Mijn niet zo Perfecte Prins op het Witte Paard ✔

2 - Doe de deur op slot.

hee, sorry dat ie' zo laat online is gekomen, ik heb de hele dag geen internet gehad xx

twee uur later

Eenmaal thuis leid mijn broer prins Henry naar zijn kamer. Het is de kamer naast die van mij, wat dus betekend dat ik mijn badkamer met hem moet delen. Aarons badkamer deelt hij met mijn ouders, maar de logeerkamer grenst aan mijn badkamer.

De lijfwachten van uwe koninklijke hoogheid hebben een huis verderop in straat gehuurd, maar het is onvermijdelijk dat er altijd eentje bij ons in huis zal zijn. Voor de eerste nacht is dat gelukkig Marcus, niet een van die andere grote kerels.

Mijn moeder is al de hele middag ontzettend gestrest en mijn broer weet geloof ik niet zo goed wat hij met de hele situatie aan moet. Mijn vader is naar zijn kantoor gevlucht, zoals altijd duikt hij in zijn werk als het hem te veel wordt.

Dit is voor ons allemaal een beetje raar; eerst waren we allemaal super opgewonden. Ik bedoel maar, een kroonprins. In ons huis.

Maar dit hadden we geen van allen kunnen voorspellen. Henry zit al sinds we thuis zijn aangekomen in zijn kamer, Aaron is een paar keer naar binnen geweest om kennis te maken, maar telkens als hij naar buiten komt is hij een stukje bleker.

Ik zit in mijn kamer door Instagram te scrollen als ik plots gestommel uit de badkamer hoor komen.

Ik sta op en loop naar de deur die naar de badkamer leid. Ik voel aan de klink en merk dat deze niet op slot zit. 'Aaron?' Vraag ik, en zonder op antwoord te wachten duw ik - ja, sorry, asociaal, ik weet het. - de deur open.

En heel snel duw ik hem ook weer dicht.

Ik heb zojuist het derde been van de kroonprins van Denemarken gezien.

Vol afgrijzen en half in paniek wervel ik rond met een hand op mijn keel. Oh God, oh God. Ik leuk tegen de deur aan en kan wel door de grond zakken van schaamte.

'Zusje van Aaron?' Hoor ik een zware stem uit de badkamer komen. 'Kun je even voor de deur weg gaan? Ik moet even iets aan je vragen.' Zegt een stem met een dik buitenlandsaccent.

'Ja- ja, geef me even.' Snel krabbel ik overeind en zet een flinke stap van de deur weg. Voorzichtig gaat deze open en verschijnt de prins in de opening, deze keer met zijn broek aan. Hij glimlacht geforceerd en stapt daarna mijn kamer in, op de voet gevolgd door Marcus, die een stapel papieren in zijn handen houd.

'Hoe ongemakkelijk dit, ehm, voorval ook is; de juridische kant moet ook even geregeld worden, vrees ik, juffrouw Brooke.' Zegt Marcus met een knikje naar de papieren.

'Juridisch?' Vraag ik onzeker met een zwakke stem.

Prins Henry zucht overdreven diep, alsof hij moe wordt van deze situatie en geen Marcus een duwtje, waarop Marcus weer begint te praten. 'Een geheimhoudingsverklaring, juffrouw. Zodat het niet kan uitlekken dat u het, ehm,' Marcus wangen kleuren plots rood, en het is nogal een grappig gezicht om de grote, stoere man te zien blozen. 'Een privédeel van uwe koninklijke hoogheid hebt gezien. Dat zou nog wel eens onfortuinlijke gevolgen kunnen hebben als dat bekend wordt bij de roddelpers, juffrouw.'

Hij loopt naar mijn bureau en blijft dat staan omdat hij ziet wat voor een rommel het is op het blad. Snel trippel ik achter hem aan en schuif alles opzij om plek te maken. Hierdoor valt mijn open etui op de grond en ik wacht met opgetrokken schouders tot hij de grond raakt en de pennen en potloden overal door de kamer liggen.

