Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 2. KİTABI
❝Elleri bedenimde ki gücünü kaybederken korku ile ondan ayrıldım ve ellerimi yanaklarında yara olduğundan dolayı boynunun iki yanına koyup korku ile ismini fısıldadım. "Savaş Mir.." Gözleri yarım bir şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Bölümden Kesitler..💫
❄️
Başka bir şey vardı aklında.. Konu beni yanında istemesi değildi.. Eğer konu beni yanında istemesi olsaydı ben onun yanındayken adam gibi davranırdı. Tamam kabul.. Akıl hastanesi fikrini onaylayan ve seve seve giden kişi bendim. Fakat o beni ne olursa olsun bırakmamalıydı.. Şimdi şöyle bir düşündüm de.. Eğer Parsla rolleri değiştirmiş olsaydık ben şu durumdayken bile ona kıyamazdım..
Ona net bir tavırla bakarken ona doğru eğildim ve gözlerinin içine bakarken konuştum. "Söyle şimdi asıl karın ağrını.. Ne var aklında?" Sakin olmaya çalışarak gözlerini kapatıp derin bir nefes aldığında başını bana çevirdiği an tam beklediğimşekilde konuştu. "Savaşla kalman uygun olmaz"
Dudaklarımda alaylı bir tebessüm oluşurken ağzımdan anladığımı belirtir şekilde bir mırıltı çıkarttım ve arkama yaslanıp gözlerinin içine bakarak konuştum. "Biliyor musun.. Artık beni şaşırtamıyorsun bile.."
Gözlerinde bir afallama oluşurken bana doğru yaklaştı ve "Yanlış anlıyorsun beni.. Ben sadece-" Tam lafına devam edecekken sözünü kestim ve lafını sert bir dilde devam ettirdim. "Sen sadece takıntılı manyağın birisin!" Dediğim an pişman olurken onun bunu hissetmesini umursamadan sakinleşmeye çalışarak gözlerine baktım.
Gözlerinde geçmişin acı ve intikam dolu tozlu sayfalarından kalan bir sis bulutu oluşurken bir kaç saniye gözlerini kapattı ve sert bir soluğu ciğerlerine çekerken ayağa kalkıp yanımda ki sandalyeye oturdu. Sabrediyordu.. Aslında asla sabretmeyeceği şeylere sabrediyordu..
Gözlerim içimde ki sinir, acı ve pişmanlıkla dolarken Pars'ın yapıcı sesini duydum. "Bak Esin.. Sen her ne kadar kabul etmesende ben senin ağabeyinim.. Ve Savaşla aranızda ki bu ilişkiyi bilirken seni burada bırakmak.." Kendi lafını kendi keserken içimde değişik bir duygu olmuştu.
Gözlerinin içine Savaşa karşı duyduğum aşkı gizlemeden bakarken Pars devam etti. "Beni anlamanı istiyorum.. İstediğin zaman onunla görürşürsün.. Fakat bu evde, aynı çatının altında.. Olmaz Esin.." Bu adam ciddi olamazdı. İçimde ki duyguların her birini kanıtlarca bakarken hiç bir şey demeden ayağa kalkıp gideceğim sırada beni kolumdan tutup sertçe oturtturdu. Bunu yapması ile gözlerinin içine dolan gözlerimi umursamadan öfke ile bakarken kolumu ondan kurtarmaya çalıştım ve sessiz olmaya çalışarak öfke dolu bir fısıltı ile konuştum. "Sen beni Nihanla mı karıştırıyorsun!?"
Gözlerinde olumsuz bir ifade oluşurken kolumu sıktı ve inkâr etti. "Beni yanlış anlayıp durma!" Yanlış anlamıyordum. Onu anladığım için yanlış anlıyormuş gibi yapıp kendimi haklı çıkartmaya çalışıyordum.
