Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 2. KİTABI
❝Elleri bedenimde ki gücünü kaybederken korku ile ondan ayrıldım ve ellerimi yanaklarında yara olduğundan dolayı boynunun iki yanına koyup korku ile ismini fısıldadım. "Savaş Mir.." Gözleri yarım bir şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Bölümden Kesitler..💫
❄️
Yaklaşık iki saattir bir çok videoyu izlemiş ve bir çok şey öğrenmiştim. Belki eksiklerim olabilirdi ama izlediğim bir videoyu iki üç kere izledikten sonra gördüklerimi hafızama kusursuzca kazımıştım. Bir daha Açılayla buluşana kadar bir çok şeyi öğrenmiş bile olacaktım. Yani onunla normal bir şekilde iletişim kurabilecektik..
Bu düşünce ile yüzümde bir sırıtış oluşurken aynanın karşısına geçtim ve öğrendiğim bir çok şeyi yapmaya çalıştım. Bu gerçekten de zevkliydi.. Yapabildiğimi gördükçe dudaklarımda heyecanımdan kaynaklı koca bir sırıtış oluşurken tekrar telefonun başına gittim ve kulaklığımı takıp dersin son bir kaç işaretini öğrenmeye başladım.
Gelen kapının açılmaya çalışma sesi ile elimde ki telefonu direk cebime sıkıştırırken kulaklığımı koltuğa attım ve Savaşın endişeli bir şekilde "Esin?!" Diye sorarca konuşmasına karşı sesimi çıkartmayıp normal davranmaya çalışarak kapının kilidini açtım.
Savaşın yüzü beni görür görmez kasılırken sert bir dilde "Neden kilitliyorsun?!" Diye sordu. Bu sert konuşması ile ona anlamazca bakarken düşünmeden konuştum. "Üstümü değiştiriyordum." Bakışları üzerimde bir tur yaparken içeri girdi ve kapıyı kapatıp "Değiştiriyordun?" Diye sorarca konuştu. Kendimi ele vermemek için saçımı kulağımın arkasına sıkıştırarak zaman kazandığımda "Yani değiştirecektim." Diye mırıldandım.
Bakışlarında ki gizlemeye çalıştığı öfke kalbimi kırarken ona durgun bir şekilde baktım ve mırıldandım. "Niye kızdın ki sen şimdi..?" Kaşları sanki yeniden aklına getirmişim gibi çatılırken sert bir dilde konuştu. "Kilitleme şu kapıları.."
Ona kaşlarımı çatarak bakarken aramızın bozulmasını istemediğim için konuyu değiştirdim. "Neden gelmiştin?" Onun gözlerinde ki ifade canımı yakarken bakışlarımı kaçırdım ve koltuğa doğru ilerleyip oturdum. Savaş sıkıntılı bir nefes alıp kafasını dağıtmak ister gibi gözlerini açıp kapadığında "Sofraya gel" diye mırıldandı.
Sesinde ki bu sert tını ile kucağıma aldığım kulaklığı tekrar koltuğa bırakırken ayağa kalkıp ona doğru yaklaştım ve "Canın bir şeye mi sıkkın?" Diye mırıldandım. Bakışlarında ki sert ifade ile aylar sonra ilk defa bana böyle bakmasına karşı gözlerim dolacak gibi olurken sakin olmaya çalışarak bir nefes aldı ve yapıcı olmaya çalışarak elini belime koyup beni kendine çektikten sonra mırıldandı. "Bir daha kilitleme"
Konu bu muydu? Bütün konu kapıyı kilitlemem miydi? Dolan gözlerimle ona bakarken konuştum. "Seni bu kadar rahatsız ettiyse yapmam bir daha.." Gözlerinde ki buzlar her saniye yok olurken beni kendine tamamen çekti ve sakallarının tenime batmasını umursamadan boynuma büyük bir öpücük bıraktı.
