Too Much Trouble

Κεφάλαιο 4

"Το Σάββατο θα παμε στο πάρτυ που είπε ο Αλεξ;" ρωτάει ο Στέφανος καθώς καθόμαστε όλοι στις κερκίδες.

"Μέσα" λένε όλοι και τα βλέμματα τους πέφτουν πάνω μου.

"Εύα εσύ;" με ρωτάει ο Πάνος και ξεφυσαω "Αντε έλα ρε, θα γνωρίσεις και άλλα παιδιά." προσπαθεί να με πείσει.

" Θα δω εντάξει ;Θα σας πω αύριο" τους λέω.

Στο τέλος θα καταλήξω να πάω όντως!

Είναι πάρτυ και εγώ στην Αθήνα δεν έχανα πάρτυ για πάρτυ.

Πήγαινα παντού.

Στον Αλεξ το είπα μόνο και μόνο γιατί μου την σπάει!

Θέλω τόσο πολύ να τον χτυπήσω.

Έχει ένα υφακι, μα ένα υφακι...

Μου την δίνει.

Και σήμερα άλλο πάλι και τούτο.

Ήρθα να δω εσένα

Μιμηθηκα την φωνή του μέσα στο μυαλό μου κοροϊδευτικα.

[...]

"ΩΠΑ τι εννοείς ότι σου είπε αυτό το πράγμα;" ρωτάει ενθουσιασμενη η Αλεξία και κάνω ένα face-palm.

"Μωρη εδώ σας λέω ότι ο τύπος είναι για δεσιμο" προσπαθώ να τις επαναφέρω στην πραγματικότητα.

"Και για πες πως είναι; Ωραίος;" η Χριστίνα. Άλλη από εδώ.

"Είναι ψιλος, μελαχρινος, γυμνασμένος, κάστανα μάτια,  ξυρισμένο φρύδι,σκουλαρίκι στην μύτη, αυτά νομίζω" τους λέω και τις βλέπω που έχουν μείνει με ανοιχτό το στόμα.

Που τις βρήκα;

"Ρε αυτός παίζει να ναι κούκλος"

" Ενας μαλάκας είναι. Με έχει φωναξει και σε ένα πάρτυ που κάνει ένας φίλος του"

"Θα πας δεν ακούω κουβέντα! Χώρισες με τον Γιώργο, δεν θα μείνεις με σταυρωμένα χέρια! Θα πας για να γνωρίσεις και κάποιον άλλον αν δεν θες τον Αλεξ" λέει η Χριστίνα και το σκέφτομαι λίγο.

Κοίτα ίσως αυτό το πάρτυ μου κάνει καλό σε ότι αφορά το να γνωρίσω κόσμο.

Όχι ότι έχω προβλήματα στο σχολείο. Ίσα ίσα μου μιλάνε τα περισσότερα παιδιά. Ακόμα να μου πεις δύο μέρες είναι που έχω έρθει αλλά και πάλι. Μακάρι να μεινουν έτσι τα πράγματα και να μην δημιουργηθούν φασαρίες.

"Έχει δίκιο η Χριστίνα. Βγες και ξέχασε τα πάντα. Πέρασε καλά και κοίτα να το γλεντήσεις" είπε κλείνοντας μου το μάτι. Ξέρω πολύ καλά για ποιον πήγαινε αυτό το υπονοούμενο.

Αλεξ.

4 γράμματα.

Και ένας ηλιθιος που έχει αυτό το όνομα.

"Καλά, ίσως λέω ίσως πάω, θα δω ανάλογα με τα κέφια μου. Ο Γιώργος...ο Γιώργος τι κάνει;"ρωτάω διστακτικά μιας και δεν έχω καθόλου νέα του.

"Εμ κοίτα...Ο Γιώργος τα έφτιαξε με την Μαρίνα"

Αουτς.

"Τι...τι πράγμα;" ρωτάω μη μπορώντας να συνειδητοποίησω αυτό που άκουσα.

Η Μαρίνα ήταν η εχθρός μου στην Αθήνα.

" Γιαυτό σου λέμε να πας σε αυτό το πάρτυ. Δεν θα μείνεις με σταυρωμένα χέρια. Προχώρησε την ζωή σου. Η Θεσσαλονίκη είναι γεμάτη μαναρους" λέει η Χριστίνα και παίρνω μια βαθιά ανάσα.

"Ξέρετε κατι; Θα πάω! Κλείνω να πάρω τηλέφωνο τον Στέφανο"

Τερματίζω την βιντεοκλιση και κλείνω την οθόνη του λαπτοπ.

Με την Μαρίνα...

Με την Μαρίνα;

Αυτό ήταν το μίσος που είχες για εκείνη όσο καιρό ήμασταν μαζί; Καλό χαπατο ήμουν και εγώ.

Ξέρεις κάτι;

Ήρθα στην Θεσσαλονίκη.

Τόσα αγόρια υπάρχουν. Τέρμα ο Γιώργος. Καιρός να προχωρήσω παρακάτω.

Θα πάω σε αυτό το πάρτυ.

-oliaaaa