Too Much Trouble

Κεφάλαιο 51

[...]

"Συζήτησα χτες με το μπαμπά σου το ενδεχόμενο φέτος να πηγαίναμε όλοι διακοπές στην Πάρο.Είπε πως θα το σκεφτεί" μου λέει ενω είμαστε στο αυτοκίνητο του.

Ωπα για ποιες διακοπές μιλάει;

Εγώ γιατί δεν έχω ιδέα;

"Ποιες διακοπές;" τον ρωτάω μπερδεμένη και εκείνος ξύνει νευρικά τον αυχένα.

"Αα ναι θα στο έλεγα. Εμ λέγαμε με τα τον Άρη και τον Άγγελο να πάμε διακοπές στην Πάρο τον Ιούνιο μετά τις πανελλήνιες. Θα έρθει και η Ζωή. Απλά το συζητησα με τον πατέρα σου για να έρθεις και εσύ"μου εξηγεί χαμηλόφωνα και τοποθετώ το χέρι μου πάνω στο δικό του που είναι στις ταχύτητες.

"Αυτό είναι πολύ γλυκό, σε ευχαριστώ"του χαμογελάω πλατιά "Σίγουρα θα έρθω. Ότι και να πει εγώ θα έρθω. Δεν θα χάσω αυτές τις διακοπές"δηλώνω αποφασισμένη χωρίς να χάσω το χαμόγελο μου.

"Με τον Στέφανο δεν μιλάς ε;"

Τώρα γιατί ανοίγει πάλι αυτό το θέμα;

" Αλεξ μου όχι πάλι, σε παρακαλώ"του λέω χαμηλόφωνα μα εκείνος γνέφει αρνητικά.

" Δεν σε ρωτάω για να τσακωθούμε απλά να...τις προάλλες τον είδα να μιλάει με τον Κρις. Και ξέρεις τι σόι επικοινωνίες μπορεί να έχει κάποιος με τον Κρις"

Συνοφρυώνομαι.

Στέφανος, Κρις.

Ο Στέφανος με ναρκωτικά;

"Λες να έχει μπλέξει;" τον ρωτάω κάπως ανήσυχη και ανασηκωνει τους ώμους του.

" Ρώτησα μήπως μιλούσατε και είχε αναφέρει κάτι. Δεν ξέρω αν έχει μπλέξει αλλά ο Κρις...ειναι Κρις. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω."

Προβληματιζομαι.

"Δεν..δεν ξέρω. Δεν μιλάμε πλεον"του απαντάω και κουνάει το κεφάλι του.

"Εντάξει, είναι εντάξει. Μην χαλάσουμε τις καρδιές μας τώρα"παρκάρει μπροστά από το σχολείο.

" Θα σε δω το μεσημέρι; "τον ρωτάω ενω παίρνω την τσάντα μου από το πίσω κάθισμα.

"Φυσικά και θα με δεις. Έδω θα είμαι να σε περιμένω και θα πάμε να φάμε. Κερνάω" μου λέει με ένα πλατύ χαμόγελο.

"Αλεξ δεν είναι ανάγκη να πληρώνεις εσύ τα πάντα όταν βγαίνουμε. Άσε με να πλη-"ξεκίνησα να παραπονιέμαι αλλά με διέκοψε στα μισά.

"Μίλησα! Και αντε να πας στο μάθημα σου, θα αργήσεις."μου λέει ενω μου δίνει ένα πεταχτο φιλί και χαμογελάω.

[...]

"Σταμάτα να μου τρως τις πατάτες"του λέω απειλητικά και τον χτυπάω στο χέρι.

"Αφού δεν θα τις φας όλες. Κρίμα να πάνε χαμένες" μου λέει κάνοντας ένα αθώο βλέμμα και χασκογελαω.

Χαίρομαι που τον βλέπω πιο χαρούμενο αυτές τις μέρες.

Θα παμε και διακοπές. Πφφ, εγώ θα πάω ότι και να γίνει.

Καθόμαστε σε έναν γωνιακό καναπέ με τον Αλεξ να με κρατάει στην αγκαλιά του και να μου κλέβει τις πατάτες.

"Πως γίνεται να τρως τα πάντα και να μην παιρνεις ούτε γραμμάριο;" τον ρωτάω με παράπονο και του δείχνω την κοιλιά του.

"Ταλέντο Ευακι. Ταλέντο" μου λέει γελώντας και μου αφήνει ένα ζεστό φιλί στο μάγουλο. "Μην παραπονιέσαι όμως γιατί αν σε βάλω σε μια ζυγαριά ζήτημα να δείξει 55 κιλά" συνεχίζει χαιδευοντας την μύτη μου.

Γελάω  ντροπαλά.

Πρέπει να πάω στο μπάνιο να φρεσκαριστώ.

"Πρεπει να πάω στο μπάνιο, επιστρέφω σε λίγο" του λέω και παω να σηκωθώ όμως το χέρι του με σταματάει.

" Να έρθω και εγώ;"λεει κάνοντας puppy face αλλά τον κοιτάω αυστηρά.

"Αλεξ!" τον μαλωνω και εκείνος γελάει.

Βλακα.

"Καλά καλά, αλλά μην αργήσεις"

Εντοπίζω με το μάτι μου την πόρτα που γράφει WC και κατευθύνομαι προς τα εκεί.

Στέκομαι μπροστά από τους καθρέπτες και φτιάχνω λίγο τις βλεφαρίδες μου. Πλένω τα χέρια μου και αφού τα στεγνωσω ξαναβγαίνω έξω.

Ξεροκαταπινω όταν κοιτάζω το τραπέζι που καθόμαστε με τον Αλεξ. Την θέση μου πλέον την έχει πάρει η σερβιτόρα η οποία του μιλάει.

Κουνάω το κεφάλι μου απογοητευμένη.

Προχωράω προς τα εκεί με το αγόρι μου να αλλάζει 50 χρώματα.

"Γεια σου. Με λένε Εύα, είμαι η κοπέλα του" τονίζω το του και το ύφος μου παραμένει ειρωνικό.

"Λοιπόν εγώ να πηγαίνω, χάρηκα που τα είπαμε Αλεξ μου, αν με χρειαστείς ξέρεις που θα με βρεις" σηκώνεται πάνω αφού κουνήσει πρώτα πέρα δώθε τον κωλο της.

Κάθομαι στον καναπε και αρχίζω να παίζω νευρικά με το πιρούνι.

"Ει τι έγινε; Γιατί είσαι έτσι;" με ρωτάει και νιώθω τα νεύρα μου να χτυπάνε κόκκινο.

ΡΩΤΆΕΙ ΚΙΟΛΑΣ.

-oliaaaa