İyi adamlar yanlızlıktan ölüyor,İyi kadınlar ise kötü adamların balkonundan gökyüzüne bakarken......
Dostoyevski
Giray karşısındaki kadınların istediği herşeyi kabul etmişti ama onunda bir şartı vardı şimdi bunu söylemeliydi ki ilerde olacakların ö...
Özlemek Bir sonbahar günü Karalar giymişti Yüreği elindeydi Üç kez ardına baktı Yıldız gibi aktı Gidiş o gidiş Yolunu gözlüyorum Dostlarım Gözleme Gelmez diyorlar Özledim Çok özledim diyorum Özleme diyorlar Yılda bir gün olsun Gülmedim diyorum Haline şükret Ölmedin ya diyorlar Özlemek ölmekten İki harf fazla diyen şair Sana ihtiyaçım var Neredesin kalk ayağa Birşeyler söyle bana Ölmeye ve özlemeye dair Osman Nalbant
Her insanın ayrı bir özlemi vardır. Özlemek kelime hece olarak aynı ama insanlara gelince şekil değiştirendi. Herkesin özlemi farklıdır. Kimimiz ailemizi özleriz kimimiz çocuklarımızı kimimiz evimizi kimimiz sevgilimizi kimimiz vatanımızı kimileride geçip giden zamanı.
Özlem duygu olarak aynı ama kişilerdeki mana olarak farklıdır.
Leyal şuan salonda anneannesinin karşısında konuşan adamı ne çok özlemişti. Halbuki onların özlem duyulacak doğru dürüst bir anları bile olmamıştı ki. Leyal kokusunu özledim dese yalan söylemiş olurdu adamın doğru dürüst kokusunu almamıştı bile.
Kokusunun nasıl bir şey olduğunu odalarında duran parfümden biliyordu sadece,ama o parfüm o tende nasıl duruyor hiç bilememişti galiba bundan sonrada bilemeyecekti.
Elini tutuşunu özledim dese adamın teni tenine yanlışlıkla bile değmemişti. Acaba dedi içinden teni tenime değse nasıl olurdu ki dedi. Bunun düşüncesi bile şuan nefesini kesmeye yetmişti.
Bakışını mı özlemişti acaba. Bak onu inkar edemezdi bir kaç kez gözgöze gelmişlerdi ondada emindi ikiside birbirlerine boş boş bakmışlardı. Elini kalbine götürüp sordu ona sessizce "peki bunların hiç biri olmamışken sen nasıl onun için atmaya başladın hangi ara görmediğin birine tutulup kaldın." diyerek kalbine veryansın etti.
Kulakları artık içerdeki hiç bir sesi duymuyordu. Sanki kalbinin sesi kulaklarını kapatmıştı. Ama bir an kocasının kükrer gibi bağırması ile kalbi atmayı bırakmış etraftaki bütün sesler duyulur olmuştu. Sonrada keşke dedi ömür boyu sağır olsaydım da duymasaydım dediği sözcüler kocasının bir kez bile öpemiyeceği dudaklarından döküldü.
"Ben görevimi yaptım yokluğumda soyadım emanetimi büyüttü kendi ayakları üzerinde durdurdu. Artık varlığımda omuzlarımda bir yük taşımak istemiyorum. Yokluğumda yuva olan bu ev varlığımda artık sadece komşu evi olacak ona oda ben yokken.
Yükümü azat ediyorum geldiğinde söylersiniz yolu açık olsun. Boşanma evrakları hazır ben imzaladım gelince oda imzalasın en kısa zamanda herşey bitsin."
Kulaklarının duyduğu sözcüklerden sonra bedenini bir külçe gibi yığıldığı eşikten kaldırıp duvarlara tutuna tutuna geldiği kapıdan yavaşça çıkıp gitti. Sokağın başında durup uzaktan eve baktı daha yarım saat önce o kapıdan sevinçle girmişti. Sonra gözleri kendi evine takıldı ve seslice konuştu.
"Bir emanetlik görevimi daha tamamladım kimin hayatına girdiysem sadece emanet oldum. Kaderim bu galiba birilerine emanet olmak. Giden gelene emanet ediyor gelen görevini tamamlayıp gidiyor."
Derin bir nefes alıp başını gökyüzüne çevirip tekrar konuştu "ne umdum ne buldum keşke gelmeseydim en azından duymazdım kalbimde bu kadar acımazdı" dedi. Sonrada aynı yoldan geldiği yere gitmek için yürüdü.
Üç gün öncede bu sefer elinde bir bavulla geçmişti bu yolları....
Üç gün önce 22 Ocak 2020 Ankara
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
