Chapter 43
Uwian na ngunit hindi parin niya nasagot ang tanong ko. Nung nasa loob kami ng classroom. Balak ko sana siya tanungin ulit tungkol don' Pero iiwas siya agad at magiiba ng topic. Natatawa nalang ako.
"Sige na mauuna na ako sayo Sissy, sure ka bang hindi kana lang sasabay sa akin paguwi?" pagpupumilit niya. Kanina niya pa ako tinatanong tungkol dito. Umiling ako.
"Hindi na Xiomara, maghihintay nalang ako sa driver ko..mauna kana, parang uulan oh.." sabi sabay tingala para tingnan ang makulimlim na kalangitan.
She tsked. "That's the point Sissy, mas mabuti pang sumabay kana lang sa amin..baka maabutan ka pa ng ulan..." ulit niya.
Mabilis akong umiling. "Hindi na okay lang, paparating na rin yung driver ko, huwag kang magalala.." I said and I winked at her. Napanguso naman siya. Mukhang napagod na kakapilit sa akin. She sighed. "Okay then, dahil hard headed ka..ang hirap mong pilitin ah, ngayun kopa lang knows.." anito sabay irap sa kawalan. Tumawa lang ako.
"Mas mabuting knows mona, sige na bye na.. magiingat kayo sa daan.." sabi ko pagkatapos ay kinawayan siya. Ngumiwi naman siya sa sinabi ko at nakangusong kumaway rin sa akin pabalik bago siya pumasok sa loob ng sasakyan nila.
Hanggang sa tuluyan ng makaalis ang sasakyan nila. Huminga nalang ako ng malalim at tumingala ulit. Makulimlim ang kalangitan. Uulan ata mamaya.
"Hey, Why are you standing there? Umaambon na." biglang salita ng nasa gilid ko. Humarap ako sa nagsalita. Medyo nabigla ako ng makita ko siya.
"Hindi pa naman ah..." sabi ko sabay tingala ulit sa kalangitan mayamaya ay biglang naramdaman kong may tumulo na kung anong basa sa mukha ko. And he's right umaambon nanga.
"Tsk, I told you..sumilong na tayo..." anito.
"Tayo?" lito kong tanong.
He looked at me and then his forehead was creased. "Yes? you and me, sisilong? Why? What's the problem?"
My mouth was dropped. Nahihiya naman akong tumawa para mawala ang kahihiyan. "A-ahh...o-oo nga..t-tara na baka maabutan tayo ng malakas na ulan.." I said before I started walking.
"Hey wait...." pagsunod niya sa likod ko at halos mapasigaw ako sa gulat dahil naramdaman kong hinawakan niya 'yung kamay ko. Nanlaki ang mata ko kasabay nun ang pagbuhos ng malakas na ulan. "Anong tulala-tulala mo dyan, let's go...gusto mo atang magkasakit tsk.." inis niyang sabi sabay hila sa akin. Nagpatianod ako.
Mas lalong lumakas ang ulan nang tuluyan na kaming makasilong sa isang shed. Marami ding mga estudyanteng nagtatakbuhan palapit dito sa shed. Dahilan para magsiksikan kami at halos magkadikit na ang mga katawan. Umay! I can't breathe. Ang sikip!
"Fuck..." narinig kong usal ni Nerd sa harap ko. Nagulat ako dahil sobrang lapit na ng katawan namin. Magkadikit iyon! What the fudge! Bakit ngayun ko lang napansin? Hays, ang tangkad kasi niya. Hindi ko na namalayan.
Agad kong hinarang ang mga braso ko sa dibdib niya. Para magakroon naman ng distansya sa pagitan namin.
"N-nerd layo ka muna ng kaunti...ang lapit mo.." bulong kong sambit sa kanya habang nagpalinga-linga sa paligid. Nagsiksikan na kaming lahat dito sa shed.
BINABASA MO ANG
The Nerd Who Stole Me (TEEN SERIES #1)ONGOING
Teen Fiction(UNEDITED) Nasanay na siyang mamuhay magisa. Mayaman at maganda nasa kanya na ang lahat ngunit wala paring sumubok na lumapit at makipag-kaibigan sa kanya. Matagal niya ng nilihim ang pagkagusto sa isang kababata niyang lalaki at sobra siyang nasakt...
