Chapter 79
Napalunok ako ng makita ko si Ethan. Blangko ang mukha nito habang nakatingin sa aming dalawa ni Kade.
"Good morning dude.." bati ni Kade kay Ethan.
Tinanguan siya ni Ethan at bumati rin pabalik. "Morning.." anito bago humarap sa akin. "I'll borrow the girl in front of you."
Nanliit ang mata ko sa narinig.
"Hmm?" takang tanong ni Kade kay Ethan tila naguguluhan. Pumikit ako saglit at biglang naalala na hindi pa pala alam ni Kade ang tungkol sa amin ni Ethan. At hindi ko alam kong kelan ko sasabihin sa kanya tungkol rito pero siguraduhin kong sasabihin ko rin siya sa kanya kalaunan kapag naging kami na talaga. Nahihiya pa akong magkwento kung hindi pa naman kami.
"Tapos na ba kayong mag-usap?" si Ethan naman.
Napalunok ako ng dalawang beses. "Uhh, yeah.. it's important." sambit ko pero bakas sa pananalita ko ang nagpapaliwanag. Ano ba 'yan! Najakapressure.
Nanatiling tahimik si Kade sa gilid kaya bumaling ako sa kanya. Naabutan ko naman itong nakataas kilay ito habang kagat ang kanyang labi, pinapanood kami. Para bang may gusto siyang buuin na puzzle sa harap niya. Umayos lang siya ng tayo ng nakita niyang nakatingin ako sa kanya. Ngumiti siya sa akin.
"I think I need to go now." I sighed heavily. "Keep your words and apologize to her, Kade." huling salita ko sa kanya bago tumalikod. Hindi ko na rin hinintay si Ethan. Basta naglakad lang ako ng deretso. Hindi ko alam kong sumunod ba siya or silang dalawa. Nang biglang naramdaman ko nalang na may marahang humawak sa siko ko galing sa likuran.
"Hey, what's wrong? you look sad. It's early in the morning.." bulong niya sa akin. Pero bago pa man ako makapagsalita hinigit niya na ako papunta sa lugar na walang tao at mahinang isinandal sa pader. Nagulat ako roon pero imbes na ipahalata dinaan ko nalang sa buntong hininga.
Tumitig ako sa kanya lalo na sa magandang mata niya kahit nakasuot pa siya ng salamin. Nanliit ang mata ko at tinagilid ang ulo.
"What are you doing?" he asked. Dahilan para maputol ang panititig ko sa kanya. I smirked. At nakita ko naman siyang napalunok parang kinabahan sa kung ano.
Tumawa ako ng kaunti at hindi maiwasan na hindi macute-an sa kanya. He looks so worried. Wala sa sariling gumalaw ang kamay ko at dinala sa pisnge niya para kurutin 'yun. Narinig ko ang pagdaing niya. Para lalo akong matawa. "Baby, why did you do that, it hurts.." reklamo niya habang hinakawan ang pisnge niyang kinurutan ko.
"Oo masakit talaga kapag wala kang chubby cheeks.." natatawa kong usal.
And he's pouting right now. Kinulong niya ako sa bawat magkabilang braso niya. "Because of that, you need a punishment." at sa isang iglap hindi pa nga ako napakurap ay naramdaman ko na ang labi niya sa labi ko. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko lalo nang hinawakan niya ang braso ko. Hindi ako nakareact kaagad dahil sa biglaang ginawa niya. Hindi ko inaasahan 'yun! Hindi man lang siya nagpapalaam. Gusto talaga biglaan. Hay naku.
Kumawala rin naman siya pagkatapos hindi umabot ng minuto. Mabuti naman pero hanggang ngayon halos kapusin na ako ng hininga dahil 'dun. I was stunned to speak because of his sudden move. Nanatiling nakaawang ang bibig ko. Nagkatinginan na kaming pareho ngayon, nakita ko naman kung paano siya napalabi.
"That's my punishment, it didn't even take a minute, just a second." sabi niya. "Nakulangan pa ako." He confessed. Nanlaki ang mata ko doon sa sinabi niya. Hindi makapaniwala na marinig ang ganoong salita galing sa kanya. Ano pa bang aasahan ko? Ganito talaga ang lalaking 'to siguro dapat na akong masanay.
"I don't k-know how to kiss, m-magpapaturo pa a-ako." wala sa sarili kong sabi habang nauutal.
"Wh.. what?" siya na halatang hindi nagustuhan ang sinabi ko. Kaya bigla naman akomg nakuryuso kong anong sinabi ko. Prinoseso ko iyon at napatakip na lamang ako ng sariling bibig ng tuluyan kong napagtanto kung ano 'yung sinabi ko. Really!? Sinabi ko talaga iyon? Pahamak talaga ang bibig kong 'to.
