamıştır.."
Ellerini kaldırıp belime dolarken aklıma gelen şey ile ellerim düğmelerindeyken durdum ve yüzümde ki sırıtışa mani olamadan konuştum. "Pars izin veriyor da.. Sende fenasın ama şimdi.." Tenimde ellerini gezdirirken gözlerini kıstı ve beni tamamen kendine çekip mırıldandı. "Ne fenalığımı gördün? Efendi efendi oturuyorum işte.."
Bunu demesi ile dudaklarımdan bir kıkırtı kaçarken üstten açtığım üç düğmesine bir bakış attım ve dördüncüsünü açarken gülmemek için kendimi zor tuttuğum bir ifade ile konuştum. "Sorun da o ya.. Sen ve efendi efendi oturmak?" Aklıma gelen şey ile ufak bir kahkaha atarken diğer düğmesine ellerimi indirdiğim sırada konuştum. "Sarılırken bile dördüncü dereceden akrabanmışım gibi sarıldın." Bakışlarımı gözlerine çıkarttığımda dayanamadım ve tekrar gülerken konuştum. "Açılay gelmese ellerini koyacak yer bulamıyordun."
Bu keyfim savaşın hoşuna gitmiş olacak ki yüzünde değişik bir ifade oluştu ve "Çok hoşuna gittiğini biliyordum da.. Bu kadarını bilmiyordum." Diye mırıldandı. Dudaklarımdan bir kıkırtı daha kaçarken hakim olamadığım duygularım ile yüzüne baktım ve açıkça bir cesaretle konuştum. "Ama bunu keşfettiğim, yani Pars'ın yanındayken dönüştüğün beyefendi adamı keşfetmem çok iyi oldu.."
