ASLAN'IN İNİNDE

83

Bir tek mutfaklarının camı nispeten içeriye daha fazla hava girmesine müsait şekildeydi.Hava oldukça sıcak olmasına karşın, belki de bodrum katta oldukları için üst katlara göre daha serin oluyordu.Fakat, içindeki sıkıntı o kadar büyüktü ki, kendini dışarıya atıp derin derin nefes alma ihtiyacı duyuyordu.Belki yorgunluktandır diye düşünerek, banyoda yüzünü soğuk suyla bir kaç kez yıkadı.Dışarıya çıktığında, evdekilerin yatmış olduğunu fark edince, o da sessiz adımlarla odasına geçti.

Saate baktığında sabaha karşı dörde geldiğini gördü.Yatağına oturup, ablasının boş olan yatağına bakarken, bir zamanlar onunla bu küçücük odayı paylaştıkları günler gelmişti aklına.Kimi zaman ufacık şeyler için tartışmışlar ama, çoğunlukla da iki kardeş olarak sevgiyle, anlayışla idare etmeye çalışmışlardı birbirlerini.Yüreğinin bir köşesinde hüzün olmakla birlikte, onun sevdiği birisiyle yuva kurmasından duyduğu sevinç vardı.Sonra, anne babasının durumunu düşününce, onların bu akşamki buruklukluklarını daha iyi anladığını düşündü.O kariyerini düşünerek ayrı bir düzen kurma ihtiyacıyla ayrılmak zorunda kalmıştı evden.Neşe ise evlenerek.Bir tek Mahmut abisi kalmıştı yanlarında, onlar için de muhakkak kolay değildi ama, sonucunda onlara mutluluk verici olaylar sebebiyleydi ayrılıkları.Hem yakın oturmaları nedeniyle, birbirlerini her zaman görme şansları vardı.Yavaşça yatağına uzanırken içinden ablasının yeni yaşantısında ömür boyu mutlu olmasını diliyordu.Biraz rahatladığını hissedince gözkapakları yorgunluğunun da tesiriyle kendiliğinden kapanıverdi.

Bir alarm sesi duyunca kapatmak üzere elini telefona uzattı.Fakat alarm susmayınca, gözünü yarım açarak ekrana baktığında Meryem'in aradığını görünce birden doğruldu.Saatin yediyi yirmi geçtiğini fark edince, onun bu kadar erken bir saatte aramasının normal olmadığını düşünürken,
uykulu bir sesle,
-Efendim canım hayırdır,

Meryem üzüntüyle,
- Ebruli, çok kötü bir şey oldu, deyince, Ebruli yerinden doğrularak telaşla,
-Ne oldu canım yoksa Şahika Hanım mı düştü yine.

Meryem,
-Aslan Bey... deyince kalbine bir sızı düşmüştü.

-Ona bir şey mi oldu? ne oldu Meryem?

-Ebruli bak sakin ol...o şu anda ameliyatta.

-Ameliyatta mı? Onunla bir kaç saat önce beraberdik iyiydi, yoksa kaza mı?

-Kaza geçirmedik, düğünden eve geldikten sonra sürekli kusmaya başladı, kan kusuyordu, deyince aklı başından gitmişti Ebruli'nin.

-Meryem hangi hastanedesiniz, hemen geliyorum.

-Kanlıca daki Özel Can Hastanesindeyiz...

-Tamam canım hemen geliyorum, diyerek yerinden fırladı.Üzerine bir elbise geçirerek, dışarıya fırladığında holde karşılaştığı Mahmut şaşkınlıkla ona bakarak,
-Hayırdır, bu saatte nereye? diye sorunca,

-Abi...şimdi Meryem aradı, Aslan Bey ameliyattaymış.Benim hastaneye gitmem lazım.

Mahmut, onun bu sözleri karşısında,
biraz şaşkınlık yaşasa da,
-Dur ben seni götürürüm hemen, ustanın arabası hala bende iki dakka bekle giyineyim, diyerek odasına geçti.

Ebruli, ayakkabılarını giyerken bir yandan da Aslan'ın sağlığıyla ilgili duyduğu endişelerle doluydu kafası.
Mahmut arabanın anahtarını alıp otoparka geçerlerken,