Chapter 14
"You're welcome," pag-alinlangan kong tugon ko sa kanya bago ako bumaling kay Devi para magpaalam na. "Devi, I'm leaving..please take care..see you.."
Nakangiti naman itong tumango sa akin kaya nabuhayan ako nang loob. "Uhh...a-ano...a-aalis na a-ako.." saad ko kay Mave. Tinanguan niya lang ako nang matipid at tipid ring ngumiti.
"Ahh goodbye.." huling paalam ko sa kanila saka kumaway. Kumaway pabalik si Devi yung kuya niya lang ang hindi. Nahuli kona naman itong nakatitig sa akin, hindi niya maalis yung tingin niya sakin. Kaya naisipan kong gantihan rin siya nang tingin. Mariin ko rin siyang tinitigan hanggang sa bigla na siyang nagiwas. He lose!
Natawa ako nang kaunti. Pero tumikhim din kaagad.
Matamis ko siyang nginitian na may halong pangaasar. Ewan koba parang gusto ko siyang asarin. Ang sarap niya asarin. Ngayon ko lang naman ito ginawa sa isang tao. Hindi ako nakaramdan nang pagkahiya sa ginawa ko. Oo aaminin kong nahihiya ako pero hindi sobra hindi gaya sa iba. Sakto lang. Parang komportable niya kasama. Oh wait! what!? erase erase!
Kumunot yung noo niya at sinamaan ako ng masamang tingin. Mas lalo kong gustong matawa. Sumenyas siya sakin. "Go."
Ngumiti ako na hindi kita yung ngipin. I winked at him before I decided to leave.
Nung nagsimula na akong maglakad ay rinig na rinig ko yung boses ni Devi mukhang inaasar yung kuya niya. Natawa nalang din ako. Bumalik na ako kong saan kami huling nagkita ni tita. At saktong sakto din dahil nakita kong kakarating lang din ni tita agad niya akong nahagip nang tingin. I waved at her and she wave back.
"Let's go?" Nung makalapit na ako sa kanya. Tumango ako. Excited na akong bisitahin yung puntod ni mama.
"Sino po pala yung tumawag tita?" tanong ko. Nagsimula na kaming maglakad.
"Yung assistant ko hija..may problema lang sa kompanya.." huminga siya nang malalim. Napatango naman ako. Wala pa akong alam tungkol sa pagpatakbo nang kung ano o whatsoever.
"Ganun po ba.."
"Nagmessage ba si Zion sayo hija?"
Napatigil ako saglit sa tanong ni tita. Bigla kong naalala si Zion. Agad akong umiling.
"Hays, lagot talaga yung batang yun.."
Umiling ulit ako para depensahan si Zion.
"Don't worry tita..saka importante rin naman po yung lakad niya..kaya wag na po kayong magalit sa kanya..wag nalang po natin silang disturbuhin.."
I heard tita sighed again of what I've said.
"I'm not mad at him hija..I just disappointed.."
"Ganun po talaga tita.. intindihin nalang po natin..saka ayos lang naman po kong di siya makakaabot sa atin..dito..ayos lang talaga.." biglang pumait yung boses ko. Hinawakan ni tita yung balikat ko at hinimas himas iyon para pagaanin yung nararamdaman ko.
"Pagsasabihan ko ang anak ko hija..hays..."
"No need na po tita, it's alright."
"I won't listen to you hija.. pagsasabihan ko yun para magtino at tratuhin ka ng maayos..palagi nalang pinapasama ng anak ko ang kalooban mo.. pasensya na hija.." hinging paumanhin ni tita sa akin kahit hindi naman kailangan. Walang may kasalanan. Ako talaga yung may problema kulang lang ako sa atensyon kaya siguro ganito.
"Please don't convince him to change his treatment on me tita just for the better.. that's cannot affect on him tita.. let just wait until he realized something.." tumigil ako saka ako nagpatuloy. "After all its my fault..tita.."
"How can you say that hija?"
"Ksp lang siguro ako.." napailing nalang ako dahil sa dismayang naramdaman para sa sarili.
"Ksp?"
"Kulang sa pansin, po."
