The Nerd Who Stole Me (TEEN SERIES #1)ONGOING

Chapter 27

Chapter 27

"Nagsasalita ka!?" gulat kong sigaw.

So ibig sabihin nun, narinig niya lahat yung mga pinagsasabi ko kanina? Oshemsh! Nakakahiya! Akala ko multo talaga siya! At sino naman to' ngayon?

Walang oras na wala akong maka encounter na tao eh. Yun ang napapansin ko.

"Of course," mahina niyang sagot.

"So n-narinig mo lahat yung s-sinabi ko?" may pagaalangan kong tanong.

"Yeah, I'm sorry to hear that, hmm you deserve so much better, cheer up.." biglang sabi niya sa kalmadong tono.

Bigla akong napaisip sa sinabi niya.

 "He's an asshole then, one day you'll fall in love again and all of this will just be distant memory. You'll see." dagdag niya.

Napatango ako sa kanya. Kung sino ka man Salamat.

"Thank you for telling me that. Well, I’m sure I learn plenty of valuable lessons from this experience.” wala sa sariling sabi ko habang nakangiti sa kawalan.

"Of course, you do."

Lumingon ako sa gilid kahit wala naman akong makita. Gumalaw yung kamay ko at sinubukang hawakan ang taong kasama ako. Tao nga siya, ngayon ko lang na process buhok yung nahawakan ko galing aa kanya. At isa siyang lalaki. Halata naman sa boses niya.

"What the hell are doing!?" naramdaman kong lumayo siya sakin.

"Siniguro ko lang na tao ka talaga.." paliwanag ko.

"Yes of course I'm human! I just not talking earlier because you're speaking, so I remain silent, I might disturb you. My back is still hurt..what are doing here anyway? paano ka napadpad dito?"

"I told you earlier, may pinagtataguan ako dahil sinuntok ko." sabi ko.

"Heck, brutal ka. I need to stay way from you." naramdaman kong gumalaw siya sa gilid ko.

"Kahit wag na hindi naman kita kilala. Ano pala pangalan mo? Saka bakit ka nandito sa loob? Anong ginagawa mo dito sa madilim na lugar na'to? Ikaw ah."

"Andami mong tanong, isa lang ang kaya kong sagutin."

"Okay then," napatango tango ako at naghintay sa maging sagot niya.

"I'm Ethan,"

"I'm Czari, nice talking with you." nakangiti kong pakilala sa kanya. Hindi ko alam kung bakit yung inkalawang pangalan ang ginamit ko. Biglang dumulas yung bibig ko. Imbes na mamroblema ay napabuntong hininga nalang ako. At hinyaan nalang. "It's my second name." wika ko.

"Yeah, we're same it's my second name too, at ito ang kauna-unahang hinayaan ko ang sarili kong magpakilala gamit ang ikalawang pangalan ko, even my family who can't call me that because I don't like it, I'm not being used. And I have this weird feeling for letting me use my second name, you're so lucky you know that.."

Natawa ako at medyo namangha. Para tuloy akong special. Hindi special child ah.

"And you're the first person which makes me feel special..hindi ako sigurado, but yun' ang nararamdaman ko.." pagamin ko.

"If that's it, I want to make you feel that way then,"

"H-huh?"

"I have one secret.." sabi niya dahilan para automatiko akong napalingon sa banda niya. "I already know you, even if I can't see your face clearly..I still remember your voice.."