Too Much Trouble

Epilogue (S.B)

Όπως καταλαβαίνετε και από τον τίτλο του κεφαλαίου, η ιστορία αυτή έφτασε στο τέλος της.

Καταρχάς, να ξεκινήσουμε με το γεγονός πως το συγκεκριμένο βιβλίο βγήκε το μεγαλύτερο απ'όλα τα προηγούμενα :)

Αυτό έγινε φυσικά χάρις εσάς που το στηρίξατε ώστε να συνέχιζα να ανεβάζω γιατί κακά τα ψέματα αν έβλεπα πως δεν υπήρχε ανταπόκριση θα το είχα τελειώσει πολύ καιρό πριν.

Τέλος πάντων, μέσα από αυτό το σημείωμα πριν πάμε σε κάποια bonus σημεία κτλπ, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου για όλα! Έχω ξεκινήσει να γράφω ιστορίες από το 2018 (κάποιες έχουν διαγραφεί για λόγους προσωπικούς δηλαδή είτε δεν μου άρεσαν σαν πλοκή είτε σαν γραφή καθως όταν τα έγραφα αυτά ήμουν 13😂) και τις έχετε στηρίξει όλες.

Το ευχαριστώ είναι λίγο μπροστά στην ευγνωμοσύνη που νιώθω για όλα.

Σας αγαπώ, και ελπίζω να απολαύσετε το παρακάτω
κεφάλαιο❤️

Λίγοι μέρες μετά την συγκατοίκηση:

"Στο καλό!"σιγοφωνάζω και πετάω με δύναμη την κουτάλα στον νεροχύτη.

Δεν θα μάθω πότε να μαγειρεύω.

Αυτό ήταν.

Κλείνω το μάτι και βάζω την κατσαρόλα σε ένα άλλο για να κρυώσει και να προσπαθήσω να βγάλω το κολλημένο ρύζι.

"Επ, μωρό μου τι γίνεται;" ακούω την φωνή του και γυρίζω να τον κοιτάξω. Αφήνει το κράνος του στην καρέκλα και έρχεται προς το μέρος μου. "Τι μυρίζει έτσι;" με ρωτάει περίεργος και τον κοιτάω απογοητευμένη.

"Το καμμένο παύλα κολλημένο ρύζι στην κατσαρόλα" ακουμπάω απογοητευμένη το κεφάλι μου στο στερνό του αλλά τον ακούω να χασκογελάει.

Δεν είναι αστείο.

Δεν μπορώ να μαγειρέψω.

"Βρε μωρό μου, βρε αγάπη μου γλυκιά" ξεκίνησε να λέει και με ανέβασε πάνω στον πάγκο." Μην νοιάζεσαι για το ρύζι τώρα και βάλε παπούτσια να πάμε κάπου έξω να φάμε" συνεχίζει καθώς χαϊδεύει το μάγουλο μου.

"Ήθελα να το φτιαξω για σένα, για να σε ευχαριστήσω " λέω χαμηλόφωνα και τον κοιτάω μέσα στα μάτια του που λάμπουν.

"Με ευχαριστείς με άλλα χίλια δυο πράγματα, δεν χρειάζεται να το κάνεις με το φαγητό" αναφωνεί δίνοντας μου ένα γλυκό φιλί στα χείλη.