ASLAN'IN İNİNDE

72

Ebruli, hüzünle başını eğerek,
-Siz de kendinize çok iyi bakın lütfen, hoşça kalın, diyerek hızlıca merdivenlere yönelip, aşağıya indi.Valizini çoktan hazırlamıştı.Odasından alarak, dış kapıya doğru yöneldi.Mutfağın kapısıda ona hüzünlü gözlerle bakan Meryem'e sarılarak,
-Gidiyorum canım...ama zaten seninle her zaman görüşeceğiz, o yüzden veda etmek istemiyorum...sonra görüşürüz deyince Meryem, başını sallayarak,
-Tamam canım eve mi gidiyorsun? diye sordu.

-Evet bir süre orada kalacağım sonra da kendime bir yer bakacağım.

-Anladım...dün Mahmut abinle. görüşmüştüm.O  da seni çok özlediğinden söz etti.Eminim en çok o sevinecek döndüğüne...iyi şanslar diliyorum sana,

Ebruli, başını salladıktan sonra, valizini sürüyerek, kapıya doğru yaklaştı.Meryem, o sırada Aslan Bey'in merdivenlerden indiğini görünce, ikisinin aralarında özel bir şeyler konuşacağını düşünerek, mutfağa geçti.

Şimdi, Ebruli valiziyle kapının önünde durmuş, Aslan onun tam karşısında birbirlerine bakıyorlardı Bu bakışlar o kadar çok duygu yüklüydü ki...

Aslan yanına gelip, ona sarılarak,
-Lütfen gitme Ebruli, ne olur, bak...sana söz veriyorum.Bir daha böyle bir durum asla olmayacak.Ben seni  gerçekten çok seviyorum.Bir hata yaptım, beni affedemez misin?

Ebruli de ağlamaya başlamıştı,
-Aslan, sen bana hep dürüst davrandın, evlilikle ilgili hiç ümit vermedin ve bu ilşkiden beklentilerini açıkça söyledin.Bu kriterler bana uymamasına rağmen, seni çok sevdiğim için görmezden geldim.Baştan beri bu ilişkinin yürümeyeceğini  ikimiz de bildiğimiz halde, sürdürmekle hata ettik.O nedenle kırgın değilim sana, yalnızca bundan sonra mutlu olmanı istiyorum.Ben de artık kararlılıkla., kendi hayatımın yolunda yürüyeceğim, dedikten sonra, eliyle onun yüzüne dokunup gözyaşlarını silerken,
-Kendine çok iyi bak olur mu..midene dikkat et, hastalanma sakın, annen için de çok endişelenme.Onun her ihtiyacında koşup gelirim, tamam mı, deyince Aslan ona sarılıp hıçkırıklara boğulmuştu.

-Sen...sen...gerçekten gidiyorsun Ebruli ben sensiz..ne yapacağım...

Ebruli, yavaşça onun kollarından ayrılıp, kapıda onu bekleyen taksiye binerken, kulaklarında hala Aslan'ın hıçkırık sesleri çınlıyordu.

Evin kapısını açıp, içeri girdiğinde, mutfaktan çıkan annesi şaşkınlıkla,
-Aaa kuzum...hoş geldin dedikten sonra hararetle sarılıp, öptü.

Ebruli, gülümsemeye çalışarak,
-Hoş bulduk anne, sizi çok özledim.

-Ne iyi yaptın da geldin, biz de seni çok özlediydik...eee Şahika Hanım iyi mi şimdi..işlerinizi toparladınız mı?

Ebruli, başını sallayarak,
-İyi anne..pek bir işimiz de kalmadı, kitabın ilk baskısı tükendi zaten..ikinci baskısı yapılacak.

Nazife, memnun bir şekilde,
-Oh oh iyi o zaman...bol bol dinlen şimdi....dedikten sonra,
-Aç mısın kızım? diye sordu.

-Yok anne ama çayın varsa...

-Hemen demlerim, hadi üzerini değiştir de gel.

Ebruli, odasına geçip, valizini boşaltırken kendisine yakın zamanda yeni bir iş bulmaya mecbur olduğunu düşünüyordu.
...