Mijn niet zo Perfecte Prins op het Witte Paard ✔

16 - Een achtste wereldwonder en een aanslag.

dinsdag middag

Ik dacht dat ik de zeven wereldwonderen wel kenden, maar kennelijk is er een achtste: Henry in een driedelig maatpak. 

Als hij uit het pashokje komt vallen en meerdere monden open, inclusief de mijne. Zijn stylist is overgekomen vanuit Denemarken en ook zijn kapper is erbij, die laatste plukt nu aan zijn haar en brengt het perfect in model. Zodat het echt onmogelijk word om mijn mond dicht te krijgen. 

Wonder boven wonder weet ik hem toch te sluiten voor Henry het ziet, anders had ik dat de komende maande moeten aanhoren. En daarnaast, ik ben niet een van al die meiden die ik katzwijm valt voor de Deense kroonprins. 

Hij kijk me lachend aan. 'Wat vind je?' 

'Ik weet het niet zo goed, draai eens een rondje.' Zeg ik lachend. En dat doet hij. Zijne koninklijke hoogheid draait een rondje in een overvolle winkel, voor de ogen van zijn personeel, zijn stylisten en alle mensen buiten achter de dranghekken. 

Maar op een of andere manier voel het alsof hij dat speciaal voor mij doet.

Als hij klaar is met zijn rondje klap ik opgetogen in mijn handen, en hij knipoogt naar mij. Maar dat verbeeld ik me, toch? 

---

3 kwartier en een hoop getrek en gestoei met een enorme jurk later stap ik achter het gordijn vandaan. De jurk is strak rond mijn borsten en loopt daarna uit tot op de grond. De kleur is lichtblauw en split in de rok laat mijn lange benen goed uitkomen (woorden van de stylist, niet die van mij). 

Henry is nog steeds in pak en draait zich langzaam om als hij merkt dat de aandacht naar mij verschuift. Hij laat zijn ogen over me heen glijden en knikt goedkeuren. Oh, nou knipoogt hij zeker, 100 procent zeker. 

Ik glimlach een beetje schuw en duik het liefst weer terug in het pashokje. Ik frunnik aan het prijskaartje en schrik me dood als ik de prijs van het kledingstuk zie: 1044,99 euro! 

Ik loop met kleine pasjes - die verdomde hakken - naar Henry toe en probeer hem discreet uit te leggen dat ik dit absoluut niet kan aannemen. 

'Lieverd,' begint Henry, absoluut niet fluisterend, eerder bijzonder luid. 'Lieverd, ons budget was 5000 euro, je hebt de goedkoopste jurk in de hele winkel uitgekozen!' 

'5....5000 euro?' Stamel ik. 

Henry knikt langzaam. 'Mijn colbert alleen al kost 1000 euro, aan het geld ligt het echt niet.' 

Ik voel hoe ik langzaam naar achter strompel, terug de kleedkamer in. Ik en mijn familie hebben het nooit heel breed gehad, we zijn niet arm, met zulke bedragen kunnen we echt niet over de balk smijten. 

'Belastinggeld! Eindig de monarchie!' Schreeuwt een harde stem achter in de winkel. Daarna een hoop geroep en een harde knal.

En voor ik het weet hoor ik het gevloek van Marcus dicht bij mijn oor en lig ik over zijn schouder. Hij rent de winkel door en via een achteruitgang verlaten we het pand. Als ik mijn hoofd een beetje draai zie ik hoe Henry en Noah langs ons rennen. Waarom hoeft Henry niet opgetild te worden? 

Ik wordt in de SUV gezet en Henry schuift naast me op de achterbank, Noah en Marcus zitten voor in en voor ik het goed en wel doorheb scheuren we weg. 

Mijn hart klopt in mijn keel als ik mijn hoofd tussen de twee voorste stoelen steek. 'What the- wat was dat?' Noah is druk in zijn oortje aan het praten en Marcus rijd als een bezetene, ik krijg dus duidelijk geen antwoord.

Hoewel ik stijf sta van de adrenaline, lijkt Henry nergens last van te hebben. 

'Henry.' Zeg ik met overslaande stem. 'Wat is er in godsnaam zojuist gebeurd.' 

'Dat,' zegt hij, toch met bevende stem, toch niet de koele kikker die ik gewend ben. 'Is precies waarom we deze - hoe noemde je dat ook alweer?- ah, ja, poppenkast, nodig hebben.' 

Marcus is ondertussen wat rustiger gaan rijden zijn zware stem dondert door de auto. 'Dat was een aanslag op zijne koninklijke hoogheid, door Sander Sørensen. Een Deense extremist die alles wat te maken heeft met de monarchie verafschuwd. Sørensen heeft een reisverbod, we hebben geen idee hoe hij Nederland in is gekomen.' 

Henry trekt lijkbleek weg. 'Heb ik je al eens verteld over hoe mijn vader om het leven is gekomen?' Ik blijf stil. 'Nee, dus. Hij is vermoord, vermoord door de vader van Sørensen. De klootzak was de koninklijke chauffeur, hij is met 120 kilometer per uur tegen een muur aan gereden. Niemand van de inzittenen heeft het overleefd. Niet mijn vader en zijn broer, niet de vader van Sørensen zelf. Sindsdien rijden mensen zoals Marcus de leden van de koninklijke familie overal heen. We hebben geen externe chauffeurs meer in dienst.'

Dan is het stil. Ik ben overdonderd door de recente onthulling en kan me er moeilijk iets bij voorstellen, niks bij zijn leven, zijn gevoelens, hoe de gebeurtenis met Sørensen van net voor hem geweest moet zijn. 

Zijn hand ligt op de stoel tussen ons en in een opwelling pak ik hem vast. Hij trekt hem niet los.

We kijken allebei weer naar buiten.

En zo zitten we de rest van rit. 

Hee lieve, mooie mensen. Hoe is jullie dag? Als jullie foutjes zien, voel je vrij ze te verbeteren! Ik vind het moeilijk om "spannende" scenes zoals deze te schrijven, hopelijk is het een beetje gelukt. Heb je feedback? Een berichtje is altijd welkom. Ook als je gewoon wil kletsen, trouwens.

Heel veel liefs xxx