Mando & Jedi

Rozdział 24

Minęły prawie cztery tygodnie od tamtego dnia w centrum medycznym , Fennec zawsze była w pokoju medycznym tuż obok łóżka w którym był Alex , nie opuściła jego boku , by spróbować się upewnić , że wszystko z nim w porządku , czasami ona chodziła spać i po prostu patrzyła na niego gdy on spał , w inne dni , płakała do snu każdej nocy myśląc o tym , co rebelianci zrobili z nim , gdy zostali schwytani i zawsze bała się , że następnego dnia obudzi się on może umrzeć w każdej chwili, Fennec przestała latać na misje i nigdy nie opuściła bazy ani centrum medycznego, powiedziała im, że nie wyjdzie, dopóki Alex się nie obudzi. . . gdyby w ogóle się obudził

Ezra i Sabine wracali z misją za misją, próbując powiększyć swój klan, ataki na Imperium i Rebelię nie były takie same bez Fennec i Alexa, zawsze odnosili sukcesy, ale to nie było to samo bez tych dwojga młodych wojowników

Pewnego popołudnia Ezra był w swoim i Sabine pokoju, Sabine spała po długiej misji zaopatrzeniowej, którą miała z Ezrą, ale Ezra po prostu nie mógł spać, siedział przy małym okrągłym stoliku w ich pokoju z talerzem jedzenia przed sobą kręcił widelcem wokół jedzenia myśląc , co zrobić z Fennec , nadal chciał zrewanżować się na Jobinie i reszcie rebeliantów za to , co zrobili członkom jego rodziny , ale musiał czekać na w właściwy moment , upuścił widelec i potarł dłonie o twarz z frustracją i poczuciem winy , myśląc , że popełnij błąd wysyłając ich tam

Następnie w jego sypialni otworzyły się drzwi , Ezra lekko podniósł wzrok i zobaczył , że mała postać przy drzwiach to jego córka Mira , Mira miała w rękach talerz z jedzeniem , gdy weszła do pokoju rodziców , położyła talerz na stole Ezry i usiadła na przeciwko , zaczęła jeść swoje jedzenie , ogłuszając ojca w jego udręczonej ekspersji , widziała go obracającego widelcem w jedzeniu i zrobiła to samo .

Ezra spojrzał w górę i zobaczył swoją córkę stojącą na nim i bawiącą się jedzeniem tak jak on , zatrzymał się i Mira zrobiła to samo , nie spuszczając z niego oczu , Ezra przechylił głowę w prawo i Mira zrobiła to samo , on wtedy przechylił głowę w lewo i ona też , Ezra uniósł brew , a Mira również uniosła brew Ezra zrobił śmieszną minę wystawiając lekko język , a Mira zrobiła to samo , wystawiając język , oboje zaczęli się śmiać

-Co robisz Mira? - zapytał Ezra, śmiejąc się

-Wydawałeś się smutny tatusiu, więc postanowiłam cię pocieszyć - odpowiedziała Mira

-Tak, wiem, tatuś jest po prostu zmęczony, i tyle -

-Czy chodzi o Fennec i Alexa? Słyszałam, co się z nimi obu stało, czy z Alexem wszystko będzie dobrze? - zapytała Mira zmartwionym tonem

-Tak, nic mu nie będzie, mam nadzieję że obudzi się -

Mira wstała z fotela i podeszła do Ezry , Ezra odwrócił się bokiem na krześle do swojej córki , Mira zobaczyła worki pod jego oczami i wiedziała , że jej ojciec był naprawdę zmęczony niż powiedział , Mira położyła rękę na jego twarzy , Ezra spojrzał na nią i zobaczył, że jego córka uśmiecha się do niego, nie mógł się powstrzymać od uśmiechu

-Zawsze wiesz, jak rozjaśnić nastrój - zaczął całować Mirę w czoło

-Dzięki , teraz idź spać tatusiu , potrzebujesz odpoczynku wyglądasz na bardzo zmęczonego -powiedziała Mira potem stanęła na palcu i dała ojcu buziaka w policzek , Ezra skinął na swoją młodą córeczkę , zdjął zbroję i położył się obok Sabine , Sabine uśmiechała się we śnie i przybliżyła się do Ezry , więc Ezra odwrócił się do niej i zasnął , Mira uśmiechnęła się do rodziców i wyszła z ich pokoju .

W centrum medycznym Fennec była tam, gdzie zawsze była, siedziała na krześle obok łóżka Alexa i patrzyła, jak śpi, Fennec dała mu co najmniej trzy transfuzje krwi w ciągu ostatnich kilku tygodni, lekarz powiedział, że jeśli będzie dalej podawać, będzie w tym samym łóżku, co Alex w mgnieniu oka, przestała pytać kilka razy, ale nadal chciała tylko upewnić się, że przeżyje, wspomnienia z tego dnia, kiedy byli torturowani, zaczęły napływać z powrotem do umysłu Fennec bez przerwy, jej serce zaczęło bić szybciej utraty Alex sprawił, że jej strach narastał, gdy łzy spływały jej po twarzy

-Fennec? - zawołał cichy głosik za nią , Fennec odwróciła się i zobaczyła Mirę stojącą w drzwiach

-Mira? co Ty tutaj robisz? - zapytała Fennec ocierając łzy

-Chciałam tylko przyjść i sprawdzić co u ciebie , martwię się i mama i tata również-

-W porządku, uwierz mi, po prostu chcę zostać sama-

-Twój umysł mówi inaczej -

-Skąd wiesz, o czym ja myślę?-

-Jestem córką Jedi - powiedziała Mira z uroczym uśmiechem, Fennec nie mogła powstrzymać się od uśmiechu na jej uwagę i uśmiechnęła się

Mira podeszła do Fennec i zobaczyła Alexa

-Czy wszystko będzie dobrze z Alexem?-

-Ja... nie wiem Mira, naprawdę chcę, żeby był, ale nie wiem - powiedziała Fennec, gdy łzy popłynęły jej po twarzy i miała się za chwilę rozpłakać

Potem Fennec poczuła małe ramiona owinięte wokół jej talii , spojrzała w dół i zobaczyła Mirę przytulającą ją tak mocno , jak tylko mogła w pocieszeniu , Fennec wtopiła się w mały uścisk i przytuliła się z powrotem wypuszczając miękkie szlochy , zerwali uścisk i uśmiechnęli się do siebie Fennec wzięła Mirę na kolana i przytuliła ją do siebie

-Miło jest mieć tu kogoś ze mną, dzięki Mira-

-Nie lubię patrzeć, jak moja rodzina się smuci -

-Jestem częścią twojej rodziny?-

-Tak ty, Alex i klan, zawsze będzie jej częścią-

Fennec uśmiechnęła się i ponownie ją przytuliła, wkrótce obydwie usnęły