"I mean! Hindi sa ganun kasi..." frustrated kong sambit. Gusto kong magpaliwang pero walang lumabas sa bibig. Hindi ko matutuloy dahil sa malalim na titig niya sa akin.
"Nevermind, you don't have to explain. I won't let others kiss you anyway, because you were mine from the beginning.." he possessively said.
"Hindi ko ata alam na inangkin mo na pala ako sa simula pa lang, hindi ako na inform ah." I chuckled. "Nang-aangkin ka nalang ng walang pasabi. You're so incredible, really."
Ngumisi siya at lumapit agad ang tingin sa labi ko kaya agad ko iyong tinakpan dahilan para bunangot na naman ang mukha niya.
"Ang damot mo naman." parang batang nagtatampo siya habang sinasabi 'yun.
"Oo mabuti at alam mo, may limitasyon din ang paghalik mo. Hindi dahil manliligaw kita o alam mong gusto kita e hahayaan kitang halikan lang ako kung kelan mo gusto." sabi ko. Nakinig naman siya pero nakanguso nga lang. "Kapag maging tayo na talaga, you can kiss me everytime if you want to. But now you're still my suitor so stop kissing me impulsively, understand?"
He nodded slowly as if he understood what I wanted to convey. I smiled. "That's my boy." I suddenly said. Huli na ang lahat at nasabi ko na iyon. Kinalma ko ang sarili ko dahil nakaramdan ako ng pagkahiya. Habang tumatagal talaga napapansin kong kumakapal na ang mukha ko. Nasaan na ang dating ako? gusto ko na lamang maiyak.
"Okay baby, I'm sorry. Not doing it again. I'll listen to the words that come from you. I can't wait to be your official boyfriend. Mamahalin pa kita sa mamahalin, I'll give you the love you deserve na hindi pa naibigay ng iba sayo.." masuyo nitong wika na ikinalambot bigla ng puso ko. "Kung magbago man ang naramdaman kong 'to, yun ay mas mahal pa kita lalo."
"Bakit mo ba sinasabi ang mga 'yan?" mahina kong tanong na halos bulong na. Naguluhan siya sa sinabi ko at bahagyang napalunok. Hinawakan niya ang dalawang kamay ko.
"Gusto ko lang ipadama sayo kung gaano kita kamahal, not just by words. Lilipas man ang taon at panahon, hindi na magbabago ang nararamdaman kong 'to. Dahil dati pa lang inangkin mo na tong puso ko, hindi na makawala kaya mahirap.."
Napangiti ako sa sinabi niya. I'm totally blushing right now. Wala na akong pakealam kong makita man niya. Basta ang tanging alam ko nangingibabaw ang kasiyahan at kakiligan ko sa oras nato. Umagang umaga. May sumira man sa umaga ko may nakapagbuo rin naman ulit. "Salamat.." tanging nasabi ko lang pero buong puso ko talagang sinabi 'yun. "Swerte talaga kung sino makatuluyan mo sa future.."
Mas lalong niyang hinigpitan ang pagkahawak sa kamay ko. "Yes you're so lucky you have a handsome husband.." mahangin na sabi niya. Natawa tuloy ako doon.
"Ang advance at ang hangin mo talaga.."
"I'm not advance, baby. I'm just really sure of it, just trust me okay? Diba ang sabi ko naman sayo hindi ko hahayaang mapunta ka sa iba dahil inangkin na kita dati pa.." seryoso niyang sabi. "Kung mapunta ka man sa iba, remember this. Aagawin kita.." walang bahid na biro habang sinasabi niya 'yun kaya masasabi mo talagang seryoso talaga siya sa sinabi niya. Tsaka Bakit ko nga pa ba sinasabi iyon na seryoso siya e palagi naman talaga siyang seryoso sa bawat sasabihin niya, hindi naman siya iyong tipong magloloko. Yun ang nagustuhan ko sa kanya.
"Umabot kana naman 'dyan, manligaw ka muna.." biro ko. Sabay kaming natawa.
__________________________________________________
Enjoy reading!
BINABASA MO ANG
The Nerd Who Stole Me (TEEN SERIES #1)ONGOING
Novela Juvenil(UNEDITED) Nasanay na siyang mamuhay magisa. Mayaman at maganda nasa kanya na ang lahat ngunit wala paring sumubok na lumapit at makipag-kaibigan sa kanya. Matagal niya ng nilihim ang pagkagusto sa isang kababata niyang lalaki at sobra siyang nasakt...
