RUHUM SENİ SEÇTİ

4.Bölüm Rüzgarda Savrulan Yaprak

Ne ölmek nefessiz kalmaktır,
Ne de yaşamak nefes almaktır...
Yaşamak;sevilmeyi hak eden birine
yaşamını harcamaktır.
-Oğuz Altay

Yaşam o kadar anlık bir şeydirki saniyesinde hayatımız baştan aşağı değişebilir. Bizlerde sadece film izler gibi izleriz değişiklikleri.

Leyal içinde öyle ilerliyordu hayat şuan o sanki bir kuklaydı ve birileri gelip iplerinden tutup onu bir şekilde hareket ettiriyordu. Leyal düşündü en son ne zaman kendi için birşeyler yapmıştı ki acaba,güldü ne yazık ki hatırlamıyordu demekki baya uzun olmuştu. Hayatının ipleri ailesini kaybettiğinde önce dedesine sonra babaannesine şimdide Giray'ın eline geçmişti.

Leyal'in payınada yine susmak düştü ama biliyordu bu susuşu sondu yapacağı evlilik aslında onun ipleri eline alması için bir anahtardı artık bundan sonra ne yapıyorsa kendi için yapacaktı.

Pencerenin önünde oturmuş karşı eve bakarken aklından tek tek bu düşünceler geçiyordu. Birkaç saat önce herkes kendi evlerine dağılmıştı.

Giray nikah için işlemlere yarın başlayacağını ondan önce üstlerine evleneceğini haber vermesi gerektiğini söylemişti. Çünkü kendisi ordu mensubu olduğu için mutlaka üstlerinin haberi olması ve onay vermesi gerekiyormuş.

Yani önce oradaki işlerini halledecek sonrada yarın öğlen gidip nikah işlemlerinin hepsini bitireceklerdi eğer bir terslik olmazsa yarın akşama artık o Leyal Sancar olacaktı.

Tam on yedi yıldır gururla kullandığı babasının soyisminden bir süre kocası olacak adamın soyismine geçecekti. Ne tuhaf diye düşündü yıllarca düşünse Ayşe teyzesinin gelini Ezgi'nin yengesi olacağı aklına gelmezdi.

Ahhh birde o vardı değil mi Ezgi sanki eğlenir gibi birkaç saat önce ona yenge demeye başlamıştı. Onu öldürmekle bile tehdit etmiş olsa bile arkadaşı asla bundan vazgeçmiyeceğini söylemişti.

Sanki onların normal şartlarda evlendiğini düşünerek öyle davranıyordu. Ona göre abisinin evlendiği her kız onun yengesi olurmuş onların nasıl evlendiğinin bir önemi yokmuş o artık onun yengesiymiş arkadaşı tam bir kaçıktı.

Leyal düşünceler içinde boğuşurken babaannesi ona seslenip dikkatini çekmeye çalıştı "kuzum niye daldın o kadar ne düşünüyorsun deminden beri gözünü bile kırpmıyorsun,anlat bana kuzum kalbindekileri bileyim" demişti.

Leyal herkesten herşeyi saklardı ama babaannesinden asla saklayamazdı o onun bir bakışından anlardı içinde kopan fırtınaları.
"Olacakları düşünüyorum,bundan sonra beni nasıl bir hayat bekliyor onu merak ediyorum "demişti.

Edibe hanım ciğerlerini acıtan derince bir nefes aldı artık aldığı nefeslerde canını yakar olmuştu."Bak kuzum şimdi senden öyle bir şey isteyeceğim ki bu senden son isteğim olacak o yüzden bunu kabul etmeni istiyorum " demişti.

Leyal babaannesinin ellerini tutup dudaklarına götürüp tek tek öptü "ne olur öyle şeyler söyleme ben sensiz ne yaparım lütfen beni yine annesiz bırakma ben bir annemi kaybettim bir tanesini daha kaybetmeye dayanamam " demişti.

Edibe hanım "keşke bu benim elimde olsaydı kuzum Rabbimin benim için çizdiği yolun sonuna geldim bunu kabullenmelisin ölüm biz insan oğlu için sadece bir başlangıç. Sen şimdi söz ver isteğimi kabul edecek misin?"dedi.

Leyal hiç tereddütsüz söz vermişti. Sonra babaannesi ondan istediği şeyi bir solukta anlattı. Biliyordu istedikleri zordu ama hepsi kuzusunun iyiliği içindi. Leyal her duyduğu kelimede daha çok şaşırdı babaannesinin bu istediğini nasıl kabul ederdi bu çok zor bir karardı.
"Ama babaanne böyle bir şeyi benden nasıl istersin yapamam olmaz lütfen bu düşüncenden vazgeç "demişti.