Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 2. KİTABI
❝Elleri bedenimde ki gücünü kaybederken korku ile ondan ayrıldım ve ellerimi yanaklarında yara olduğundan dolayı boynunun iki yanına koyup korku ile ismini fısıldadım. "Savaş Mir.." Gözleri yarım bir şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya Bölümden Kesitler..💫
️❄️
Öyle bir atıyordu ki kalbim.. Bütün seslere sağır kesilmiştim. Ayaklarım yerden kesilmişti sanki.. Beni ayakta tutan tek şey savaşın elimi tutan eli gibiydi.. Her şey birden öyle bir değişmişti ki anlayamamıştım hiç bir şeyi.. Beklemiyordum böyle bir şeyi.. Önümde diz çöküyor olması hiç hoşuma gitmezken ağlamaklı sesimle "Savaş.." diye mırıldandım. Gözlerinin içi güler gibi bir ifade ile yüzüme bakarken ceketinin iç cebine elini sokacakken avucumda ki yüzükleri acele ile baş parmağıma taktım ve elim ile savaşın diğer elini tuttum.
Bana sorarca bakarken kalkmasını ister gibi ufak bir kuvvet uyguladım. Bu durumdan ciddi anlamda rahatsız olduğumu anlamış gibi bana olumlu bir şekilde bakarken oldukça yavaş bir şekilde ayağa kalktı. Ayağa kalktığı an ceketinin iç cebine elini sokarken gözlerimden akan yaşlara inat dudaklarımda koca bir gülümseme oluştu. Hem gözlerimden yaşlar akıyor, hemde dudaklarımda ki sırıtışa mani olmaya çalışıyordum.
Cebinden siyah kadife bir kutu çıkartırken ellerimi iki yanına koydum ve inanamazca ona bakıp akan göz yaşlarımla konuştum. "Sen gerçek misin?" Dudaklarında büyük bir sırıtış oluşurken sanki bir şey söyleyerek değil de yaşatarak gerçek olduğunu kanıtlamak ister gibi kutunun kapağını açtı ve yüzüğü gözlerimin önüne serdi. Ellerimi yüzüğü görür görmez savaşın bedeninden çekip yüzüme kapatırken ağzımdan mutlulukla karışık inanmazlıkla büyük bir hıçkırık kaçtı.
Yaşadığım hiç bir şeye inanamıyordum.. Bir kaç gün önce benim bu tür şeyleri araştırırken görmüş olmalıydı.. Aksi halde bunca işinin arasında düşünecek değil bu yüzüğü alacak vakit bile bulamazdı.. Ben ağladıkça savaşın dudaklarında bir kıvrım oluşurken yüzüme kapattığım ellerimi tuttu ve bu halim, bu tepkim ona değişik gelmiş gibi "Esin.." diye gülerken konuştu.
Ellerimi yüzümden çekmemektediretirken içimde ki hem öfke, hem heyecan, hem de mutluluk ile ağlarken değişik çıkan sesimle kelimelerin ağzımda yuvarlanmasını umursamadan ağlarken konuştum. "Yaa ben onca zaman bunu o kadar çok hayal ettim ki.. Tam da her şey yine alt üst olduğu zamanda böyle bir şeyle karşımda olman.. Yaaa.."
Bu halimle savaş bir kahkaha atarken ellerimi yüzümden çekmeyeceğimi anlamış olsa gerek beni kendine çekti ve kahkaha atarken bedenimi sıkıca sardı. Akan göz yaşlarımı umursamadan savaşa sıkıca sarılırken ellerimi omuzlarına yerleştirdim ve hala inanamadığım için ağlarken tekrar konuştum. "Sen gerçektende.. Savaş sen çok özelsin.."
Ona olabilirmiş gibi daha da sıkı sarılırken son kez konuşmam ile Savaş başını boynuma gömdü ve derin bir nefes alıp dudaklarını boynuma bastırdı. Ellerim öyle bir titriyordu ki ne yapacağımı bilemez olmuştum. İçimden sadece ağlamak geliyordu. Sanki bütün acılar sona ermiş gibiydi..
