Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 2. KİTABI
❝Elleri bedenimde ki gücünü kaybederken korku ile ondan ayrıldım ve ellerimi yanaklarında yara olduğundan dolayı boynunun iki yanına koyup korku ile ismini fısıldadım. "Savaş Mir.." Gözleri yarım bir şe...
İçimde büyük bir acı oluşurken ağlamaklı çıkan sesimi umursamadan "O mu yapmış.." diye boş bir hayal kırıklığı ile mırıldandım. Gözlerime ifadesizcebakarken yüzüme doğru eğildi ve anlıma bir öpücük bırakırken sessiz kaldı. Başımı ona doğru iyice kaldırıp yüzüne bakarken içimde ki yarayı gizlemeden konuştum. "Bebeğe de dokunuyor muymuş?"
Göz yaşlarım yavaş yavaş akarken Savaş konuşmak istemeyerek konuştu. "Bebeğe değil.. Karısına.." göz yaşlarım hızlıca akarken göz yaşlarımı sildi ve içinde ki duyguları bir sır gibi gizledi. Ona suçlayıcı bir bakış atarken içimde ki eksik bırakılmış duygularla konuştum. "Peki kadına neden yardım etmedik? Kadın neden bebeğini bıraktı!? Yazık değil mi o bebeğe!?"
Sakin olmamı ister gibi bakarken yeni akan göz yaşlarımı sildi ve "Bebeği için bıraktı zaten.." diye gizli bir çaresizlikle konuştu. Savaşın ellerini yanaklarımdan kibar olmayarak indirirken "Bebeği için hiç bir anne bebeğini bırakmaz! Bebeğini sevmese bile bırakmaz!"
Savaş ellerimi birden sertçe kavrarken beni kendine çekti ve "Seviyorsun.." diye mırıldandı. Ne demek istediğini anlamazken tekrar anlamlandıramadığım bir ifade ile konuştu. "Bebekleri çok seviyorsun.." Sevdiğim için geri duruyordum zaten! Yaşadığım bu duygunun ismine 'Sevmemek' deyip geçiştiriyordum. Bir insan hiç yaşamadığı bir şeyi yaşatabilir miydi!? Bu fedakarlığı öğrenmeyen biri hiç yaşatmak için uğraşır mıydı!?
Göz yaşlarım daha hızlı akarken aklım bebekte olduğu için konu dışı yalvarırca konuştum. "Bebeği Parsa vermeyelim.. Kim bilir neler yaşıyordur.. Kadının yüzünün halini görmedin mi!?" Yüzü yumuşacık bir ifadeye bürünürken beni yanıtladı. "Vermeyeceğiz güzelim.. Kadın sadece ailesi ile konuşacak ve sonra tekrar buraya gelecek.." Bakışlarım camdan bebeği bulurken Selin ve Barışla oynadığını gördüğüm an başımı Savaş'a çevirdim ve "Annesi hangi yürekle bırakıyor acaba..!?" Diye hem sertçe hemde kıyamayan bir ifade ile konuştum.
Savaş yapıcı olarak beni sıkıca kavradığında ona hak vermeme neden olacak şekilde konuştu. "Raven Lobeliasını çok kez bırakmadı mı? Sende Raven için çok kez kabul etmedin mi gitmeyi.. Biz ölmeyi göze almadık mı..?" Ona sessiz kalırken devam etti. "Onda da durumlar karışık.. Melisa'nın iyiliği için bize bıraktı.. Hem bizde daha önce de kalmış Melisa biz yokken.." Bakışlarımı gözlerine çıkartırken ağlamaklı sesimle konuştum. "Sen daha önce nasıl gördün peki..?"
Bakışları boşluğu bulurken beni geçiştirmek için cevap verdi. "Bir ara görmeye fırsatım olmuştu." Bu olayın altında da bir olay olduğunu anladığım an sessiz kalırken başımı göğsüne koydum ve rahatsız bir nefes aldım.
