Too Much Trouble

Κεφάλαιο 17 (S.B)

Πλευρά Εύας.

"Σε ευχαριστώ πολύ, πραγματικά σε ευχαριστώ. Αν δεν ήσουν εσύ εγώ τώρα μπορεί..."

"Σταμάτα να το σκέφτεσαι. Ήμουν εκεί, τελείωσε τώρα. Μην στεναχωριέσαι" με καθησυχάζει και με κοιτάει στιγμιαία.

"Συγγνώμη.."ψιθυρίζω αποφεύγοντας το βλέμμα του.

"Γιατί μου ζητάς συγγνώμη;"με ρωτάει με περιέργεια.

"Συγγνώμη που δεν μπορούμε να είμαστε μαζί" του απαντάω και τον ακούω να ξεφυσαει.

"Μπορούμε, απλά εσύ δεν θες" κουνάει το κεφάλι του και χαμογελάει κάπως πικραμενα.

"Σου εξήγησα τον λόγο!" του λέω αλλά χασκογελάει.

"Αν σου πω ότι ο λόγος σου δεν στέκει πουθενά, θα με πιστέψεις; " ο τόνος της φωνής του αλλάζει.

Στέκει!

"Δεν έχω όρεξη να τσακωθούμε σε παρακαλώ"του ζητάω και στηρίζω το κεφάλι μου στο παράθυρο του αυτοκινήτου.

"Δεν το λέω για να τσακωθούμε Εύα, απλά θέλω να σε προσγειώσω στην πραγματικότητα" αναφωνεί έντονα.

Κουράστηκα.

Κουράστηκα να υπάρχουν συνέχεια εντάσεις μεταξύ μας.

[...]

"Πως είσαι;"με ρωτάει ο Δημήτρης όταν κάθεται δίπλα μου στο παγκάκι.

Ο άλλος χτες με άφησε σπίτι και χωρίς παραπάνω λόγια έφυγε.

Δεν νομίζω να τα ξανά φτιάξουμε. Δεν νομίζω να προχωρήσει γενικά όλο αυτό.

"Μια χαρά...Νομίζω δηλαδή. Οι υπόλοιποι που είναι;" του χαμογελάω αυθόρμητα.

"Ο Γιάννης είναι με την Αλεξία, και η Χριστίνα δεν έχει έρθει ακόμα" μου απαντάει και πίνει λίγο από τον καφέ που κρατάει.

Βρε η Χριστίνα κάτι έχει. Βασικά όχι κάτι έχει, κάτι τρέχει με κάποιον και κατά πάσα πιθανότητα είναι ο Αρης.

"Εύα θέλω να σου μιλήσω για κάτι, ξέρεις τώρα που είμαστε μόνοι μας"λέει χαμηλόφωνα και με κοιτάει στα μάτια.

"Πες μου" του ζητάω χαμογελώντας πλατιά. Εκείνος παίρνει μια βαθιά ανάσα και ξεκινάει να μιλάει.

"Κοίτα μου αρέσεις πολύ...Πραγματικά πολύ. Είσαι όμορφη και καλή κοπέλα. Δεν...δεν ξέρω απλά ήθελα να το πω για να το βγάλω από μέσα μου" ξαφνιαζομαι από τα λόγια του. Σε καμία περίπτωση δεν περίμενα κάτι τέτοιο.

Ίσως βέβαια να περίμενα. Τα κορίτσια μου είχαν πει πως ίσως του αρέσω αλλά δεν είχα δώσει πολύ σημασία.

"Δημήτρη είσαι πολύ καλό παιδι, σε συμπαθώ πάρα πολύ όμως ξέρεις και εσύ πως είναι μπερδεμένο με τον..."

"Το ξέρω, το ξέρω! Κατανοώ πως μπορεί να σου είναι δύσκολο όλο αυτό. Απλά...απλα ήθελα να σου το πω γιατί δεν μπορώ να κρύβομαι άλλο." λέει χαμηλόφωνα και με κοιτάει στα μάτια.

Ίσως μπορώ να ξεχάσω τον Αλεξ.

"Θα σου έλεγα να δοκιμαζαμε και όπου βγει αλλά δεν θέλω να έρχεσαι σε δύσκολη θέση και να πιεζεσαι. Καταλαβαίνω πως υπάρχουν συναισθήματα για εκείνον" λέει και ξύνει νευρικά τον αυχένα του.

"Εσένα δεν σε πειράζει αυτό;" τον ρωτάω καθώς παραξενευτηκα αρκετά.

"Μπορώ να σε κάνω να τον ξεχάσεις. Να προχωρήσεις παρακάτω στην ζωή σου"

Η απόφαση που θα πάρω θα αλλάξει πολλά.

"Είσαι σίγουρος για τα συναισθήματα σου;" τον ρωτάω πριν πω το οτιδήποτε.

"Σιγουροτατος" μου χαρίζει ένα πλατύ χαμόγελο και διστακτικά ακουμπάει το χέρι μου.

" Τότε θελω"του λέω χαμογελώντας και με βάζει στην αγκαλιά του. Ακούω την καρδιά του που χτυπάει δυνατά και σιγά σιγά ηρεμεί.

Αυτή την φορά Αλεξ θα φύγεις από την ζωή μου.

Θα σε ξεχάσω.

-oliaaaa