Napanganga si tita sa sinabi ko at dahan dahang tumango. Parang ngayon lang niya narinig ang salitang iyon.
"Ohhh... you're not hija.. don't say that.."
"That's legit po.."
Hindi na makapagsalita si tita imbes ay huminga nalang ulit siya nang malalim. Totoo naman yung sinabi ko. Pati nga si tita hindi makapagsalita sa sinabi ko.
"Tara nanga po...baka naghintay na si mama dun baka tayo pa yung dalawin e.." biro ko saka ako tumawa. Natawa naman si Tita sa sinabi ko.
"Yeah you right..ayaw pa naman nun ang maghintay..naiinip..lagot na.." sabi ni tita habang natatawa. Natawa din tuloy ako.
"Tita lagot na talaga tayong pareho ngayon.. pinaguusapan natin si mama.." natatawang sabi ko.
"Oh c'mon Geanna! wag ka talagang magpapakita sa akin! Baka masundan pa kita! Wag mo akong takutin sa beautiful face mo ha!" biro na sabi ni tita, si mama yung pinagsabihan niya.
"Stop it tita! Baka magpakita talaga sayo si mama e lagot ka.." pananakot ko pa.
"Omaygosh! Hija naman e..." ngumuso si tita habang nakatingin sa akin. "Kinabahan tuloy ako sayo.."
Tumawa ako nang malakas. "Joke lang po!"
"Hmp! Your joke aren't funny hija..tara nanga..wala kang sense of humor huhu..." bigla akong inakbayan ni tita saka kami nagtuloy-tuloy sa paglalakad. Hindi ko parin siya tinatantanan sa pangaasar tungkol kay mama.
Mga minuto rin bago namin tuluyang natunton yung puntod ni mama. Nagsindi kami nang kandila, at nagdala din kami nang bulaklak. Iniligay namin iyon sa tabi kung saan nakasulat yung pangalan ni mama.
"Hi Ma, namimiss na po kita. Masaya kaba dyan mama? Sana masaya ka. Masaya narin po ako kapag malaman kong masaya ka rin dyan. Wala pong araw na hindi kita iniisip. Nakakalungkot pong isipin na iniwan niyo po akong magisa dito sa mundo ngunit masaya parin po ako dahil hindi nyo po ako hinayaang magisa sa buhay. Malaki po yung pasasalamat ko kay tita Elvinna dahil kahit hindi niya ako tunay na kadugo tinuring niya parin po akong na parang tunay na anak. Mas masaya po kong buhay pa kayo hindi na po ako mangungulila sa inyo araw-araw. Araw araw din po malungkot ako dahil yung mga tao ayaw po sakin. Wala naman po akong ginawang masama sa kanila. Kahit masakit hinayaan kona lang po sila. Wala rin naman silang makukuha sa ginagawa nila. At tsaka po kahit sa isa pong pagkakataon makilala kona sana yung papa ko ma. Kahit hindi kopa siya nakita mula pagkabata gusto korin po siyang makilala. Yun lang po ang hiling ko. Kung may nagawa man pong kasalanan si papa noon sa inyo sana mapatawad nyo na po siya. Ako nalang po ang manghihingi nang tawad. Kahit kaunting pahanon lang po tayong nagkasama at kahit kailanman ay hindi kopa nakilala si papa. Ang nais ko lang po sabihin sa inyo mahal na mahal ko po kayong dalawa. Saka ma, ang unfair nyo po sana may iniwan karin pong kapatid ko dito para hindi boring yung bubay ko po. Pero ayos lang basta always remember po inspiration ko po kayo at palagi po kayong nasa puso ko. I love you ma.."
Naramdaman kona lang na may lumandas na luha galing sa mga mata ko.
_________________________________________________
Enjoy reading!
BINABASA MO ANG
The Nerd Who Stole Me (TEEN SERIES #1)ONGOING
Teen Fiction(UNEDITED) Nasanay na siyang mamuhay magisa. Mayaman at maganda nasa kanya na ang lahat ngunit wala paring sumubok na lumapit at makipag-kaibigan sa kanya. Matagal niya ng nilihim ang pagkagusto sa isang kababata niyang lalaki at sobra siyang nasakt...
