Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 2. KİTABI
❝Elleri bedenimde ki gücünü kaybederken korku ile ondan ayrıldım ve ellerimi yanaklarında yara olduğundan dolayı boynunun iki yanına koyup korku ile ismini fısıldadım. "Savaş Mir.." Gözleri yarım bir şe...
Yanmıştı canı, yakmıştı canımı.. Başımı omzuna daha çok yaslarken elimi yanağına koydum ve içimden geldiği şekilde konuştum. "Ama sen kurmuyorsun ki bir tek.. Olmasa bile kurduruyorsun.." Anlını anlıma yaslarken soğuk olmaya çalışarak konuştu. "O zaman bakma öyle.. Bakıp da yakma canımı.."
Bunu demesi canımı yakarken bunu ona belli ederek alınganca omuz silktim ve sadece "Bakmam bir daha.." diye mırıldanıp mutfağa geçtim. Haklıydı. Haklıydım.. İçimde bir kırgınlık oluşurken önümüze koca bir set ören kalın duvarlı sırları aşmak istemiştim.
İçeri girdiğim an Melisa Barışın saçlarını huysuzca çekmeyi bırakırken bana doğru döndü ve kollarını kucağıma almamı ister gibi iki yana açtı. Dudaklarımda bir tebessüm oluşurken Barış huysuzca bir şeyler söylendi ve benim Melisayı kucağıma almamı izledi.
Kucağıma aldığım an bir kaç gülücük atarken içimde ki sıcak duygularla başımı yanağına yaklaştırdım ve yanağına bir öpücük bıraktım. Ellerini yanaklarımdan kolyelerime indirirken cama doğru ilerledim ve gözlerimi kapatıp kokusunu ciğerlerime çektim.
Melisa kolyelerimi bırakıp başını boynuma koyduğunda sanki rahatmış gibi iyice kucağımda yayıldı ve ellerini olabildiğince boynuma dolayıp sakince durmaya başladı. Sırtında hareket eden elimle bende sakince dururken ortamda ki derin sessizlik bana iyi gelmişti.
Mutfakta adım sesleri duyulurken Savaşın geldiğini anladığım an bedenim gerildi. Onu görebileceğim şekilde çaprazımda ki sandalyeye otururken içimde ki kırgınlık aklıma geldiği an gözlerimi yine kapattım ve anlımı Melisa'nın omzuna yasladım.
Herkes sofraya otururken Savaş sofradan bağımsız bir şekilde sandalyesini çekmiş ve bizi izliyordu. Barış sessiz bir şekilde "Yine uyuyacak sanırım.." dediğinde sesimi çıkartmadım ve öylece durmaya devam ettim.
Kısa bir süre sonra Melisa'nın öylece durması ile kıyamayıp onu bırakamazken onlara başlamalarını söyledim. Savaş bunu dememi umursamayıp hala aynı şekilde beni izlerken ayağa kalkması ile iyice gerildim. Bakışlarım direk onu bulurken Savaş gözlerime bakmadan bana yaklaştı ve üzerime doğru eğilip Melisayı kucağına almak için hamle yaptı.
Ona önemli olmadığını belli ederce bakarken beni dinlemedi ve Melisayı kucağına alıp mutfaktan çıkarttı. Peşinden bir şeye yardımcı olabilme düşüncesi ile ilerlerken kenarda ki pikeyi eli ile işaret etti ve sermem için eli ile gösterdi.
