Too Much Trouble

Κεφάλαιο 29

"Τι γίνεται με αυτόν;" μπερδεύομαι λίγο όταν με ρωτάει. Τι εννοεί με το αυτόν; "Τον Στέφανο λέω" συνεχίζει μιας και είδε ότι δεν τον καταλάβαινα

"Σαν τι να γίνεται;Κάνουμε παρέα. Δεν του ανάφερα κάτι παραπάνω"

"Από ό,τι σου είπα, αυτό κατάλαβες ότι έπρεπε να κάνεις;"

Με κοιτάζει και τα μάτια του έχουν πάρει ένα διαφορετικό χρώμα.

" Δεν σε καταλαβαίνω" ψέλλισα με τις παλάμες μου να έχουν αρχίσει να ιδρώνουν.

" Δεν γουστάρω αυτά τα σουιδεζικα"εξηγει κοφτά.

Εννοεί να μην κάνω παρέα με τον Στέφανο επειδή πιστεύει ότι με θέλει;

"Δεν θα σταματήσω να κάνω παρέα μαζί του" του δηλώνω κατηγορηματικα και σηκώνομαι πάνω.

"Μαλακιες" τον ακούω να ψιθυρίζει αλλά τον αγνοώ.

Δεν γίνεται να μου ζητάει με έμμεσο τρόπο να σταματήσω να κάνω παρέα με κάποιον.

Δεν πιστεύω ότι είναι τόσο δύσκολο που ειμαι μαζί του.

Πλησιάζω την μπαλκονοπορτα και κοιτάζω απέξω. Ο Λευκός Πύργος φαίνεται από εδώ και ειδικά τώρα που έχει αρχίσει να βραδιάζει είναι πολύ ωραία.

Το κινητό μου χτυπάει.

Ο Αλεξ το παίρνει από το τραπεζάκι πριν προλάβω να το απαντήσω.

Γελάει ειρωνικά και τινει το χέρι που το κρατάει προς το μέρος μου.

"Ο Στεφανουκος σου" τον κοιτάζω με μισό μάτι και το αρπάζω.

"Ελα Στέφανε" κατά την διάρκεια της συζήτησης μου μαζί του, ο Αλεξ
-ώριμη συμπεριφορά πάντα- μιμούνταν ότι έλεγα με κοροϊδευτική φωνή.

Ο κολλητός μου με πήρε να μου πει ότι θα πάνε για καφέ και με ρώτησε αν ήθελα να πάω. Φυσικά και δέχτηκα. Θέλω να περάσω καλά.

"Εντάξει τα λέμε σε 10" τερματίζω την κλήση ενώ γυρίζω το βλέμμα μου στον κύριο ώριμο. "Θα πάω για καφέ με τα παιδιά, αν καταλάβεις το πόσο λάθος κάνεις με την ανώριμη συμπεριφορά σου, πάρε με τηλέφωνο"

Εκείνος δεν λέει τίποτα. Κυριολεκτικά με αγνόησε.

Τελικα αυτή η σχέση είναι πιο δύσκολη από όσο νόμιζα. 

[...]

Πλευρά Αλεξ.

Έλα Στέφανε, τι κάνεις Στέφανε και φυσικά Στεφανε, ε αι γαμησου Στέφανε.