Too Much Trouble

Κεφάλαιο 38

"Τι μαλακιες είναι αυτές που διαβάζεις;" παρατηρεί το βιβλίο μου και ξινιζει την μούρη του.

"Για να περάσω οικονομικά Αλεξ πρέπει να διαβάσω μαθηματικά" τον ενημερώνω γελώντας.

"Αυτά δεν είναι μαθηματικά, αυτά είναι κινέζικα" διαρτυρεται σαν να διαβάζει αυτός." Εγώ έχω μείνει στο 2+2=4, αυτά τι είναι;"

"Εσύ σχολείο δεν πήγες ρε; Στο 2+2 έμεινες; "τον κοροϊδεύω και εκείνος χαχανιζει.

"Από επαλ έρχομαι μωρό μου στο οποίο δεν πολύ πατούσα, οπότε..."σηκώνει τα χέρια του ως ένδειξη ότι δεν φταίει αυτός. Το χέρι του που τόση ώρα ήταν στο μπούτι μου αρχίζει να ανεβαίνει προς τα πάνω.

Πνίγω έναν αναστεναγμό όσο εκείνος ακουμπά τα χείλη του στον λαιμό μου. Με ανεβάζει πάνω στα πόδια του και τοποθετεί τα χέρια του στους γλουτούς μου.

"Αλεξ..."ψιθυρίζω αλλά σφραγίζει τα χείλη του πάνω στα δικά μου.

Σιγά σιγά κατεβάζει την φόρμα που φορούσα μαζί με το εσώρουχο μου  και τα κρύα του δάχτυλα ακουμπούν την περιοχή μου. Τεντώνω το σώμα μου και αφήνει ένα φιλί στην κοιλιά μου.

Ξανά ανεβάζει την φόρμα μου ενώ εγώ ακουμπάω το κεφάλι μου στο στερνό του.

"Έχεις αδυνατησει πολύ ρε μωρό μου. Δεν τρως;" με ρωτάει καχύποπτος αλλά γνέφω αρνητικά.

"Τρώω απλά λόγω της μετακόμισης και ότι συνέβη στην ζωή μου, έχασα κάποια κιλά. Μην ανησυχείς" τον φιλαω στο μάγουλο και χαμογελάει.

"Ωραία επειδή όμως έχω πεινάσει λιγουλάκι, δεν παραγγενλουμε να φάμε τίποτα;" με ρωτάει καθώς τρίβει την κοιλιά του.

"Έλα να πάμε κάτω στους γονείς κάτω μήπως θέλουν τίποτα και εκείνοι"στην φράση αυτή αλλάζει πενήντα χρώματα.

Ααα είχαμε γνωριμίες πριν.

Βεβαίως, γνώρισαν τον Αλεξ. Μόνο που ο καημένος φοβάται τον μπαμπά μου γιατί του είπε ότι αν με δει να κλαίω εξαιτίας του, θα του κόψει τα από τέτοια του.

" Φοβάμαι τον πατέρα σου"δηλώνει και αρχίζω να γελάω. "Μην γελάς! Είπε ότι θα μου κόψει τα αρχιδια. Πως θα ζήσω εγώ μετά, πως θα ζήσεις εσύ μετά;" συνεχίζει να γίνεται δραματικός χωρίς να μου αφήνει περιθώρια να συγκρατησω τα γέλια μου.

"Δεν θα σου κόψει τίποτα αγάπη μου. Πάμε κάτω γιατί το στομάχι σου δεν το βλέπω καλα"τον τραβάω από το χέρι και αρχίζουμε να κατεβαίνουμε τις σκάλες με το γουργουριτο του να ακούγεται.

[...]

Πλευρά Αλεξ.

Πετάω το μπαλάκι στον τοίχο.

Το ξαναπιάνω.

Το ξαναπεταω, το ξαναπιάνω.

Μισή ώρα τώρα την περιμένω να βγει από το μπάνιο. Καλά τι κάνει τόση ώρα; Βαριέμαι!

Θέλω να βγει, να την πειράξω λίγο, να μουτρωσει και να μαλώνουμε μέχρι τα ξημερώματα.

Αυτό γίνεται κάθε φορά που κοιμόμαστε μαζί.

Αλλά ρε φίλε γουστάρω που περνάω χρόνο μαζί της. Το γουστάρω πολύ!

Η πόρτα ανοίγει και η μορφή της εμφανίζεται στον χώρο. Φοράει αυτά τα κοντά πιτζαμακια της που την κάνουν τόσο σεξυ. Το κάνει επίτηδες για να με ανάψει και μετά να μην κάνουμε τίποτα διότι είναι στο δίπλα δωμάτιο.

Αχ και να σε πιάσω στα χέρια μου, δεν μου γλυτώνεις!

"Βοηθα με λίγο" μου κάνει νόημα να την βοηθήσω να στεγνώσει τα μαλλιά με την πετσέτα.

Κάθομαι οκλαδον και χτυπάω το στρώμα δίπλα μου για να κάτσει.

"Φαινομαι σαν φλουφλης τώρα" γκρινιάζω και την ακούω να χαχανιζει.

"Δεν είσαι καθόλου φλουφλης αγάπη μου. Ισα ίσα είσαι πολύ γλυκούλης" μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο γελώντας.

Γλυκούλης;

Πρώτη φορά μου το λέει κάποιος αυτό.

Χαμογελαω αυθόρμητα και ξεκινάω να την βοηθάω.

-oliaaaa