Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 2. KİTABI
❝Elleri bedenimde ki gücünü kaybederken korku ile ondan ayrıldım ve ellerimi yanaklarında yara olduğundan dolayı boynunun iki yanına koyup korku ile ismini fısıldadım. "Savaş Mir.." Gözleri yarım bir şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya Bölümden Kesitler..💫
❄️
Savaş Mirden..
Artık vakti gelmişti bir çok şeyin.. Herkes bedel ödeyecekti. Savaşçı kızıma haksız yere ödettikleri bedele inat misli ile bedel ödtetecektim her birine. Pars'ın pişman olup olmaması umrumda bile değildi. Ki- pişman olan insan o kızın yüzüne bile bakamazdı. Kim öldürmek istediği kız kardeşinin yüzüne hiç bir şey hissettirmeden bakabilirdi ki..? Hangi vicdanla bakabilirdi?
Merdivenlerden çıktığımda Esinin odasının önünden geçerken normalde onun yanına uğrayacak olsam da şuan ki öfkemi ona yansıtmak istemiyordum. Kapısının önünden geçerken bakışlarım aralıktan yatağa kaydı. Üzerinde ki elbiseleri çıkartıp kırmızı bir takım geçirmişti. Yüzünde huzurla karışık bir ifade vardı. Ve parmakları kuşağında geziyordu.
Yatağa ters bir şekilde yatıp bacağının birini kendine çekmiş ve diğerini yataktan sallandırıyordu. Kalbim ve aklım arasında bir yerde kalırken kapıyı yavaşça açmamla bakışları beni buldu. Yatağın üzerinde ki bacağını anında yere doğru indirirken ona arkamı döndüm ve Esinin dolaba astığı ceketimden en sevdiği çikolataları çıkarttım.
Ona doğru dönüp bakışları tavanda olan kızıma bakışlarımı çevirdiğimde sanki yanımda o şekilde yatması onu rahatsız etmiş gibi kalkacağı sırada elimle durması için bir işaret yaptım ve ona doğru yaklaşıp elimde ki çikolataları yatağın üzerine bıraktım. Dalgın bakışları çikolatayı görmezken yataktan sarkan bacaklarının arasına bedenimi yerleştirdim ve üzerine doğru eğilip ellerimi iki yanına sabitledim.
Gözlerinde ki dalagınlık kaybolup ellerini yanaklarıma çıkarttığında yataktan sarkan bacakları her ne kadar bedenimi kafesine almış olsa da bacaklarını yatağa çıkarttı ve ondan beklemediğim şekilde bacakları yataktayken bacakları ile bedenimi daha da sıkıştırdı. Ellerini yanaklarımdan enseme indirirken sanki bir derdi varmış gibi yüzünde ki dalgınlıkla gözlerimin içine bakmaya başladı.
Dirseklerim ile yataktan destek alıp onu kollarım arasında kafese alırken "Bir şey mi oldu güzelim..?" Diye mırıldandım. Altımda ki bedeni bu soru ile kasılırken sadece "Seni çok seviyorum.." diye mırıldandı. Kaşlarım konuşması ile anında çatılırken yüzünde bakışlarımı gezdirdim ve az önce olanları duyma ihtimaline karşı ona kendimi yaslayıp kuşkulu bir ifade ile konuştum. "Bir şey olmuş.."
Bakışlarım boynuna kayarken boynundan ağrı göğüs kafesine bakışlarımı çevirdim ve bana artık yaşadıklarından yorulmuş gibi olan bakışlarına karşı bakışlarımı yüzüne çıkarttım. "Bebeğim bir şey olmuş belli.. Hadi anlat bana" Yumuşak bir sesle konuşup bakışlarımı yüzünde gezdirirken yüzünde birden eğlenceli pırıltılar oluştu ve içimde beslediğim bütün korkuları hiçe sayacak şekilde konuştu. "Şimdi sen kendi odanda mı kalacaksın?"
