Too Much Trouble

Κεφάλαιο 33

"Μα καλά γιατί μου είπες να ντυθώ απλά; Που θα πάμε;" τον ρωτάω όταν ξεκίνησε να οδηγάει και τον ακούω να γελάει.

"Είναι έκπληξη τιγρακι, μην είσαι ανυπομονη" μου λέει ενώ τοποθετεί το χέρι του πάνω στο μπούτι μου.

Ανοίγει το ράδιο και βάζει έναν σταθμό που εκείνη την στιγμή έπαιζε τον Αργυρό.

Τον κοιτάζω στιγμιαία.

Σιγοτραγουδαει τους στίχους.

Χαμογελάω.

Μα εγώ, θα ‘μαι εδώ, θα ‘μαι εδώ
μέρα νύχτα θα ‘μαι εδώ
στις χαρές σου και στις λύπες θα ‘μαι εδώ…
Θα ‘μαι εδώ, θα ‘μαι εδώ
μέρα νύχτα θα ‘μαι εδώ
για να σου θυμίζω πόσο σ’ αγαπώ.

Θα ‘ρθουν κάποιες Κυριακές που θα νιώθεις ότι φταις
που δεν φρόντισες το σήμερα να αλλάξεις από χθες,
με το βλέμμα χαμηλά θα μου λες είμαι καλά
και τα λίγα στο μυαλό σου θα σου φαίνονται πολλά.

Μα εγώ, θα ‘μαι εδώ, θα ‘μαι εδώ
μέρα νύχτα θα ‘μαι εδώ
στις χαρές σου και στις λύπες θα ‘μαι εδώ…
Θα ‘μαι εδώ, θα ‘μαι εδώ
μέρα νύχτα θα ‘μαι εδώ
για να σου θυμίζω πόσο σ’ αγαπώ.

Και αν φέρει η μοίρα στα μάτια πλημμύρα
μαζί σου για πάντα εγώ…

Θα ‘μαι εδώ, θα ‘μαι εδώ
μέρα νύχτα θα ‘μαι εδώ
στις χαρές σου και στις λύπες θα ‘μαι εδώ…
Θα ‘μαι εδώ, θα ‘μαι εδώ
μέρα νύχτα θα ‘μαι εδώ
για να σου θυμίζω πόσο σ’ αγαπώ.

Η φωνή του είναι όμορφη.

"Φτάσαμε, κατέβα" μου λέει γλυκά και παρκάρει μπροστά από μία παραλία.

Βγαίνουμε έξω ενώ με δειλά βήματα τον πλησιάζω.

"Τι κάνουμε εδώ;" ρωτάω χαμηλόφωνα αλλά εκείνος με πιάνει από το χέρι και με τραβάει προς την αμμουδιά.

"Θα βουτήξω, το ίδιο και εσύ"δηλωνει καθω βγάζει την μπλούζα του.

Με την σειρά μου βγάζω τα παπούτσια μου για να μην γεμίσουν με άμμο.

"Τι; Εγώ δεν -" πριν προλάβω να ολοκληρώσω την πρόταση μου και εκείνος με βάζει στον ώμο του σαν σακί. "Άσε με! Άσε με δεν θέλω να βουτήξω"τον χτυπάω στην πλάτη όμως σταματώ όταν νιώθω το νερό να καλύπτει όλο μου το σώμα.

"Πολύ αργά" τον ακούω να λέει γελώντας και κολυμπαω γρήγορα προς το μέρος του.

Γαντζώνομαι πάνω του λόγω του κρύου.

Τον σφίγγω πάνω μου.

Εκείνος χαχανιζει.

"Σου ορκίζομαι ότι αν βγούμε από εδώ πέρα θα.."

"Θα κάνεις τι; Θα με δείρεις;Θα με βιασεις και μετά θα με δειρεις;" με ρωτάει αλαζονικό ενώ με φιλάει στο μάγουλο.

Έχει αρχίσει να βραδιάζει.

"Μαρεσει πάντως που έχεις γατζωθει πάνω μου, με ανάβει" τον κοιτάζω με σηκωμένο φρύδι.

" Αλεξ έχω παγώσει, έλα να βγούμε έξω"γκρινιαζω αλλα εκείνος κουνάει το κεφάλι του αρνητικά. "Μην είσαι βλακας! Θα βγω μόνη μου" φεύγω από πάνω του και αρχίζω να κολυμπώ προς τα έξω.

Όταν ακουμπάω τα πόδια μου στην άμμο κοιτάζω τον εαυτό μου από πάνω μέχρι κάτω.

Τέλεια, η φόρμα και το μπλουζάκι που φορούσα έχουν βραχεί για τα καλά.

Ξεφυσαω.

Γυρίζω το βλέμμα μου προς την θάλασσα.

Κολυμπάει για να βγει.

"Έχω πετσέτα στο αυτοκίνητο, μισό θα την φέρω" αναφωνεί καθώς κατευθύνεται προς το όχημα.

Από την μεριά μου, βγάζω τα βρεγμένα μου ρουχα και μένω με τα εσώρουχα.

"Δεν περίμενα τέτοια υποδοχή πάντως μωρό μου" ακούω την φωνή του, μαζί και ένα γελάκι.

"Δεν μπορούσα να κάθομαι με τα βρεγμένα, έξυπνε"

Το γεγονός ότι έχουμε σχέση και συνεχίζουμε να πηγαίνουμε κόντρα ο ένας στον άλλον, με ξεπερνάει.

Τυλίγει την πετσέτα γύρω μου και μου κάνει νόημα να κάτσουμε κάτω.

Τον παρατηρώ καλύτερα έτσι όπως έχει ξαπλώσει στην άμμο.

Το σώμα του έχει πολλά τατουάζ, κυρίως μικρά.

"Συμβολίζουν κάτι;" τον ρωτάω χαιδευοντας το μπράτσο του.

"Μερικά ναι, μερικά άλλα όχι." μου απαντάει σαν να μην θέλει να μιλήσει για αυτό.

Ξέρω ότι κάτι τον βασανίζει, πως έχει διαφορά μέσα στο μυαλό του που δυσκολεύουν την καθημερινότητα του όμως είναι ένας άνθρωπος που έχει μάθει να τα περνάει όλα μόνος του.

Το εχω καταλάβει αυτό.

Ποτέ δεν λέει τι τον απασχολεί.

-oliaaaa