Mijn niet zo Perfecte Prins op het Witte Paard ✔

10 - Hoe alle drama begon.

zaterdag

De chique vrouw aan onze oude keukentafel is een raar gezicht. Henry's pr manager uit Denemarken is overgevlogen om deze 'vreemde wending' in het verhaal in goede banen te leiden, zoals ze het zelf noemt. 

De vreemde wending ben ik dus. 

'Luister,' begint ze, haar stem is hoog en zangerig, ik krijg er eerlijk gezegd een beetje hoofdpijn van. 'Dit,' ze gebaard van Henry naar bij. 'Doet het goed bij de mensen. Ze zijn door het dolle heen. Goed voor jullie populariteit.' 

Toen ze hier binnen kwam heeft ze even vlug aan me verteld dat het er niet zo goed voor staat met de populariteit van de monarchie in Denemarken, en ze al langer opzoek zijn naar een oplossing. 

'Een bruiloft zou perfect zijn, uwe hoogheid.' Zegt ze tegen Henry.

Ik tuimel bijna van mij stoel. 'Wacht, wat?' Vraag ik met grote ogen. Maar de pr dame blijft Henry aankijken. 

Die bleekjes zijn hoofd schud. 'Dat zou moeder nooit willen.' Zegt hij voorzichtig. 

'Uwe hoogheid weet ook heus wel hoe het gesteld is met de populariteit en dat een royal wedding wel eens voor een ommekeer zou kunnen zorgen.' Zegt ze pinnig. 

Henry schud ferm zijn hoofd. 'Ik ga mijzelf, noch Brooke verkopen aan zoiets slaps voor wat populariteit.' 

'Een relatie dan.' Probeert de pr dame. 

Henry schud zijn hoofd nogmaals. 'Mandy, alsjeblieft.' 

Mandy kijkt op van haar papieren. Tuit haar lippen in een zuinig lachje en staat op. 'Ik moet even bellen.' Met die woorden loopt ze naar het halletje. 

Ik kijk naar Henry, zoals hij er nu bij zit zou ik bijna vergeten dat hij een prins is. Hij draagt een hoodie en een spijkerbroek, zijn haar zit warrig en zijn huis is nog een beetje opgezwollen van de douche die hij even daarvoor genomen heeft. 

Eigenlijk ziet hij er heel knap uit. 

Ik word opgeschrikt uit mijn gedachten als Mandy terug komt. 'Ik heb de koningin hier aan de lijn, Henry. Ze wil je even spreken'. Ze overhandigd de telefoon en Henry zet hem op luidspreker. Ik weet niet of hij dat voor mij doet, maar ik vind het in ieder geval fijn dat ik kan meeluisteren. 

'Mam?' Vraagt Henry. 

Aan de andere kant van de lijn is een zucht te horen. 'Henry, lieverd. Je moet iets begrijpen. Ik ben je moeder, maar ook de koningin. En dit zeg ik als je koningin: denk alsjeblieft na over Mandy's aanbod.' 

Henry lijkt moeite te moeten doen om zijn gezicht in een plooi te houden. 

'Ma,' begint hij.

Maar zijn moeder begint alweer te praten. 'Niet persé trouwen, maar even die relatie. De populariteit wat opkrikken.' Zegt ze zachtjes. 'We hebben haar nagetrokken, ze is perfect. Niks op haar kerfstok, goede cijfers, geen vreemde familieleden. Ze is koninginmateriaal.' Voegt zijn moeder eraan toe. Ze mompelt nog iets dat klinkt als 'hoewel grootmoeder niet weg van haar is, vind ik haar perfect.'

Ik voel dat ik rood word. Henry kijkt me aan van opzij. 'Weet je mam, vraag het haar. Ze zit hier naast me. En heeft alles gehoord.'

Aan de andere kant van de lijn hoor ik de koningin iets stamelen. Henry overhandigd de telefoon aan mij. 'Uwe...uwe hoogheid?' Vraag ik, mijn stem een beetje dichtgeknepen. 

Ik zit hier aan mijn oude keukentafel met de Deense kroonprins naast me en omringt met lijfwachten. Te bellen met de machtigste vrouw van heel Denemarken. 

'Ah, dear,' klinkt er krakerig door de luidspreker. 'Als je het allemaal hebt gehoord weet je vast en zeker van Mandy's aanbod. Ben je bereid dit voor mij en mijn familie te doen?' Ik voel hoe mijn bloed stolt. Ik wil absoluut niet trouwen met iemand die ik niet ken, maar een koningin tegenspreken, dat is toch andere koek. 

Ik kijk met een schuin oog naar Henry om te zien hoe hij reageert, maar zijn gezicht is vlak. 'Eh, uwe hoogheid.' Begin ik. 'Niet, dat, eh, trouwen. Ik wil met iemand trouwen van wie ik echt houd. Maar die relatie...' stamel ik. 'Voor eventjes maar, om Henry te helpen.'

Plots veranderd de sfeer in de kamer. Het lijkt wel alsof iedereen zijn adem in houd. Het blijft heel lang stil aan de andere kant van de lijn en dan besef ik me wat ik gedaan heb. Ik heb Henry bij zijn voornaam genoemd. Niet uwe hoogheid of prins Henry, en ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan.

Een zuinig lachje klinkt aan de andere kant van de lijn. 'Nou, ik merk dat jullie al goed in de omgang zijn, als je hem al zo informeel aanspreekt.' Zegt de koningin een beetje ongemakkelijk. 

Ik kijk Henry verontschuldigend aan, hij glimlacht alleen maar naar me. 

'Maar die neprelatie? Dat zie je dus wel zitten. Voor eventjes?' Vraagt zijn moeder aan me. 

Ik sta even met mijn mond vol tanden maar knik dan langzaam. 

Henry pakt de telefoon uit mijn handen en geeft in mijn plaats antwoord. 'We doen het, mam. Voor eventjes.' 

En dat, dat is dus hoe alle drama begon. 

Hee lieve mensen, ja ik weet het, cliché. Maar die neprelatie is echt mijn favo trope en wilde hem heel graag in het verhaal verwerken. Op basis van dit verhaal kun je denk ik ook wel stellen dat ik van enemies to lovers houd :) Voel je vrij foutjes te verbeteren!

Heel veel liefs xxx