Mijn niet zo Perfecte Prins op het Witte Paard ✔

15 - Verentooien en teaparties.

dinsdag

aan: Brooke Florez
van: Mandy Nielsen

Hallo Brooke,

Bij deze stuur ik je even een mailtje over vanavond: er is een liefdadigheidsgala in Rotterdam, en wij hebben voor zijne koninklijke hoogheid en jou kaartjes gereld. Je zullen ook een speech moeten geven. Uiteraard zal je hier extra voor betaald krijgen. 

Zijne koninklijke hoogheid heeft geld toegestuurd gekregen voor de kostuums; vanmiddag is er tijd vrij gemaakt is jullie schema om hier even voor te gaan winkelen. 

Het thema voor het liefdadigheidsbal is weeskinderen, de speech krijg je toegestuurd.

Met vriendelijke groeten, 
Mandy Nielsen 

Ik staar boos naar de mail terwijl ik naast Henry op de achterbank van een van de SUV's zit. De prins naast me staart uit het raam. 

'Goed geslapen vannacht?' Vraag ik, om de stilte te doorbreken. Ik heb hem de hele ochtend niet gezien, Aaron is weer beter en Henry is vandaag dus met mijn broer mee naar school geweest. Maar vanmiddag is hij weer bij mij. Wat een feest. 

Henry draait zijn hoofd net ver genoeg om me een rare blik te sturen. Ik verwacht dat hij niet meer gaat antwoorden, maar dan zegt hij: 'Prima, jij?' 

Ik knik. 'Goed hoor.' We kijken allebei weer naar buiten.

Ik adem in. 'Eh- wat draag je bij zoiets?' Ik adem weer uit, maar blijf uit het raam kijken.

Ook hij kijkt me niet aan wanneer hij zegt: 'De mannen meestal een driedelig maatpak, de vrouwen een jurk, soms ook nog met een hoofddeksel.' Nu draait hij zijn hoofd wel, hij draait zelfs zijn hele lichaam, ik hoor het leer van de stoelen kraken. 'Vanavond lijkt me daar niet echt een aangelegenheid voor, maar het kan geen kwaad om even te passen.' Nu draai ik me ook naar hem toe. Zijn mondhoeken krullen omhoog. 'Ik wil wel zien hoe een verentooi jou staat.' 

'Oh ja?' Zeg ik. 'Ik wil wel zien hoe hij jou staat.' 

'Mij staat ie' prachtig. Ik droeg hem vaak naar teaparties met mijn knuffels toen ik jonger was. Ik heb hem zelfs een keer op Marcus' hoofd gezet.' Zegt hij grinnikend. 

'Dat kan ik bevestigen, hij stond werkelijk waar prachtig op het hoofd van onze prins.' Zegt Marcus van achter het stuur. En Henry lacht nog harder. 

Ik kijk hoofdschuddend van de een naar de ander. Hoe ben ik hier nou weer in verzeild geraakt? Denk ik bij mezelf. Nog geen 2 weken geleden was ik een doodnormale Nederlandse scholier die opgewonden was voor de komst van de koninklijke uitwisseling van haar broer. En nu, nu zit ik in een kogelbestendige auto op weg naar een veel te dure winkel de nepvriendin van diezelfde koninklijke uitwisseling te wezen. 

Hoofdschuddend kijk ik weer uit het raam. Ik voel het leer van de stoel naast me inzakken en plots zit Henry naast me. 'Ik kan niet wachten om je in een avondjurk te zien.' 

Ik blijf uit het raam kijken, want ik heb geen idee wat ik hiermee aan moet.

Hee lieve mensen, hopelijk hebben jullie een fijne dag. Als je foutjes ziet, voel je vrij ze te verbeteren :)

Heel veel liefs xxx