Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 2. KİTABI
❝Elleri bedenimde ki gücünü kaybederken korku ile ondan ayrıldım ve ellerimi yanaklarında yara olduğundan dolayı boynunun iki yanına koyup korku ile ismini fısıldadım. "Savaş Mir.." Gözleri yarım bir şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya Bölümden Kesitler..💫
❄️
Pars eğer bizim nerede olduğumuzu, ne halde olduğumuzu bilseydiemindim ki şuanda yatağında güzel bir uyku çekiyor olurdu. Ona haksızlık etme düşüncesi ile kalbimde ki ağırlığa mani olamazken elimde ki bardağı anında masanın üzerine bıraktım ve sakince yanına yaklaşıp içimde ki suçluluk duygusu ile elimin birini masaya koyup üzerine doğru eğildim. Yüzünden yorgunluğu okunuyordu resmen.. Sanki bütün gece ciddi ciddi oturmuş da şimdi yeni uyuya kalmış gibiydi.
Boşta kalan elimi kaldırıp sakince saçlarının arasına koyarken sarı saçlarını geri gönderdim ve masanın üzerinde ki parmakları arasında ki telefonu oldukça yavaş bir şekilde masaya bıraktım. Telefonun ışığını açtığım an en son arananlar kısmı gözükürken bizim yüzlerce kez aradığını görmemle içimde ki pişmanlığın altında ezilmeye başladım. Belki de her şey bir yanlış anlaşılmadan ibaretti. Belki de Pars gerçekten de o adamı peşimize takmamıştı. Hem takmış olması fazla saçma olurdu.. Neden yapsındı ki böyle bir şeyi? Savaşa güvenmiyor olsa başta onun evinde kalmaz sonra ise beni onunla baş başa bırakmazdı.
Gördüğüm yüzlerce arama ile telefonda ki elimi pişmanlıkla ağzıma kapatırken içimde bir korku oluşmuştu. Kim bilir ne tepki verecekti. Uyanmaması için elimi ateşe değmiş gibi saçlarından çekerken elime su bardağını aldım ve neredeyse koşarak savaşa doğru ilerlemeye başladım. Savaş yüzümde ki korku dolu ifadeden olsa gerek anında oturduğu koltuktan ayağa kalkarken elimde ki suyu ortada ki masaya bıraktım ve koşarak savaşın kollarına tutunup acele ile aklımda kurduğum seneryolar ile konuştum. "Lütfen bu gün beni de yanında götür! Hiç sesimi bile çıkarmam n'olursun.."
Gözlerinde afalladığını belirten bir ifade oluşurken kollarına olabilirmiş gibi daha da sıkı tutundum ve elimin birini kolundan çekerken kibarca anlıma vurup içimde ki telaşla konuştum. "Biz varya bittik. Sahiden bittik. Sen bitmesen de bu gün beni yalnız bırakıp işine gittiğin gibi ben bittim. Çok düşüncesizim!" Bana ters bir bakış atarken söylediğim şeyler onu sinirlendirmiş gibi anlına düşen saçları umursamadan gözlerime baktı ve anlamazca konuştu. "Neyden bahsediyorsun sen?" Ona yeniden telaşla açıklama yapacağım sırada kollarımı sıkıca kavrarken lafımı kesti ve anlayışlı bir ses tonu ile konuştu. "Bebeğim önce bir sakin olur musun?"
Stresle yanağımın içini kemirirken dilimi diş uçlarıma vurarak olumsuz bir ses çıkarttım. Bana oldukça tuhaf bakışlar atarken refleksen başımı hafifçe geri iterek saçlarımı geri çektim ve başımı ona doğru yüzünü görebilmek için kaldırırken en sakin olmaya çalıştığım halim ile telaşla konuştum. "Sevgilim lütfen gidelim hemen evden. Bak eğer Pars uyanırsa sahiden bu sefer biteriz." Parstan korkutuğumu düşünmüş olacak ki gözlerinde öfkeli bir ifade oluşurken net bir şekilde konuştu. "Böyle konuşmaya devam edersen ben bitireceğim seni. Doğru dürüst anlatsana sen bi önce."
