The Nerd Who Stole Me (TEEN SERIES #1)ONGOING

Prologue

Simula

"Iwan mona yan!"

"No, Camila! I won't leave her!"

"So mas pinili mo pa yang babaitang yan'!?" I heard Camila shouted.

Nagsimula nang bumilis ang tibok ang puso ko. Nagaaway na naman sila. Ayaw ko sa lahat makakaagrabyado ako nang ibang tao, nang dahil lang sakin. Ayaw korin nang may away.

"Please Camila...hindi ko siya pwedeng iwan, malalagot ako kay mommy..." si Blaine.

"Ugh! c'mon Blaine! hindi mo naman siya kargado e! I hate you!"

Bago ko pa marinig yung sagot ni Blaine ay nagsimula na akong maglakad palayo sa kanila.

Oo nga naman, Camila's right.

Sino ba naman ako para unahin? Nabuhay akong ulila. Wala akong alam kong nasaan yung ama ko, wala narin naman si momny. Ang alam ko lang nakatira lang ako magisa sa malaking mansion kasama yung mga kasambahay. Tita Elvinna always visit me at home, Blaine's mother.

Palagi nyang pinapaalahanan si Blaine na wag akong pababayaan, dapat kasama ko siya palagi para may kasama ako at hindi ako magisa. Alam nila ang sitwasyon ko. Silbi childhood friend kona siya. Siya lang din naman yung gustong kumaibigan sakin. Mabuti nalang maganda ang trato niya sakin. I don't know why, why people don't like me. Wala naman akong ginagawang kahit ano para hindi nila ako magustuhan.

I was so glad dahil nandito parin yung pamilya ni Blaine. Sometimes I feel pity for myself.

I sighed of my random thoughts that I think right now.

I'm too innocent.

I sighed again. It's alright. I already used to it.

Nagulat ako nang may marahang humawak sa braso ko dahilan upang mapatigil ako sa paglalakad. Napatingin agad ako dun'.

"Why didn't you wait for me...."bungad na sambit niya, may halong pagtatampo.

Tumingin naman ako sakanya gamit ang inosenteng mukha. Dumungaw pa ako para matignan yung mukha nya, he's tall. Matangkad rin ako pero mas lumamang parin yung height niya kesa sakin.

Umiwas rin agad ako nang tingin, bumitaw narin yung kamay niya na nasa braso ko.

"A-hh....s-sinundan mona s-sana s-siya...b-baka magtampo yun s-sayo...." halos bulong kong sabi dahil sa kahinaan nang pananalita ko.

Umiling siya at bumuntong hininga.

"I already explained to her, so you don't have to worry okay? She'll understand. Bakit ka umalis nang walang paalam?" pagiiba nya nang topic.

Natahimik ako ako sa tanong niya.

Kung palagi siyang ganito sakin baka mas lalo akong magkagusto sa kanya kahit alam ko namang wala na akong pagasa dahil may nagmamayari na sa kanya. May girlfriend na siya.

Halos araw araw nadagdagan yung pagtingin ko.

Gusto kona siya dati pa dahil sa mga ginagawa nya at dahil din siya lang yung palaging nadyan sakin. Kahit nung hindi pa sila ni Camila gusto kona siya, hanggang ngayon.

Ako lang nakakaalam sa nararamdaman ko para sa kanya. Kapatid lang ata yung tingin niya sakin.

"A-ahh a-ano...a-ndami k-kasing l-amok..kaya u-umalis na a-ako... pasensya n-na...." halos mapapikit ako sa sinabi ko. Gusto ko kong pikitikin yung bibig ko sa oras na'to dahil sa pagsisinungaling ko. Nagiguilty ako sa twing may nagawa akong kasalanan.

Yun lang kasi yung tanging naisip kong dahilan.

"Sure?" He asked surely not convinced with my answer.

Mabilis akong tumango. Nakita ko namang napatango siya nang maharan mukhang naniwala na sa sinabi ko. Ngumiti siya sakin saka ginulo yung buhok ko.

"You're so cute."

Napaangat yung tingin ko sa kanya, pinamulahan agad yung pisnge ko dahil sa sinabi nya. Kinikilig ako. Kahit ganun lang iba na agad ang epekto sakin. I must be crazy.

Napakagat ako sa labi hindi ko maiwasan hindi mapangiti. Mas lalo rin lumaki yung ngiti niya at walang sabing kinurot yung cheeks ko.

I'm falling inlove with him...habang tumatagal mas lalong delekado dahil alam kong sa huli ako yung talo. Ako yung masasaktan.

There is a barrier for liking him.

To be continued.....

_____________________________________________________

Enjoy reading!