Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 2. KİTABI
❝Elleri bedenimde ki gücünü kaybederken korku ile ondan ayrıldım ve ellerimi yanaklarında yara olduğundan dolayı boynunun iki yanına koyup korku ile ismini fısıldadım. "Savaş Mir.." Gözleri yarım bir şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Bölümden Kesitler 💫
❄️
Gözlerimin önünden adamın yüzüme tokat attığı an geçerken bedenim kaskatı kesilmişti. Bakışlarımın tek bir odak noktası boşlukken bedenim pars tarafından sarsılıyordu. Yanaklarımda hissettiğim canımı yakan ellerle mekanda ki adamım yüzümü sıkışı aklıma gelirken iyice teslim olduğumu yeni kavrayabilmiştim.
Pars beni geri adımlatıp duvara sırtımı koyduğunda kollarımda ki zincirleri anımsadım. Bileklerimi sanki zincir varmış gibi geri çekerken Parsın elleri bana bağırırken sıklaştı. "Sen bir hiç değilsin! Senin bir ailen var! Senin her şeyin var!" Pars'ın bakışları mekanda ki adamı anımsatırken ellerimi göğsüne koydum ve tam bir aptal gibi konuştum. "Kolyem.."
Yüzümü ondan kurtarmak isterken Barışın sesi de gürültüye karıştı. "Yapma şunu kıza! Kim bilir neler yaşadı o adamların elinde! Görmüyor musun şu hâlini!" Pars'ın elleri yanaklarımda ki varlığını kaybederken ellerini yaralı kollarıma koydu ve Barışa bir cevap vermeden beni tehdit etti. "Seni akıl hastanesine yatırırım! Yaparım! Yapmam diye düşünme! Ya da kimseye güvenme! Bir an önce kendini topla!"
Beni bırakması ile bedenim yere doğru kayarken Pars kapıdan çıkarken sakinliğimi bozarak bağırarak konuştum. "Ver! Ne yaparsan yap! İşte bu kadar aptalsın! Canım umrumda bile değil!" Barış yanıma eğilip beni kaldırmak istese de izin vermedim ve başımı yanımda ki masanın demirine yasladım.
Selin önüme eğilip ellerimi kibarca kavradığında ağlamaklı sesi ile konuştu. "Kalk bak hasta olacaksın" Ona omuz silkerken akan göz yaşlarım hızlanmıştı. Barış yanımda boşluğa oturup Seline durması için bir işaret yaptığında gözlerimi kıstım ve bakışlarımı boşluğa çevirdim.
Dakikalar geçerken artan yağmurun her bir damlası ruhuma batıyordu. Kim bilir o neredeydi? Ağlamaktan kısılan sesimle konuştuğumda Barıştan sıkıntılı bir nefes sesi geldi. "O gece, beni çukurdan çıkarttığında biz kurtulacaktık." Selin daha önce tek kaldığımı bilmiyor olacak ki korku dolu bir kaç mırıltı çıkarttı. İstifimi bozmadan devam ettiğimde tırnaklarımı avuç içlerime gömdüm. "Beni bulduğunda çukura oturdu. Gelirken gücü kalmamış zaten"
Derin bir iç çektiğimde konuşmakta zorlanarak devam ettim. "Pes eder gibi oturdu öyle sadece.." Tırnaklarımla elimde yaralar açarken gözlerimi kapattım. İçimden geçen şeyi söylediğimde başımı Barışın omzuna yasladım. "Onun yanına gitmek istiyorum."
Bedenimde ki yaralar acırken ellerimi kasıklarıma indirdim ve gözlerimi açmadım. İçimde ki his beni her ne kadar tedirgin etse de gözlerimde ki ağırlık beni uykuya çekiyordu. İçimde ki zehir beni tetiklese de kendime engel olamıyordum.
