Chapter 5
I stunned and my eyes both widened of what I heard from him. I felt embarrassed. Hindi ako makapaniwala sa narinig ko!
Nagbibiro lang ba siya!? Kasi kung oo sana nga biro lang talaga dahil siguro nagkataon ito yung kauna-kaunahang nakaranas ako nang ganitong kahihiyan. Hindi na ako mapakali! Gusto kona lang magpalamon nang lupa. Pinaglalaruan talaga ako nang tadhana ngayon.
I can’t accept this kind of embarrassment. It shouldn’t have happened to me. Parang hindi bagay sa akin ang nangyayari sakin ngayon.
Hindi ako makapagsalita pagkatapos niyang sabihin yun, narinig kona lang na nagsalita siya ulit. Hindi ko'pa maproseso yung sinabi niya. Halos mapapikit ako nang mariin.
Bakit ngayon pa?
"Speechless, let's go. Umalis na tayo habang hindi pa masyadong nakakahiya."
Kinakabahan akong tumango bilang pagsang-ayon. Wala narin akong magagawa, kung pagaawayan pa namin ito baka mas lalo pang lalala yung problema kung mas pipiliin ko'pa yung pride ko.
Nabigla ako nang inalis niya yung kamay niya na nasa bewang ako at walang sabing binuhat ako nang pina-bride style. Hindi siya umimik kaya may pagkakataon akong tingnan kong sino siya.
What the heck.
He looked so serious right now, ang seryoso nang mukha niya. Gusto kong maiyak sa sariling pagiisip kong bakit sa ganitong sitwasyon pa kami nagkita ulit. Masyado nang nakakahiya. Hindi ko inaasahan na siya pala. Kaya pala ang pamilyar nang boses niya.
Hindi ko rin alam kong anong dapat kung maramdaman. Nalilito ako, maiinis ba o ano! Hindi korin alam. Gusto kong mainis pero hindi kona magawa, napalitan nang pagkahiya yung inis ko sa kanya kanina.
Tuloy-tuloy yung lakad niya palabas habang buhat ako. Hindi kona magawa pang tingnan yung mga tao sa loob dahil nakatutok na pala ako sa mukha niya. Nag-halohalo yung nararamdaman ko.
Does he know that I'm the woman he talked earlier? May bagong tanong na namang pumasok sa isip ko. Hindi niya pa kasi akong sinubukang tingnan kahit sa mukha man lang. Tuloy-tuloy lang siya sa ginagawa niya habang seryoso. He looked attractive.
"Stop staring woman..."
Nabigla ako sa sinabi niya at agad naman akong nag-iwas ang tingin, ibinaling kona lang yung tingin ko sa baba. Ugh!
Nakakahiya na naman! Nahuli niya akong nakatitig sa kanya. Hindi ako nagsalita dahil walang lumabas na salita kahit na ano galing sa bibig ko.
Minuto din bago kami nakalabas nang cafeteria, wala akong ideya kong saan niya ako dadalhin. Nagtaka ako kung bakit hindi kami napansin nang mga bodyguards ko. Nakita kaya nila ako habang buhat sa lalaking ito?
Hays, bahala nanga mas mabuti ding hindi nila nakita dahil baka ano pang isipin nila at makakarating pa kay tita. Wala namang masama dun pero para sakin meron. Big deal para sakin, ang weird kona rin.
Dahil hindi kona nakayanan ay nagtanong na ako. "S-saan t-tayo?" I asked nervously.
Napatingin ako sa kamay kong nakasabit sa leeg niya, ngayon ko lang pala napansin. Nakaramdan na naman ako nang hiya.
Hindi kona pinansin yung mga titig nang mga tao sa amin. Nakita kong nasa amin na yung mga mata nila kapag napansin kami. I sighed.
"Bakit saan moba gusto?" Nahimigan ko nang pangaasar sa boses niya kaya napakunot yung noo ko.
BINABASA MO ANG
The Nerd Who Stole Me (TEEN SERIES #1)ONGOING
Teen Fiction(UNEDITED) Nasanay na siyang mamuhay magisa. Mayaman at maganda nasa kanya na ang lahat ngunit wala paring sumubok na lumapit at makipag-kaibigan sa kanya. Matagal niya ng nilihim ang pagkagusto sa isang kababata niyang lalaki at sobra siyang nasakt...
