ELZEM

5.Bölüm

Yine boşluğumdan yaralandı aklımı aldı gerizekalı.

Ne zaman dalsam bir yerlerden çıkıyor. Lanet gibi çöktü üzerime.

Derin bir nefes alıp ona döndüm.
Yüzünde her zamanki sert ifade... Gözlerinde o benden tiksinen bakış... gözleriyle yerden yere vuruyor beni.

Ne demişti o?

'Kadir'i avlamak ne kadar kolay değil mi?'

Bu kez ezdirmedim kendimi. Yüzüme alaycı bir gülümseme yerleştirdim. Ona doğru bir adım atıp "Senide avlardım , domuz avına çıkmış olsaydım eğer"dedim. Ama hata ettim galiba.  Yine hayvan gibi üzerime saldırdı. Saçlarımdan tutup yüzümü yüzüne yaklaştırdı.

Gözlerindeki öfke her zamankinden daha fazlaydı. Gözlerinde çakan şimşeklerin beni korkuttuğunu belli etmemek için çenemi dikleştirip gözlerinin içine bakmaya devam ettim.

"Bu oyun tutmaz. Sahibinin istedikleri Kadirde değil. Eğer onlara ulaşmak istiyorsan Kadirle değil benimle yatmalısın. Ama sana kötü bi haberim var. Ben düşmanlarımın koynundan çıkan kadınlarla yatmıyorum."

Kulaklarımın işittiğiyle kan beynime sıçradı. Saçlarımdaki elini umursamadan bastım suratına tokadı. Ardından tüm gücümle ittim onu.

Yüzümün öfkeden ve utançtan yandığını hissettim. Benimle böyle konuşamazdı. İşte şimdi öfkelerimiz eşitti. Bu kez ben saldırdım ona. Aynı zamanda sesim sokağı inletiyordu.

"Seni gebertirim lan. Hayvan herif!!"
Galiba benden böyle bir tepki beklemiyordu.
Eli hâla tokat attığım yanağındaydı. Öylece durup bana bakıyordu. Ama şu anda onun şaşkınlığının geçmesini bekleyecek değildim. Onu parçalamak için üzerine atıldığımda biri arkamdan kollarını  belime sarıp beni geri çekti.

Bir yandan belimdeki kollardan kurtulmaya çalışırken diğer yandan da gözüm dönmüş gibi bağıra çağıra hareket ediyordum.

Kendimi o kadar çaresiz ve aciz hissediyordum ki bütün kimsesizliğim ve yetimliğim başımdan aşağı döküldü sanki.

Bütün bu hırçınlığım acizliğimi örtmek içindi. Ama bunu karşımdaki öküz anlayamazdı.

Belimdeki kolların sahibi beni ordan uzaklaştırırken omzumun üstünden Yılmaz'a baktım.  "Seni buna pişman edicem. Beni tanımadan önceki hayatını mumla arayacaksın"

Hiçbir şey yapmadan öylece bana bakmaya devam etti. Hayatında ilk defa insan görüyor sanki Hayvan.

"Bir rahat dur Allah aşkına" diyen beni zabtetmeye çalışan Kadirdi.

Bi arabanın kapısını açtı. Beni yolcu koltuğuna oturtup "sakın çıkma"  deyip kapımı kapattı. Arabanın önünden dolaşıp şöför koltuğuna geçti.

Ellerimle yüzümü kapattım. Başımı çevirip sokakta dikilen öküze bakarsam sakinleşemem. Hayatımda hiç bu kadar çirkin laflara maruz kalmadım ve bana bu hakaretleri eden adamın ağzını burnunu kırmadığım için kuduruyorum.

Ellerimle sertçe yüzümü sıvazlayıp ardından  dağılan saçlarımı çekiştirerek geriye ittim.

Arabanın hareket etmediğini farkedince Kadir'e döndüm.

Göz göze geldik. Dudaklarında küçük bir gülümseme, hayranlıkla bana bakıyordu. "Ne " dedim kabaca.

Omuzlarını silkip önüne döndü. Arabayı çalıştırırken bana kaçamak bir bakış atıp "bişey söylemek istiyorum ama beni de döversin diye korkuyorum" dedi.