Too Much Trouble

Κεφάλαιο 14

"Ουπς Αλεξουκο συγγνώμη, απλά ζαλίστηκα" εξηγώ στον γλυκούλη μπροστά μου.

"Τι έπαθες;" με ρωτάει ενώ με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω.

Γιατί τι έχω;

"Α τίποτα! Απλά πάω να πάρω ένα ποτάκι μωρέ" τον χτυπάω στον ώμο και φεύγω από κοντά του. Πηγαίνω στην μπάρα και ο όμορφος μπάρμαν με κοιτάει.

"Γεια σου όμορφη,τι να σου βάλω;" με ρωτάει χαμογελώντας.

"Ο,τι πιο δυνατό έχεις" του απαντάω ζαλισμένη και με κοιτάει με σηκωμένο φρύδι.

" Μήπως το πιο ελαφρύ;"

Γνέφω αρνητικά.

"Κερασμένο" συνεχίζει μετά από λίγο σπρώχνοντας το ποτήρι προς το μέρος μου.

Πάω να το πιω αλλά ένα χέρι το τραβάει μακριά μου.

Ε ρε σήμερα να μην με αφήνουν να πιω.

"Τι στον πουτσο νομίζεις ότι κάνεις;" με ρωτάει ο Αλεξ.

Τι τον κόφτει και αυτόν;

"Άσε με"τραβιεμαι από το κράτημα του αλλά εκείνος με ξαναπιανει σφιχτά.

"Θα σε πάω σπίτι σου! Έχω πάρει τα πράγματα σου. Προχώρα να φύγουμε" μου λέει σοβαρός και σπρώχνει ελαφρώς μπροστά.

" Δεν έχω να πάω πουθενά! Θα κάτσω εδώ να πιω και να ξεχάσω!" χτυπάω το πόδι μου νευρικά κάτω.

"Να ξεχάσεις τι γαμωτο;"ο τόνος του άγριος. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του έχουν σκληρύνει.

"Εσένα! ΕΣΈΝΑ ΠΟΥ ΈΧΕΙΣ ΦΕΡΕΙ ΈΝΑ ΧΑΟΣ ΣΤΗΝ ΖΩΉ ΜΟΥ" φωνάζω και τον σπρώχνω για να φύγω. Βγαίνω από το κλαμπ και στην είσοδο μια έντονη ζαλάδα με πιάνει.

Πέφτω κάτω και με πιάνει ένας δυνατός πόνος στο γόνατο.

Αουτς.

"Είσαι καλα;" η φωνή του ακούγεται πολύ κοντά μου. Με σηκώνει πάνω και στηρίζομαι σε εκείνον. "Έλα να σε πάω σπίτι" συνέχισε και με οδήγησε προς το αμάξι του.

[...]

Οι ακτίνες του ήλιου χτυπάνε το σώμα μου και ενοχλημένη ανοίγω τα μάτια μου.

Κοιτάζω τον χώρο γύρω μου.

Που είμαι;

Τρίβω το μέτωπο μου καθώς ένας έντονος πονοκέφαλος με διαπερνά.

Γυρίζω το βλέμμα μου προς τα αριστερά.

Όχι πάλι μαζί του!

Γιατί βρέθηκα μαζί του πάλι;

Σηκώνομαι πάνω από το κρεβάτι αλλά το μετανιώνω το επόμενο λεπτό. Το κεφάλι μου πονάει φριχτά. Ξανά ξαπλώνω.

Φοράω μια μακριά μπλούζα. Μάλλον δικιά του. Στο γόνατο μου υπάρχει ένα χαζαπλαστ.

Όλα αυτά εκείνος;

Μπορεί να νοιάζεται τελικά.

Σιγά μην νοιάζεται!

"Ξύπνησες βλέπω" λέει μόλις ανοίγει τα μάτια του και τεντωνεται.

"Ναι, τι κάνω εδώ;"

"Πάρα ήσουν μεθυσμένη χτες για να πας σπίτι σου και να σε δουν σε αυτή την κατάσταση οι δικοί σου, γιαυτό σε έφερα εδώ. Έστειλα μήνυμα στην μάνα σου ότι θα κοιμηθείς στην Δανάη" εξηγεί και γνέφω.

Σηκώνεται πάνω, φοράει μια μπλούζα και έρχεται προς το μέρος μου.

" Έλα στην κουζίνα να φτιάξω κάτι να φας και ύστερα θα σε πάω σπίτι"λέει με ήρεμη φωνή και με βοηθάει να σηκωθώ.

" Συγγνώμη για χτες αν είπα καμία βλακεια, ήταν από το ποτό"

"Ναι το κατάλαβα. Δεν πειράζει όλοι έχουμε μεθύσει κάποια στιγμή" απαντάει χαμογελώντας στραβά.

Θυμάμαι Αλεξ που σου είπα ότι έφερες χάος στην ζωή μου και πίστεψε με δεν ήταν εξαιτίας του ποτού.

-oliaaaa