Maar dat gebeurd niet. Nee, sterker nog, de etui beland niet op de grond maar in de handen van de prins. Die er ook bij is komen staan en hem met een hand behendig heeft opgevangen en hem vervolgens op een stapel papieren op het bureau legt.

'Nou,' spoort hij Marcus aan. 'Laat haar die verklaring tekenen, zijn we daar ook weer vanaf.' Hij is chagrijnig en lijkt er absoluut niet blij mee te zijn hier te zijn.

Plotseling moet ik denken aan een artikel dat ik afgelopen week in een roddelblad heb gelezen: peilingen over wie er het bed wel zou willen delen met de Deense kroonprins. En dan besluit in een uithaal te doen naar de kille jongen voor me.

Licht verbitterd om het feit dat hij niet de droomprins is die ik me had voorgesteld kijk ik op naar zijn koude, ijsblauwe ogen en zeg voorzichtig: 'Dus jij bent de jongen waarmee de halve wereld het bed wel zou willen delen, moet een koude bedoeling zijn tussen de dekens, dan.' En meteen heb ik spijt.

Maar Marcus bij op zijn lip om niet te lachen, en ook de prins lijkt licht geamuseerd. 'Nou, ja,' zegt hij vervolgens. 'Ik heb ooit ergens gelezen dat wel 75 procent dat wil.'

Ik schud met mijn mond half open mijn hoofd staar hem vol verbijstering aan. 'Jij- jij bent echt erg.' Ik kijk weer naar de papieren voor me op het bureau en luister naar Marcus die nog even kort uitlegt wat de verklaring inhoud.

Hij overhandigd me de pen, en met een moeder die advocaat is kan ik het niet laten het contract nog even goed door te lezen.

Zodra de betrokkene deze geheimhoudingsverklaring ondertekend, stemt de betrokkene ermee in om:

- Nooit of te nimmer de pers over het voorval te woord te staan.

- Nooit of te nimmer buitenstaanders over het voorval te vertellen.

- Nooit of te nimmer iets over het voorval naar buiten te brengen.

- Met niemand anders dan de andere betrokkene(n) te spreken over het voorval.

Overschrijd of breekt de betrokkene een van deze regels, geeft dit de andere betrokkene(n) het recht gepaste maatregelen te nemen.

Ik schrik een beetje van de laatste zin maar zet toch mijn handtekening. Ik was niet bepaald van plan iemand te vertellen over uwe koninklijke hoogheids edele delen.

Marcus knikt naast me en bromt 'goed, dank je, juffrouw Brooke.'

Ook Henry knikt en ik zie hoe er een glimlach om zijn lippen speelt. 'Heb je dat ook een keer meegemaakt, hé. Brooke is het toch?'

Ik knik, ademloos. Want, Jezus, dat lachje. Nee, wacht, Brooke. Stop, zo ben jij niet. Jij valt niet voor de eerste de beste knappe kroonprins die naar je lacht. Jij valt voor de ware. Dus knipper ik een paar keer snel met mijn ogen en zeg, met krakende stem 'jep.'

Jep, denk ik bij mezelf, wie zegt er nu in godsnaam jep? Ben ik ineens een cowboy geworden ofzo?

'Oké, ik zie je nog wel.' Hij loopt weer naar de badkamer deur en legt zij hand op de klink.

'Vergeet hem niet op slot te doen, de volgende keer.' Roep ik hem na. Mijn stem slaat midden in de zin over en ik kan voor de tweede keer in een kwartier wel door de grond zakken van schaamte.

Prins Henry kijkt om Marcus zijn brede schouder heen en lacht nogmaals terwijl hij een salueer teken naar me maakt. 'Of jij kan gewoon wachten tot ik antwoord geef.' 

Hee lieve mensen, hoe is jullie dag! Voel je vrij foutjes te verbeteren :)

Heel veel liefs xxx