Mijn niet zo Perfecte Prins op het Witte Paard ✔

deel 3 - hoofdstuk 25

zondag

Ik sta te trillen op mijn benen wanneer de trap van het toestel langzaam uitschuift en ervoor zorgt dat ik voet kan zetten op Deense bodem. 

Toen we nog in Kopenhagen waren was deze versnelde vlucht een goed idee. Maar nu ben ik weer bang. Jezus, denk ik bij mezelf, waarom kan ik nou niet een keer die mood swings achterwege laten? 

Ik hoor aan het klikken van haar hakjes dat Margje langs me komt lopen. 'Luister, lieverd, dit is eng en echt niet leuk. Maar jij moet getuigen tegen Fiona. We moeten ervoor zorgen dat zij niet op de troon zal kunnen komen.' 

Een plotselinge steek van vastberadenheid schiet door me heen. 'Margje,' zeg ik, en ik probeer zelfverzekerd te klinken, maar dat lukt niet echt. 'Wist je dat Sander Sorrensen haar vader is. Hij heeft een affaire gehad met Cathrine. Hij vind haar helemaal geen drugsverslaafde bitch, terwijl jullie haar wel allemaal zo neer zetten.' 

Margaret lijkt oprecht geschrokken. 'Dat is niet onze bedoeling, kind. We willen haar niet op de troon omdat ze er niet lang genoeg voor getraind heeft. Die arme meid is niet gemaakt voor het koninginnen-schap. Cathrine is depressief en zal niet lang meer kunnen regeren, Mathilde is doodziek en Fiona zit aan de drugs. We willen ons land in handen leggen van een bekwame koning of koningin. En op dit moment zullen we allemaal moeten toegeven dat Fiona op dit moment niet de bekwame is. Henry is heeft jarenlang kunnen leren, trainen voor het zijn van een koning van dit land. Hij moet het worden.' 

Ik ben overrompelt. Nadat ik hier halsoverkop ben heen gekomen heb ik eigenlijk alleen nog maar aan Henry gedacht, ik heb alleen nog maar kunnen denken aan dat ik met hem wil zijn. Ik was hier om mijn eigen egoïstische redenen, terwijl Margje haar land probeert te redden. 

'Kunnen jullie niet gewoon de wet wijzigen ofzo...' stamel ik. 

'Was het maar zo makkelijk, kind,' zucht Margje naast me. 'Jij bent hier niet persé om tegen Fiona te getuigen of om haar de kroon afhandig te maken. Jij bent hier om Henry ervan te overtuigen dat hij dit kan. Dat hij koning moet worden.'

'Huh?' is mijn briljante antwoord. 'Henry- Henry wil geen koning worden?' 

Margje schud getergd haar hoofd. 'Het enige wat die jongen wil is samen zijn met jou. Hij geloofd dat dat alleen kan als hij geen onderdeel meer is van het koningshuis.' 

Na deze onthulling word ik in een zwarte SUV gedirigeerd en krijg ik niet te tijd om haar woorden tot me te laten doordringen. 

We staan in de file. 

Margaret kijkt om de 3 seconden op haar horloge en kijkt dan weer zenuwachtig uit het raam. Achter ons zitten Aubrey en Noah ook zenuwachtig met elkaar te mompelen. 

Plotseling zwenkt Marcus uit naar links en drukt het gaspedaal in. We scheuren over de vluchtstrook en Marcus zet zijn 'ik hoor bij de koninklijke familie, ik ben verdomme onschendbaar'-kaart in. Binnen luttele seconden rijden we zo hard dat ik de leuning van de luxe stoel bijna kapot knijp. Het kroontje voorop de auto zal ons ook wel immuun maken voor snelheidsboetes. 

Maar Margaret kijkt nog steeds zorgelijk op haar horloge en het zenuwachtige gemompel van Noah en Aub is nog steeds niet gestopt. 

'We gaan te laat komen, of niet?' Ik kijk Margje van opzij aan. 

'Het is nog 14 minuten rijden, zelfs op deze snelheid. Het is kwart over 9. Zelfs als Marcus ons er pal voor de deur van het paleis uitgooit moeten we nog steeds heel hard rennen naar de vergaderzaal. De deuren sluiten om half 10. Stipt.' Haar blik schiet weer naar haar horloge. 

Nogmaals: Dit is erg, dit is heel erg. 

En dan gebeurt alles heel snel. Marcus gooit ons er inderdaad pal voor de deur uit en Margje roept naar de lakeien voor de grote statige deuren dat ze ze verdomme die kutdeuren open moet maken. 

Ergens in de chaos vind ik het grappig om scheldwoorden uit de chique mond van de statige Margje te horen, maar dan sprint Margje de lange gang in en besef ik me dat er geen tijd is voor gelach en dat we maar een missie hebben. 

Rennen. 

Dus ren ik Margje achterna en kijk niet achterom. Margje schiet als een sloopkogel de gang naar links in en ik probeer haar bij te houden. Ik hij en vraag me ergens achter in mijn brein af waar Margje heeft geleerd zo lang zo hard te kunnen rennen. 

Voor een enorme eikenhouten deur van minimaal 6 meter hoog komt het fragile vrouwtje tot stilstand. Ze rammelt aan de klink en kom naast haar slippend tot stilstand. 

'Hij is op slot,' gromt ze. Ze rukt aan de klink en bonkt op de deur. 'Doe open!' 

Noah en Aubrey komen aangerend en Noah kijkt met open mond naar Margaret die woest aan de deur staat te rammelen. 

'Moeder,' een stem snijd door de grote hal. Margje kijkt met een ruk op. Wij volgen haar. Tot mijn verbazing zie ik daar iemand van wie ik had verwacht haar nooit meer te zien. 

Mandy staat in een chique jurk aan het einde van de gang. 

'Zijn koninklijke hoogheid Henry heeft me gevraagd jullie te begeleiden.' Even kijkt Margje haar dochter wantrouwig aan. 'Dit is niet het moment voor onze familie vete, moeder. We hebben een koninkrijk te redden.' 

Hee lieve mensen! Hoe is jullie dag?

Heel veel liefs xxx