Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 2. KİTABI
❝Elleri bedenimde ki gücünü kaybederken korku ile ondan ayrıldım ve ellerimi yanaklarında yara olduğundan dolayı boynunun iki yanına koyup korku ile ismini fısıldadım. "Savaş Mir.." Gözleri yarım bir şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya Bölümden Kesitler..💫
❄️
Yarın ki bölüm için 730 yorum ve 100 vote sınırı 📌
Yüzümde hissettiğim sıcak nefesi beni kendine çekerken bedenime sardığı elini saçlarıma çıkarttı ve sanki az önce söylediklerimde beni haklı bulur gibi sessiz kaldı. Sakallarının üzerinde gezinen parmaklarım dudak kıvrımında yavaşlarken dudaklarını serbest bıraktı ve gözlerimin içine yoğun duygularını gizlemeden baktı. Hala arabayı park ettiğimiz caddede Melisa savaşın kucağında uyuya kalmış şekilde öylece duruyorduk. Zifiri karanlık olan caddede en ufak bir ışık kaynağı bile yoktu.
Bedenimi hafifçe doğrultup bedenine daha sağlam yaslandığımda hafifçe aralamış olduğu dudaklarına bakışlarım kaydı ve dudak kıvrımında ki elimle teninde gezinmeye başladım. "Öfkelisin değil mi..?" Bu soruyu sormuştum çünkü o her ne kadar öfke beslese de içinde kırılan tarafı görebiliyordum. Konuşmam ile kaşları çatılırken sadece öfkesini yüzüne yansıttı ve tekrardan sessiz kaldı.
"Biliyor musun..?" Sakince konuşmamla gözlerimin içine daha yoğun baktı ve konuşmamı bekledi. "Ben sevindim aslında annenlerin gelecek olmasına.." Konuştuğum an yüzü hiç olmadığı kadar gerilirken onu rahatlatmak için elimi yanağına çıkarttım ve dudaklarına az da olsa yaklaşıp devam ettim. "Şimdi düşünüyorum da.. Bu Açılaya iyi bile gelebilir. Barış da sevinir eminim.." Onun asıl mutluluğunun kardeşlerinin huzuru olduğunu bildiğim için böyle konuşuyordum.
"Belki bu senin için kötü olacak ama düşünsene bir.. Sen kendini tamamlamış olsan da Barış ve Açılay fazla eksik değil mi hala?" Tekrar konuşmam ile gözlerinde hoş bir ifade oluşurken dudaklarına dudaklarımı bastırdım. Öyle sakince dururken olduğu yerde daha rahat bir şekilde oturdu ve Melisayı göğsüne yatırıp Melisa'nın hareketlenmesini umursamadan iki eli ile birden beni kendine çekti.
Melisa camdan tarafa doğru savaşın göğsünde yattığı için savaşın camın yanında ki kolunu kaldırması ile düşmesi engellendi ve savaş bir elini yanağıma diğerini ise belime dolayıp bekledi. Dudaklarını yavaş yavaş kavrayıp onu keyfimce yönetirken artık ona karşı duyduğum yoğun duyguları gizleyemediğimi farketmiştim.
Bu sakinliğim onun sabrını zorluyor olsa gerek yavaş yavaş hareketlerimi kısıtlamaya başlarken bu durum hoşuma gitmediği için ona daha çok yaklaşmaya çalıştım ve büyük öpücükler bıraktım. Her an daha yoğun bir şekilde bağlanıyordum ona. Her an engel olup, karşı çıkmak daha büyük bir eziyet veriyordu bedenime.. Hemde engellemek yerine duygularımın peşinden koşarken..
Savaş nefesimin kesildiğini hissetmiş gibi benden ayrılmak için bir hamle yapmaya kalktığında elimi boynuna Melisa'nın izin verdiği kadar doladım ve nedensizce annesinin gelme ihtimaline karşı daha da hızlı atan kalp atışlarımı sakinleştirmeye çalıştım.
