Too Much Trouble

Κεφάλαιο 26

"Καλημέρα!" αναφωνω χαρούμενη στους γονείς μου και τους φιλαω στο μάγουλο.

"Πως και τόσο χαρούμενη εσύ σήμερα; Συνήθως το πρωί δεν θες να σου μιλάμε" με ρωτάει καχύποπτος ο μπαμπάς μου.

Χασκογελαω.

"Κακό είναι μπαμπά μου; Εχω όρεξη σήμερα" αρπάζω ένα κρουασανακι από το πιάτο.

"Φυσικά και δεν είναι κορίτσι μου. Μήπως υπάρχει και λογος που είσαι τόσο κεφάτη σήμερα;"με ρωτάει η μαμά μου η οποία μάλλον κάτι έχει αρχίσει να καταλαβαίνει.

Ξέρετε από τις πολλές εξόδους μου, λίγο μερικές πιπιλιες που δεν είναι εύκολο να τις κρύψω. Δεν θέλει και πολύ για να μην το καταλάβει.

Αλλά τουλάχιστον δεν ανοίγει αυτό το θέμα μπροστά στον μπαμπά μου γιατί θα είχαμε θέματα μετά.

"Όχι μαμά μου απλά έτσι ξύπνησα σήμερα...με κέφια" της απαντάω χαμογελώντας.

Ίσως φταίει το χθεσινό βράδυ που θα μείνει αξέχαστο.

"Ας το πιστέψουμε και αυτό" συνεχίζει ο μπαμπάς μου καθώς γυρνάει σελίδες στην εφημερίδα. "Να σε πάω σχολείο;Μιας και είμαι εδώ σήμερα"

" Εμ, όχι θα συναντηθώ με τον Στέφανο για να πάμε μαζί. Σε ευχαριστώ πάντως" παίρνω την τσάντα μου και αφού τους χαιρεταω, βγαίνω έξω.

Από μακριά βλέπω τον Στέφανο που με περιμένει στο απέναντι πεζοδρόμιο.

" Καλημερααα"λεω τραγουδώντας και τον αγκαλιάζω.

Με κοιτάζει με σηκωμένο φρύδι.

"Μέσα στα κέφια σε βλέπω σήμερα, τι έγινε;" μα γιατί τους φαίνεται τόσο περίεργο; Μήπως επειδή τις προηγούμενες μέρες ξυπνούσα και έβριζα τους πάντες;

Μπορεί...

"Είμαι χαρούμενη γιατί..γιατί τα φτιάξαμε με τον Αλεξ!" λέω χαρούμενη όμως εκείνος γουρλωνει τα μάτια του.

Τον κοιτάω περίεργα.

Τι έπαθε;

" Τι έκανες λέει;! Εεε εννοώ μπράβο...μπράβο σας" απαντάει στην αρχή με έντονο τόνο αλλά μετά χαλάρωσε.

"Στέφανε όλα καλά; "πιάνω το χέρι του όμως εκείνος αποφεύγει να με κοιτάξει.

"Ναι ναι όλα μια χαρά, χαίρομαι για σένα. Ξέρεις όμως την γνώμη μου για τον Αλεξ και ξέρω ότι στο έχω πει πολλές φορές αλλά θα στο ξαναπώ. Πρόσεχε τον. Πρόσεχε"

"Είναι εντάξει, προσέχω μην ανησυχείς" τον αγκαλιάζω ενώ εκείνος είναι σφιγμένος. Τι έπαθε μου λες;

Η καρδιά του χτυπάει δυνατά.

Μπερδεύομαι.

[...]

"Οι γονείς σου δεν λένε κάτι που λείπεις σχεδόν κάθε μεσημέρι; "με ρωτάει ενω έχω ξαπλώσει στα πόδια του και παίζω με την παλάμη του.

" Οι γονείς μου γυρίζουν τι βράδυ από την δουλειά οπότε δεν ξέρουν ότι λείπω τόσο πολύ" απαντάω και εκείνος χαϊδεύει τα μαλλιά μου.

" Οπότε όταν έρχεσαι θα μένεις μέχρι αργα; "ρωτάει με πονηρό τόνο φωνής ενώ με γαργαλάει ελάχιστα.

"Μην χαίρεσαι και πολυ"τον πειράζω και η φάτσα του είναι όλα τα λεφτά.
"Πλάκα κάνω"συνεχίζω γελώντας.

Μία ανάσα ανακούφισης βγαίνει από το στόμα του.

"Είπα στον Στέφανο για την σχέση μας και δεν νομίζω να το πήρε με καλό μάτι"

"Τι είπε δηλαδή;"

"Δεν είπε κάτι απλά τσιτωσε να το πω ετσι και μετά απλά μου είπε ένα μπράβο. Όταν τον ρώτησα αν τρέχει κάτι είπε να προσέχω. Μπ-"

"Ο Στέφανος σε θέλει. Κάνει μπαμ. Από χιλιόμετρα μακριά το καταλαβαίνει κανείς"λέει και αρπάζει το πακέτο με τα τσιγάρα του από το τραπέζι.

Τι...τι λέει;

Αποκλείεται να με θέλει ο Στέφανος.

Είμαστε κολλητοί!

"Δεν νομίζω να ισχύει κάτι τέτοιο" τον διαψεύδω αλλά εκείνος γελάει  ειρωνικά.

" Μαλακιες, ο τύπος σε γουστάρει και αυτή είναι η αλήθεια"

Μπορώ να το ψάξω αυτό, ήδη όμως πολλές συμπεριφορές του Στεφανου το μαρτυρούν.

"Εντάξει και να ισχύει ας μην ασχολούμαστε με αυτό, σε παρακαλώ."αγκαλιαζω την μέση του καθώς είμαι ξαπλωμένη στα πόδια του και κλείνω τα μάτια μου.

-oliaaaa